Hioba 30

1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Mais maintenant ceux qui sont plus jeunes que moi, se moquent de moi; [ceux-là même] dont je n'aurais pas daigné mettre les pères avec les chiens de mon troupeau.

2 Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Et en effet, de quoi m'eût servi la force de leurs mains? la vieillesse était périe en eux.

3 Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

De disette et de faim ils se tenaient à l'écart, fuyant dans les lieux arides, ténébreux, désolés, et déserts.

4 Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

Ils coupaient des herbes sauvages auprès des arbrisseaux, et la racine des genévriers pour se chauffer.

5 Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Ils étaient chassés d'entre les hommes, et on criait après eux comme après un larron.

6 Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

Ils habitaient dans les creux des torrents, dans les trous de la terre et des rochers.

7 Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Ils faisaient du bruit entre les arbrisseaux, et ils s'attroupaient entre les chardons.

8 Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Ce sont des hommes de néant, et sans nom, qui ont été abaissés plus bas que la terre.

9 Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Et maintenant je suis le sujet de leur chanson, et la matière de leur entretien.

10 Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Ils m'ont en abomination; ils se tiennent loin de moi; et ils ne craignent pas de me cracher au visage.

11 Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Parce que [Dieu] a détendu ma corde, et m'a affligé, ils ont secoué le frein devant moi.

12 Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

De jeunes gens, nouvellement nés, se placent à ma droite; ils poussent mes pieds, et je suis en butte à leur malice.

13 Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Ils ruinent mon sentier, ils augmentent mon affliction, sans qu'ils aient besoin que personne les aide.

14 Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Ils viennent [contre moi] comme par une brèche large, et ils se sont jetés [sur moi] à cause de ma désolation.

15 Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Les frayeurs se sont tournées vers moi, [et] comme un vent elles poursuivent mon âme; et ma délivrance s'est dissipée comme une nuée.

16 A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

C'est pourquoi maintenant mon âme se fond en moi; les jours d'affliction m'ont atteint.

17 Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Il m'a percé de nuit les os, et mes artères n'ont point de relâche.

18 Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Il a changé mon vêtement par la grandeur de sa force, et il me serre de près, comme fait l'ouverture de ma tunique.

19 Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Il m'a jeté dans la boue, et je ressemble à la poussière et à la cendre.

20 Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Je crie à toi, et tu ne m'exauces point; je me tiens debout, et tu ne [me] regardes point.

21 Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Tu es pour moi sans compassion, tu me traites en ennemi par la force de ta main.

22 Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Tu m'as élevé [comme] sur le vent, et tu m'y as fait monter comme sur un chariot, et puis tu fais fondre toute ma substance.

23 Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Je sais donc que tu m'amèneras à la mort et dans la maison assignée à tous les vivants.

24 Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Mais il n'étendra pas sa main jusqu'au sépulcre. Quand il les aura tués, crieront-ils?

25 Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Ne pleurais-je pas pour l'amour de celui qui passait de mauvais jours; et mon âme n'était-elle pas affligée à cause du pauvre?

26 Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Cependant lorsque j'attendais le bien, le mal m'est arrivé; et quand j'espérais la clarté, les ténèbres sont venues.

27 Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Mes entrailles sont dans une grande agitation, et ne peuvent se calmer; les jours d'affliction m'ont prévenu.

28 Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Je marche tout noirci, mais non pas du soleil; je me lève, je crie en pleine assemblée.

29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Je suis devenu le frère des dragons, et le compagnon des hiboux.

30 Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Ma peau est devenue noire sur moi, et mes os sont desséchés par l'ardeur [qui me consume].

31 Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

C'est pourquoi ma harpe s'est changée en lamentations, et mes orgues en des sons lugubres.