Hioba 39
1 Izali wiesz czas rodzenia kóz skalnych, a kiedy rodzą łanie, postrzegłżeś?
Sais-tu quand les chèvres sauvages font leurs petits? Observes-tu les biches quand elles mettent bas?
2 Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże?
Comptes-tu les mois pendant lesquels elles portent, Et connais-tu l’époque où elles enfantent?
3 Jako się kurczą, płód swój wyciskają, a rozstępując się z boleścią go pozbywają;
Elles se courbent, laissent échapper leur progéniture, Et sont délivrées de leurs douleurs.
4 Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich.
Leurs petits prennent de la vigueur et grandissent en plein air, Ils s’éloignent et ne reviennent plus auprès d’elles.
5 Któż wypuścił osła dzikiego na wolność? a pęta osła dzikiego któż rozwiązał?
Qui met en liberté l’âne sauvage, Et l’affranchit de tout lien?
6 Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone.
J’ai fait du désert son habitation, De la terre salée sa demeure.
7 On się naśmiewa ze zgrai miejskiej, a na głos tego, co go goni, nic niedba.
Il se rit du tumulte des villes, Il n’entend pas les cris d’un maître.
8 Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka.
Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, Il est à la recherche de tout ce qui est vert.
9 Izalić będzie chciał jednorożec służyć, albo będzie nocował u jaśli twoich?
Le buffle veut-il être à ton service? Passe-t-il la nuit vers ta crèche?
10 Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą?
L’attaches-tu par une corde pour qu’il trace un sillon? Va-t-il après toi briser les mottes des vallées?
11 Izali się spuścisz nań, przeto, że wielka moc jego? albo poruczyszli mu robotę twoję?
Te reposes-tu sur lui, parce que sa force est grande? Lui abandonnes-tu le soin de tes travaux?
12 Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził?
Te fies-tu à lui pour la rentrée de ta récolte? Est-ce lui qui doit l’amasser dans ton aire?
13 Izaliś dał pawiowi piękne skrzydła, a pierze bocianowi i strusiowi?
L’aile de l’autruche se déploie joyeuse; On dirait l’aile, le plumage de la cigogne.
14 Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je.
Mais l’autruche abandonne ses œufs à la terre, Et les fait chauffer sur la poussière;
15 A nie pomni na to, że je noga zetrzeć, a zwierzę polne zdeptać może.
Elle oublie que le pied peut les écraser, Qu’une bête des champs peut les fouler.
16 Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się.
Elle est dure envers ses petits comme s’ils n’étaient point à elle; Elle ne s’inquiète pas de l’inutilité de son enfantement.
17 Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia.
Car Dieu lui a refusé la sagesse, Il ne lui a pas donné l’intelligence en partage.
18 Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego.
Quand elle se lève et prend sa course, Elle se rit du cheval et de son cavalier.
19 Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego?
Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, Et qui revêts son cou d’une crinière flottante?
20 Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne.
Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.
21 Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.
Il creuse le sol et se réjouit de sa force, Il s’élance au-devant des armes;
22 Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.
Il se rit de la crainte, il n’a pas peur, Il ne recule pas en face de l’épée.
23 Choć na nim chrzęści sajdak, i błyszczy się oszczep, i drzewce.
Sur lui retentit le carquois, Brillent la lance et le javelot.
24 Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby.
Bouillonnant d’ardeur, il dévore la terre, Il ne peut se contenir au bruit de la trompette.
25 Między trąbami poryza, a z daleka czuje bitwę, krzyk książąt, i wołanie.
Quand la trompette sonne, il dit: En avant! Et de loin il flaire la bataille, La voix tonnante des chefs et les cris de guerre.
26 Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi?
Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son vol, Et qu’il étend ses ailes vers le midi?
27 Izali na twoje rozkazanie wzbija się orzeł w górę, i składa na wysokich miejscach gniazdo swoje?
Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève, Et qu’il place son nid sur les hauteurs?
28 Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku.
C’est dans les rochers qu’il habite, qu’il a sa demeure, Sur la cime des rochers, sur le sommet des monts.
29 Stamtąd upatruje sobie pokarm, a daleko oczy jego widzą.
De là il épie sa proie, Il plonge au loin les regards.
30 Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest.
Ses petits boivent le sang; Et là où sont des cadavres, l’aigle se trouve.
