Hioba 34

1 Nadto mówił Elihu, i rzekł:

Og Elihu tok til ords og sagde:

2 Słuchajcież, mądrzy! mów moich, a nauczeni posłuchajcie mię.

«Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!

3 Bo ucho słów doświadcza, jako podniebienie smakuje pokarmu.

For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.

4 Obierzmy sobie sąd, a rozeznajmy między sobą, co jest dobrego.

So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!

5 Ponieważ Ijob rzekł: Jestem sprawiedliwym, a Bóg odrzucił sprawę moję:

For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;

6 I mamże kłamać, mając sprawiedliwą? Bolesny jest postrzał mój bez przewinienia.

tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»

7 Któryż jest mąż taki, jako Ijob, coby pił pośmiewisko jako wodę?

Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,

8 A coby chodził w towarzystwie czyniących nieprawość; i przestawałby z ludźmi niepobożnymi?

som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?

9 Bo powiedział: Nie pomoże człowiekowi, choćby się podobał Bogu.

For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»

10 Przetoż mię słuchajcie, mężowie rozumni! Niech będzie daleka niepobożność od Boga, i nieprawość od Wszechmocnego.

Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.

11 Bo on według uczynku płaci człowiekowi, a według drogi jego każdemu nagradza.

Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.

12 A zgoła Bóg przewrotnie nie czyni, a Wszechmocny nie podwraca sądu.

Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.

13 Któż go przełożył nad ziemią? a kto wystawił cały okrąg świata?

Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?

14 Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:

Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,

15 Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.

då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.

16 Maszli tedy rozum, słuchaj tego, a przyjmuj w uszy swe głos mowy mojej.

Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!

17 Azaż ten, który ma w nienawiści sąd, panować może? azaż tego, który jest wielce sprawiedliwy, niepobożnym uczynisz?

Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?

18 Zaż potępisz tego, który może rzec królowi: O bezecny! a książętom: O niepobożny!

Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»

19 Który nie ma względu na osoby książąt, i nie waży sobie więcej bogacza nad ubogiego; bo oni wszyscy są czynem rąk jego.

Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?

20 Nagle umierają; a o północy wzruszony bywa naród, i przemija, a mocarz zniesiony bywa bez ręki ludzkiej.

Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.

21 Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.

Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;

22 Niemasz ciemności, ani cienia śmierci, kędyby się skryli ci, którzy czynią nieprawość.

det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.

23 Bo na nikogo nie wkłada więcej, tak, żeby miał wchodzić w sąd z Bogiem.

Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.

24 Pociera bardzo wiele mocarzów, a inszych miasto nich wystawia.

Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.

25 Przeto, iż zna sprawy ich, obraca im dzień w noc, aby byli potarci.

Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.

26 Poraża ich jako niepobożnych na miejscu jawnem.

Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,

27 Przeto, iż odstąpili od niego, a żadnych dróg jego zrozumieć nie chcieli:

dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -

28 Aby przywiódł na nich wołanie znędzniałych, a pokazał, że wysłuchuje wołanie ubogich.

so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.

29 Gdy on sprawi pokój, któż go wzruszy? także, gdy skryje oblicze, któż go ujrzy? A to czyni tak całemu narodowi, jako każdemu człowiekowi,

Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,

30 Aby dalej nie panował człowiek obłudny na upadek ludzki.

so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.

31 Zaprawdę miałbyś mówić do Boga: Przepuść; poniosę, a nie będę się wzbraniał.

For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.

32 Nadto jeźlibym czego nie baczył, ty mię naucz; jeźlim nieprawość popełnił, nie uczynię tego więcej.

Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»

33 Izali według zdania twego będziesz płacił, żeć się to nie podoba, a żeś ty owo obrał, a nie on? Ale wieszli co lepszego, powiedz.

Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.

34 Mężowie rozumni toż rzeką ze mną, a człowiek mądry przypadnie na to,

Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:

35 Że Ijob nie mówi mądrze, a słowa jego nie są roztropne.

«Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»

36 Boże, Ojcze mój! niech będzie Ijob doskonale doświadczony, przeto, iż nam odpowiada, jako ludziom złym.

Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!

37 Bo przestępstwa przyczynia do grzechu swego; chlubi się między nami, i mówi bardzo wiele przeciwko Bogu.

For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»