Hioba 30

1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

És most kaczagnak rajtam, kik korra fiatalabbak nálam, kiknek atyáit megvetettem, hogy nyájam ebei mellé sem helyeztem volna el.

2 Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Kezeik ereje is minek nekem? Rájok nézve elveszett erejük telje,

3 Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

szűkölködés és éhezés által kiaszva. A kik bekószálják a sivatagot, a puszta és a pusztaság éjjelét;

4 Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

a kik leszakítanak sós füvet a bokor mellett s rekettye gyökere az ő kenyerük.

5 Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Az emberek köréből kiűzetnek, riadnak rájuk mint a tolvajra.

6 Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

Rettenetes szakadékokban kell lakniok, földi lyukakban és sziklákon.

7 Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Bokrok között ordítanak, csalánok alatt verődnek össze.

8 Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Alávalónak fiai, meg név nélkül valónak a fiai, kiverettek az országból.

9 Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

De most gúnydaluk vagyok, lettem nekik szóbeszédül.

10 Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Megutáltak, eltávoztak tőlem, s arczomat nem kímélték a köpéstől.

11 Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Mert inamat megoldotta és elsanyarodott, neki eresztették előttem a gyeplőt.

12 Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Jobbról kél a fajzat, lábaimat ellökték, és feltöltötték ellenem veszedelmes ösvényeiket.

13 Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Lerontották utamat, elősegítik balsorsomat, ők, kiknek nincsen segítőjük.

14 Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Mint széles résen át jönnek, rom matt hömpölyögnek tova.

15 Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Rémség fordult rám, üldözi, mint a szél, nemes voltomat, s eltűnt, mint a felhő, segítségem.

16 A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

És most elomlik bennem a lelkem, elfogtak engem a nyomorúság napjai.

17 Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Az éjszaka levájta rólam csontjaimat, és idegeim nem pihennek.

18 Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Nagy erő által elváltozott öltözékem, mint köntösöm nyílása szorít engem.

19 Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Lecsapott a sárba, hogy hasonlóvá lettem porhoz, hamuhoz.

20 Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Fohászkodom hozzád, de nem hallgatsz meg, megálltam és te rám meredtél;

21 Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

kegyetlenre változol irántam, kezed hatalmával gyűlölsz engemet.

22 Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Felkapsz a szélre, hajtatsz engem és elcsüggesztesz engem üdvösségtől.

23 Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Mert tudom, halál felé viszel, s minden élőnek találkozó házába.

24 Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Csak rom ellen ne nyújtson ki kezet, ha ugyan dőltében van győzelme!

25 Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Avagy nem sírtam-e a nehéz sorsún, nem bánkódott-e lelkem a szűkölködőn?

26 Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Mert jót reméltem és rossz jött, fényre várakoztam és homály jött.

27 Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Beleim forrnak s nem csillapodnak, elém törtek a nyomor napjai.

28 Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Elkomorodva járok, napfény nélkül, felállok a gyűlésben – könyörgök.

29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Testvére lettem a sakáloknak és társa a struczmadaraknak.

30 Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Bőröm lefeketéllett rólam, és csontom ég a hévtől.

31 Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

Így lett gyásszá a hárfám és lantom síróknak hangjává.