Hioba 28

1 Mać w prawdzie srebro początki żył swoich, a złoto miejsce, kędy bywa pławione.

Nítòótọ́, koto fàdákà ń bẹ, àti ibi tí wọ́n ti máa ń da wúrà.

2 Żelazo z ziemi biorą, a z kamienia zlewają miedź.

Nínú ilẹ̀ ni à ń gbé ń wa irin, bàbà ni a sì ń dà láti inú òkúta wá.

3 Celu ciemnościom ułożonego i końca wszystkich rzeczy on dochodzi, i kamieni, które w ciemności i cieniu śmierci leżą.

Ènìyàn ni ó fi òpin si òkùnkùn, ó sì ṣe àwárí ìṣúra láti inú òjìji ikú sí ìhà gbogbo.

4 Wyleje rzeka z miejsca swojego, tak, iż jej nikt przebyć nie może, bywa jednak zahamowana przemysłem nędznego człowieka, i odchodzi.

Wọ́n wa ihò ilẹ̀ tí ó jì sí àwọn tí ń gbé òkè, àwọn tí ẹsẹ̀ ènìyàn gbàgbé wọ́n rọ́ sí ìsàlẹ̀, wọ́n rọ́ sí ìsàlẹ̀ jìnnà sí àwọn ènìyàn.

5 Z ziemi wychodzi chleb, chociaż pod nią coś różnego, podobnego ogniowi.

Bí ó ṣe ti ilẹ̀ ni, nínú rẹ̀ ni oúnjẹ ti ń jáde wá, àti ohun tí ó wà ní ìsàlẹ̀ ni ó yí padà bi iná;

6 W niektórych miejscach jest kamień Safir, i piasek złoty;

òkúta ibẹ̀ ni ibi òkúta safire, o sì ní erùpẹ̀ wúrà.

7 A tej ścieszki ani ptak nie wie, ani jej widzało oko sępie.

Ipa ọ̀nà náà ni ẹyẹ kò mọ̀, àti ojú gúnnugún kò rí i rí.

8 Nie depczą po niej zwierzęta srogie, ani lew przeszedł przez nię.

Àwọn ẹranko agbéraga kò rìn ibẹ̀ rí, bẹ́ẹ̀ ni kìnnìún tí ń ké ramúramù kò kọjá níbẹ̀ rí.

9 Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia;

Ó fi ọwọ́ rẹ̀ lé akọ òkúta, ó yí òkè ńlá po láti ìdí rẹ̀ wá.

10 Z skał wywodzi strumienie, a każdą rzecz kosztowną widzi oko jego.

Ó sì la ipa odò ṣíṣàn nínú àpáta, ojú inú rẹ̀ sì rí ohun iyebíye gbogbo.

11 Wylewać się rzekom nie dopuszcza, a rzeczy skryte wywodzi na jaśnię.

Ó sì ṣe ìṣàn odò kí ó má ṣe kún àkúnya, ó sì mú ohun tí ó pamọ́ hàn jáde wá sí ìmọ́lẹ̀.

12 Ale mądrość gdzież może być znaleziona? a kędy jest miejsce roztropności?

Ṣùgbọ́n níbo ni á ó gbé wá ọgbọ́n rí, níbo sì ni òye ń gbe?

13 Nie wie człowiek śmiertelny ceny jej, ani bywa znaleziona w ziemi żyjących.

Ènìyàn kò mọ iye rẹ̀, bẹ́ẹ̀ ni a kò le è rí i ní ilẹ̀ àwọn alààyè.

14 Przepaść mówi: Niemasz jej we mnie; i morze też powiada: Niemasz jej u mnie.

Ọ̀gbun wí pé, “Kò sí nínú mi”; omi òkun sì wí pé, “Kò si nínú mi.”

15 Nie dawają szczerego złota za nię; ani odważają srebra, za odmianę jej.

A kò le è fi wúrà rà á, bẹ́ẹ̀ ni a kò le è fi òsùwọ̀n wọn fàdákà ní iye rẹ̀.

16 Nie może być oszacowana za złoto Ofir, ani za Onychyn drogi, ani za Safir.

A kò le è fi wúrà Ofiri, tàbí òkúta óníkìsì iyebíye, tàbí òkúta safire díye lé e.

17 Nie porówna z nią złoto, ani kryształ, ani odmiana jej może być za klejnot złota szczerego.

Wúrà àti òkúta kristali kò tó ẹgbẹ́ rẹ̀; bẹ́ẹ̀ ni a kò le è fi ohun èlò wúrà ṣe pàṣípàrọ̀ rẹ̀.

18 Koralów i pereł nie wspomina, bo nabycie mądrości kosztowniejsze jest nad perły.

A kò lè dárúkọ iyùn tàbí òkúta jasperi; iye ọgbọ́n sì ju iyùn lọ.

19 Nie zrówna z nią i szmaragd z ziemi etyjopskiej; ani za złoto najczystsze szacowana być może.

Òkúta topasi ti Kuṣi kò tó ẹgbẹ́ rẹ̀; bẹ́ẹ̀ ni a kò le fi wúrà dáradára díwọ̀n iye rẹ̀.

20 Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?

Níbo ha ni ọgbọ́n ti jáde wá? Tàbí níbo ni òye ń gbé?

21 Gdyż zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, i przed ptastwem niebieskim zatajona jest.

A rí i pé, ó fi ara sinko kúrò ní ojú àwọn alààyè gbogbo, ó sì fi ara sin fún ẹyẹ ojú ọ̀run.

22 Zginienie i śmierć rzekły: Uszyma swemi słyszałyśmy sławę jej.

Ibi ìparun àti ikú wí pé, àwa ti fi etí wa gbúròó rẹ̀.

23 Bóg sam rozumie drogę jej, a on wie miejsce jej.

Ọlọ́run ni ó mọ òye ipa ọ̀nà rẹ̀, òun ni ó sì mọ ibi tí ó ń gbé.

24 Bo on na kończyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.

Nítorí pé ó wòye dé òpin ayé, ó sì rí gbogbo ìsàlẹ̀ ọ̀run,

25 Wiatrom uczynił wagę, a wody odważył pod miarą.

láti dà òsùwọ̀n fún afẹ́fẹ́, ó sì fi òsùwọ̀n wọ́n omi.

26 On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.

Nígbà tí ó pàṣẹ fún òjò, tí ó sì la ọ̀nà fún mọ̀nàmọ́ná àrá,

27 W ten czas ją widział, i głosił ją: zgotował ją, i doszedł jej.

nígbà náà ni ó rí i, ó sì sọ ọ́ jáde; ó pèsè rẹ̀ sílẹ̀, ó sì ṣe ìwádìí rẹ̀ rí.

28 Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźń Pańska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.

Àti fún ènìyàn ni ó wí pé, “Kíyèsi i, ẹ̀rù Olúwa èyí ni ọgbọ́n, àti láti jáde kúrò nínú ìwà búburú èyí ni òye.”