Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Leviathan to cakoih hoi na tathok thai tih maw? To tih ai boeh loe anih ih palai to qui hoiah na pathlet pae thai tih maw?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

A hnah to na daw pae moe, anih ih akam huh to cakoih hoiah na taqawt pae thai tih maw?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Anih mah tahmenhaih na hni ueloe, nang khaeah lok kanaem to thui tih maw?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Anih loe hing thung na tamna ah oh hanah, nang khaeah lokmaihaih sah tih maw?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Anih to tavaa hoi amhai baktiah nam hai haih han maw? To tih ai boeh loe nangmah ih nongpatanawk hanah anih to qui hoiah na pathlet pae han maw?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Nam puinawk mah anih han buhraenghaih sah pae tih maw? Anih to hmuen zaw kaminawk khaeah athum o sak tih maw?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Sum kamsum hoiah anih ih ahin to na thunh thai tih maw? To tih ai boeh loe a lu to tanga thunhaih tayae hoiah na thunh thai tih maw?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Anih nuiah ban to mah koeng ah, anih tuk hanah poek hmah.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Khenah, anih pazawk han poekhaih loe azom pui ni; anih hnu kami loe amthaek bup mak ai maw?

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Anih to mi mah doeh pahrue thai mak ai; to tiah om nahaeloe mi maw ka hmaa ah angdoe thai tih?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Ka sak pathok let hanah mi mah maw na pakaa thai tih? Van tlim ih hmuennawk boih loe kai ih ni.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Leviathan ih khokbannawk, a thacakhaih hoi kahoih takpumnawk thui ai ah ka om thai mak ai.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Mi mah maw anih ih ahin to khok pae thai tih? Mi mah maw anih ih akam huh to cakoih hoi tathok hanah a taengah caeh thai tih?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Mi mah maw anih ih mikhmai thok to paong pae thai tih? Anih ih haanawk loe zit thoh.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Kacak ah catui daeng baktih toengah, kangbok a nui ih ahin loe anih amoekhaih ah oh.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Takhi akun thaih han ai ah, ahin maeto hoi maeto angbet.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Ahin maeto hoi maeto angbet moe, kacakah angbet caeng pongah khram thai ai.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Anih pasih naah hmai ampha, a mik loe akhawn bangah pakhrip ih mik baktiah oh.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Anih ih pakha thung hoiah hmai aengh hoi hmai kangqong to tacawt.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Tui tangdawh thlukbuk laom thung hoi tacawt hmaikhue baktih toengah, a hnakhaw thung hoiah hmaikhue to tacawt.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Anih anghahhaih takhi mah hmaisaae to amngaehsak moe, anih ih pakha thung hoiah kangqong hmai to tacawt.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Anih ih tahnong ah thacakhaih to oh, anih hmaa ah loe palungsethaih to anghoehaih ah oh.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Anih ih ngan thaquinawk loe nawnto amraep o, angthui thai ai, cakrap.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Anih ih palung loe thlung baktiah amtak; ue, cang kaehhaih thlung baktiah amtak.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Anih angthawk tahang naah, thacak kaminawk loe zithaih hoiah oh o; anih tamai boh naah om o thai ai.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Anih loe sumsen mah caa ai; tayae, palaa hoi ahnuk ahma kamsum tayae mah doeh caa ai.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Anih loe sum to caphaeh baktiah poek moe, sumkamling doeh kahmawn thing baktiah a poek.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Palaa mah anih to cawnsak thai mak ai; lawkthluem doeh tavai baktiah ni a poek.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Anih han loe thingboeng doeh cangkung baktiah ni oh; tayae hoi takhawh han pahuem naah anih mah pahnuithuih.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Anih ih zok loe kanoe laom koi baktiah oh; tangnong nui ih sum kanoe haa caehhaih ahmuen baktiah oh.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Anih mah kathuk tuipui to laom thung ih tangdawh tui baktiah haeh moe, tuipui to laom nokhaih moithawk baktiah a sak.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

A caeh taak ih loklam loe ampha pongah, tuipui loe sam kanglung baktiah oh.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Anih baktiah zithaih tawn ai ah sak ih hmuen maeto doeh long nuiah om ai.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Anih loe kasang hmuennawk to khet; anih loe amoekhaih hmuennawk boih ih siangpahrang ah oh, tiah a naa.