Hioba 30
1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
But now [they that are] younger than I, have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
2 Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
Yes, to what [might] the strength of their hands [profit] me, in whom old age had perished?
3 Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
For want and famine [they were] solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.
4 Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots [for] their food.
5 Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
They were driven forth from among [men], (they cried after them, as [after] a thief; )
6 Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
To dwell in the clefts of the valleys, [in] caves of the earth, and [in] the rocks.
7 Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
Among the bushes they brayed; under the nettles they were collected.
8 Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
[They were] children of fools, yes, children of base men: they were viler than the earth.
9 Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
And now I am their song, yes, I am their by-word.
10 Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
11 Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.
12 Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
Upon [my] right [hand] rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.
13 Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.
14 Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
They came [upon me] as a wide breaking in [of waters]: in the desolation they rolled themselves [upon me].
15 Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.
16 A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.
17 Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.
18 Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
By the great force [of my disease] is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.
19 Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
20 Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
I cry to thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me [not].
21 Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
Thou hast become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.
22 Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride [upon it], and dissolvest my substance.
23 Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
For I know [that] thou wilt bring me [to] death, and [to] the house appointed for all living.
24 Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
Yet he will not stretch out [his] hand to the grave, though they cry in his destruction.
25 Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
Did not I weep for him that was in trouble? was [not] my soul grieved for the poor?
26 Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
When I looked for good, then evil came: and when I waited for light, there came darkness.
27 Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
My bowels boiled, and rested not: the days of affliction came upon me.
28 Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
I went mourning without the sun: I stood up, [and] I cried in the congregation.
29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
I am a brother to dragons, and a companion to owls.
30 Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.
31 Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
My harp also is [turned] to mourning, and my organ into the voice of them that weep.
