Hioba 27

1 Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Hiob toaa nʼasɛm so se,

2 Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:

“Sɛ Onyankopɔn te ase yi, nea wammu me atɛntrenee no, Otumfo a wama madi me kra mu awerɛhow,

3 Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,

mmere dodow a nkwa wɔ me mu, na Onyankopɔn home wɔ me mu yi,

4 Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.

mʼano renka amumɔyɛsɛm, na me tɛkrɛma rentwa nkontompo.

5 Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.

Merennye nto mu da sɛ nea woka no yɛ nokware; merenka me mudi nhyɛ, kosi sɛ mewu.

6 Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

Mekura me trenee mu, merennyaa mu; sɛ mete ase yi, me tiboa remmu me fɔ.

7 Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.

“Ma mʼatamfo nyɛ sɛ amumɔyɛfo, na wɔn a wokyi me nyɛ sɛ atorofo.

8 Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.

Anidaso bɛn na wɔn a wonni nyamesu no wɔ wɔ wɔn wu akyi, bere a Onyankopɔn agye wɔn nkwa afi wɔn nsam no?

9 Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?

So Onyankopɔn tie wɔn sufrɛ bere a amanehunu aba wɔn so no ana?

10 Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?

So wɔn ani begye wɔ Otumfo no mu? Wobesu afrɛ Onyankopɔn bere biara ana?

11 Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.

“Mɛma mo Onyankopɔn tumi ho nkyerɛkyerɛ; meremfa Otumfo no akwan nhintaw.

12 Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?

Mo ankasa moahu eyinom nyinaa. Afei nsɛnhunu yi ase ne dɛn?

13 Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.

“Eyi ne nea Onyankopɔn ahyɛ ato hɔ ama omumɔyɛfo, agyapade a otirimɔdenfo nya fi Otumfo no nkyɛn:

14 Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.

Sɛ ɔwɔ mma dodow dɛn ara, wɔn nkrabea ne afoa; na nʼasefo rennidi mmee da.

15 Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;

Ɔyaredɔm besie wɔn a wɔbɛka wɔ nʼakyi, na wɔn akunafo rensu wɔn.

16 Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:

Ɛwɔ mu sɛ ɔhɔre dwetɛ te sɛ mfutuma na ɔboa ntama ano sɛ dɔte,

17 Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.

nea ɔpɛ gu hɔ no, atreneefo na wobefura na pɛpɛyɛfo no nso akyekyɛ dwetɛ no.

18 Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.

Ofi a osi no te sɛ ananse abubummaba, ɛte sɛ pata bi a ɔwɛmfo abɔ.

19 Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.

Ɔda hɔ te sɛ ɔdefo, nanso ɔrenna saa bio; ɔbɛtew nʼani no na ne nyinaa atu ayera.

20 Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.

Ahunahuna ba ne so sɛ nsuyiri; ahum hwim no kɔ anadwo.

21 Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

Apuei mframa soa no kɔ, na onni hɔ bio; ɛtwe no fi ne tenabea.

22 Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.

Ɛbɔ no a ahummɔbɔ nni mu bere a ɔreguan afi ne tumi ase.

23 Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.

Ɔde fɛw bɔ ne nsam na ɔpam no fi ne tenabea.”