Hioba 38
1 Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
S felelt az Örökkévaló Jóbnak a viharból és mondta:
2 Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
Ki az, ki elhomályosítja a tanácsot, tudás nélküli szavakkal.
3 Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
Övezd csak föl férfiként ágyékodat, hadd kérdelek, s te tudasd velem.
4 Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
Hol voltál, midőn alapítottam a földet, jelentsd ki, ha tudsz értelmet!
5 Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
Ki vonta méreteit, ha tudod, vagy ki nyújtotta ki reá a mérőzsinórt?
6 Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?
Mire süllyesztettek le oszloplábai, vagy ki vetette oda sarokkövét?
7 Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
Midőn együtt ujjongtak a reggel csillagai s riadoztak mind az Istenfiak;
8 Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
s elrekesztette ajtókkal a tengert, midőn előtörve kijött a méhből;
9 Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
midőn felhőt tettem öltözetévé és sűrű ködöt pólyájává,
10 Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
és reája szabtam törvényemet és elhelyeztem reteszt meg ajtókat,
11 I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
és mondtam, idáig jöjj s ne tovább, s itt legyen határa vetve hullámaid gőgjének!
12 Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
Világéletedben rendeltél-e reggelt, tudattad-e a hajnallal az ő helyét?
13 Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
Hogy megragadja a földnek széleit, hogy lerázassanak róla a gonoszok:
14 Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
elváltozik mint pecsét agyag, a minden előáll mint egy ruha;
15 I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
s megvonatik a gonoszoktól világosságuk, s a fölemelt kar megtöretik.
16 Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
Eljutottál-e a tenger örvényéig, s a mélység fenekén járkáltál-e?
17 Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
Feltárultak-e neked a halál kapui s láttad-e a vakhomálynak kapuit?
18 Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
Figyeltél-e a föld tágasságáig? Jelentsd ki, ha mindezt tudod.
19 Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
Melyik az út oda, a hol lakik a világosság, és a sötétségnek merre van helye,
20 Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
hogy elvinnéd határához, a hogy értenéd házának ösvényét?
21 Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
Tudhatod, mert akkor születtél, és sok a te napjaidnak száma!
22 Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
Eljutottál-e a hó tárházaihoz, és a jégeső tárházait láttad-e,
23 Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.
melyet tartogattam szorongatás idejére, harcz és háború napjaira.
24 Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
Melyik az út oda, a hol szétoszlik a világosság, szétterjed a keleti szél a földre?
25 Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
Ki hasított csatornát az áradatnak és utat a mennydörgés villámának,
26 Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
hogy esőt hullasson földre, hol nincs férfi, pusztára, melyben ember nincs.
27 Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
Hogy jól lakasson pusztát és pusztaságot, és hogy sarjasztóvá tegye a pázsit eredőjét?
28 Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
Van-e az esőnek apja, vagy ki nemzette a harmat cseppjeit?
29 Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
Kinek méhéből eredt a jég, s az égnek derét ki szülte?
30 Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
Mint a kő összezsugorodnak a vizek, s a mélység felszíne összefogódzik.
31 Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
Megkötöd-e a fiastyúknak kötelékeit, vagy megoldod-e órión pórázait;
32 Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
kihozod-e a csillagzatokat idején, és a gönczölszekeret fiaival együtt vezeted-e?
33 I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
Ismered-e az ég törvényeit, avagy te állapítod-e meg kormányát a földön?
34 Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
Emeled-e a hangodat a felhőhöz, hogy víznek bősége borítson el téged?
35 Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
Kiküldesz-e villámokat, hogy menjenek s hogy azt mondják neked: íme itt vagyunk?
36 Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
Ki helyezett a vesékbe bölcsséget, vagy ki adott a gondolatba értelmességet?
37 Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
Ki számlálja meg a fellegeket bölcsséggel s az ég tömlőit ki folyatja ki?
38 Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
Mikor tömörré tömörül a por s a göröngyök összetapadnak?
39 Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
Vadászol-e a nőoroszlánnak ragadmányt, s a fioroszlánok vágyát kitöltöd-e;
40 Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
midőn guggolnak az odúkban, lesre ülnek a bozótban?
41 Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?
Ki készíti el a hollónak az ő prédáját, midőn gyermekei Istenhez fohászkodnak, kóvályognak eledel nélkül?
