Hioba 32

1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:

A když přestali ti tři muži odpovídati Jobovi, proto že se spravedlivý sobě zdál,

2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.

Tedy rozpáliv se hněvem Elihu, syn Barachele Buzitského z rodu Syrského, na Joba, rozhněval se, proto že spravedlivější pravil býti duši svou nad Boha.

3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.

Ano i na ty tři z přátel jeho roznítil se hněv jeho, proto že nenalézajíce odpovědi, však potupovali Joba.

4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.

Nebo Elihu očekával na Joba a na ně s řečí, proto že starší byli věkem než on.

5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.

Ale vida Elihu, že nebylo žádné odpovědi v ústech těch tří mužů, zažhl se v hněvě svém.

6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.

I mluvil Elihu syn Barachele Buzitského, řka: Já jsem nejmladší, vy pak jste starci, pročež ostýchaje se, nesměl jsem vám oznámiti zdání svého.

7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

Myslil jsem: Staří mluviti budou, a mnoho let mající v známost uvedou moudrost.

8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

Ale vidím, že Duch Boží v člověku a nadšení Všemohoucího činí lidi rozumné.

9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

Slavní ne vždycky jsou moudří, aniž starci vždycky rozumějí soudu.

10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.

A protož pravím: Poslouchejte mne, oznámím i já také zdání své.

11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.

Aj, očekával jsem na slova vaše, poslouchal jsem důvodů vašich dotud, dokudž jste vyhledávali řeči,

12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.

A bedlivě vás soudě, spatřil jsem, že žádného není, kdo by Joba přemohl, není z vás žádného, ješto by odpovídal řečem jeho.

13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.

Ale díte snad: Nalezli jsme moudrost, Bůh silný stihá jej, ne člověk.

14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.

Odpovím: Ač Job neobracel proti mně řeči, a však slovy vašimi nebudu jemu odpovídati.

15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.

Bojí se, neodpovídají více, zavrhli od sebe slova.

16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.

Čekal jsem zajisté, však poněvadž nemluví, ale mlčí, a neodpovídají více,

17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.

Odpovím i já také za sebe, oznámím zdání své i já.

18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.

Nebo pln jsem řečí, těsno ve mně duchu života mého.

19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.

Aj, břicho mé jest jako mest nemající průduchu, jako sudové noví rozpuklo by se.

20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.

Mluviti budu, a vydchnu sobě, otevru rty své, a odpovídati budu.

21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.

Nebuduť pak šetřiti osoby žádného, a k člověku bez proměňování jména mluviti budu.

22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.

Nebo neumím jmen proměňovati, nebo tudíž by mne zachvátil stvořitel můj.