Hioba 3
1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
After this, opened Job his mouth, and cursed his day.
2 I zawołał Ijob, mówiąc:
So then Job began, and said:
3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
Perish, the day wherein I was born, and the night it was said, Lo! a manchild!
4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
That day, be it darkness, —Let not God enquire after it from above, May there shine upon it no clear beam:
5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
Let darkness and death-shade buy it back, May there settle down upon it a cloud, Let a day’s dark eclipse cause it terror:
6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
That night, darkness take it, —May it not rejoice among the days of the year, Into the number of months, let it not enter.
7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
Lo! that night, be it barren, Let no joyous shouting enter therein:
8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
Let day-cursers denounce it, Those skilled in rousing the dragon of the sky:
9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
Darkened be the stars of its twilight, —Let it wait for light, and there be none, neither let it see the eyelashes of the dawn:
10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
Because it closed not the doors of the womb wherein I was, and so hid trouble from mine eyes.
11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
Wherefore, in the womb, did I not die? From the womb, come forth and cease to breathe?
12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
For what reason, were there prepared for me—knees? and why—breasts, that I might suck?
13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
Surely, at once, had I lain down, and been quiet, I had fallen asleep, then, had I been at rest:
14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
With kings, and counselors of the earth, who had built them pyramids:
15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
Or with rulers possessing, gold, —Who had filled their houses with silver:
16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
Or that, like an untimely birth hidden away, I had not come into being, like infants that never saw light:
17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
There, the lawless, cease from raging, and there the toil-worn are at rest:
18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
At once are prisoners at peace, they hear not the voice of a driver:
19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
Small and great, there, they are, and, the slave, is free from his master.
20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
Wherefore give, to the wretched, light? Or, life, to the embittered in soul?—
21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
Who long for death, and it is not, And have digged for it, beyond hid treasures:
22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
Who rejoice unto exultation, Are glad, when they can find the grave:
23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
To a man, whose way is concealed, And GOD hath straitly enclosed him?
24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
For, in the face of my food, my sighing, cometh in, and, poured out like the water, are my groans:
25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
For, a dread, I dreaded, and it hath come upon me, and, that from which I shrank, hath overtaken me.
26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
I was not careless, nor was I secure, nor had I settled down, —when there came—consternation!
