Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.