Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Tireras-tu Léviathan avec un hameçon, et lui serreras-tu la langue avec une corde?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Lui passeras-tu un jonc dans les narines, et lui perceras-tu la mâchoire avec un anneau?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

T'adressera-t-il d'ardentes prières, te dira-t-il de douces paroles?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Fera-t-il une alliance avec toi, le prendras-tu toujours à ton service?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Joueras-tu avec lui comme avec un passereau, l'attacheras-tu pour amuser tes filles?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Les pêcheurs associés en font-ils le commerce, le partagent-ils entre les marchands?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Cribleras-tu sa peau de dards, perceras-tu sa tête du harpon?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Essaie de mettre la main sur lui: souviens-toi du combat, et tu n'y reviendras plus.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Voici que le chasseur est trompé dans son attente; la vue du monstre suffit à le terrasser.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Nul n'est assez hardi pour provoquer Léviathan: qui donc oserait me résister en face?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Qui m'a obligé, pour que j'aie à lui rendre? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Je ne veux pas taire ses membres, sa force, l'harmonie de sa structure.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Qui jamais a soulevé le bord de sa cuirasse? Qui a franchi la double ligne de son râtelier?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Qui a ouvert les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Superbes sont les lignes de ses écailles, comme des sceaux étroitement serrés.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Chacune touche sa voisine; un souffle ne passerait pas entre elles.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Elles adhèrent l'une à l'autre, elles sont jointes et ne sauraient se séparer.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Ses éternuements font jaillir la lumière, ses yeux sont comme les paupières de l'aurore.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Des flammes jaillissent de sa gueule, il s'en échappe des étincelles de feu.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Une fumée sort de ses narines, comme d'une chaudière ardente et bouillante.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Son souffle allume les charbons, de sa bouche s'élance la flamme.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Dans son cou réside la force, devant lui bondit l'épouvante.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Les muscles de sa chair tiennent ensemble; fondus sur lui, inébranlables.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Son cœur est dur comme la pierre, dur comme la meule inférieure.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Quand il se lève, les plus braves ont peur, l'épouvante les fait défaillir.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Qu'on l'attaque avec l'épée, l'épée ne résiste pas, ni la lance, ni le javelot, ni la flèche.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Il tient le fer pour de la paille, l'airain comme un bois vermoulu.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

La fille de l'arc ne le fait pas fuir, les pierres de la fronde sont pour lui un fétu;

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

la massue, un brin de chaume; il se rit du fracas des piques.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Sous son ventre sont des tessons aigus: on dirait une herse qu'il étend sur le limon.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Il fait bouillonner l'abîme comme une chaudière, il fait de la mer un vase de parfums.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Il laisse après lui un sillage de lumière, on dirait que l'abîme a des cheveux blancs.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Il n'a pas son égal sur la terre, il a été créé pour ne rien craindre.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Il regarde en face tout ce qui est élevé, il est le roi des plus fiers animaux.