Hioba 33

1 A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.

Audi igitur Iob eloquia mea, et omnes sermones meos ausculta.

2 Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.

Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis.

3 Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.

Simplici corde meo sermones mei, et sententiam puram labia mea loquentur.

4 Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.

Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.

5 Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.

Si potes, responde mihi, et adversus faciem meam consiste.

6 Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.

Ecce, et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum.

7 Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.

Verumtamen miraculum meum non te terreat, et eloquentia mea non sit tibi gravis.

8 A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.

Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:

9 Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.

Mundus sum ego, et absque delicto: immaculatus, et non est iniquitas in me.

10 Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

Quia querelas in me reperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi.

11 Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.

Posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas.

12 Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.

Hoc est ergo, in quo non es iustificatus: respondebo tibi, quia maior sit Deus homine.

13 Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?

Adversus eum contendis quod non ad omnia verba responderit tibi?

14 Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.

Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit.

15 We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:

Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo:

16 Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,

Tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina,

17 Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;

Ut avertat hominem ab his, quæ facit, et liberet eum de superbia:

18 Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.

Eruens animam eius a corruptione: et vitam illius, ut non transeat in gladium.

19 Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.

Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa eius marcescere facit.

20 Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.

Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animæ illius cibus ante desiderabilis.

21 Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;

Tabescet caro eius, et ossa, quæ tecta fuerant, nudabuntur.

22 I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.

Appropinquavit corruptioni anima eius, et vita illius mortiferis.

23 Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:

Si fuerit pro eo Angelus loquens, unus de millibus, ut annuntiet hominis æquitatem:

24 Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.

Miserebitur eius, et dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem: inveni in quo ei propitier.

25 I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.

Consumpta est caro eius a suppliciis, revertatur ad dies adolescentiæ suæ.

26 Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;

Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit: et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.

27 Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.

Respiciet homines, et dicet: Peccavi, et vere deliqui, et, ut eram dignus, non recepi.

28 Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.

Liberavit animam suam ne pergeret in interitum, sed vivens lucem videret.

29 Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,

Ecce, hæc omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos:

30 Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.

Ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium.

31 Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.

Attende Iob, et audi me: et tace, dum loquor.

32 Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.

Si autem habes quod loquaris, responde mihi, loquere: volo enim, te apparere iustum.

33 A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.

Quod si non habes, audi me: tace, et docebo te sapientiam.