Hioba 27

1 Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:

2 Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:

Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.

3 Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,

Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,

4 Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.

Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.

5 Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.

Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

6 Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

7 Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.

Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.

8 Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.

Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?

9 Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?

Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?

10 Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?

Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?

11 Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.

Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.

12 Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?

Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?

13 Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.

Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.

14 Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.

Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.

15 Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;

Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.

16 Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:

Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:

17 Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.

Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.

18 Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.

Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.

19 Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.

Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.

20 Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.

Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.

21 Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

22 Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.

Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.

23 Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.

Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.