Hioba 27
1 Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
Et Job reprit son discours sentencieux et dit:
2 Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:
Dieu qui a écarté mon droit, le Tout-puissant qui met l’amertume dans mon âme, est vivant:
3 Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,
Tant que mon souffle est en moi et l’esprit de Dieu dans mes narines,
4 Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.
Mes lèvres ne diront pas d’iniquité, et ma langue ne prononcera pas de fausseté.
5 Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.
Loin de moi que je vous justifie! Jusqu’à ce que j’expire, je ne lâcherai pas ma perfection;
6 Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.
Je tiendrai ferme ma justice et je n’en ferai pas abandon; mon cœur ne me reproche aucun de mes jours.
7 Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.
Que mon ennemi soit comme le méchant, et celui qui s’élève contre moi comme l’inique!
8 Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.
Car quelle est l’espérance de l’impie quand [Dieu le] retranche, quand Dieu retire son âme?
9 Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?
Dieu entendra-t-il son cri quand la détresse viendra sur lui?
10 Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?
Trouvera-t-il ses délices dans le Tout-puissant? Invoquera-t-il Dieu en tout temps?
11 Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.
Je vous enseignerai comment Dieu agit, je ne cacherai pas ce qui est par-devers le Tout-puissant.
12 Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?
Voici, vous-mêmes, vous l’avez tous vu: et pourquoi entretenez-vous ces vaines pensées?
13 Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.
Voici quelle est, par-devers Dieu, la part de l’homme méchant et l’héritage que les violents reçoivent du Tout-puissant:
14 Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.
Si ses fils se multiplient, c’est pour l’épée, et ses descendants ne sont pas rassasiés de pain.
15 Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;
Ceux qui restent après lui seront enterrés dans la mort, et ses veuves ne pleureront pas.
16 Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:
S’il entasse l’argent comme la poussière et se prépare des vêtements comme de la boue,
17 Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.
Il se les prépare, mais le juste s’en vêtira; et l’argent, c’est l’innocent qui se le partagera.
18 Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.
Il a bâti sa maison comme la teigne, comme une cabane que fait celui qui garde [les vignes].
19 Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.
Il se couche riche, et il ne le refera pas; il ouvre ses yeux, et il n’est plus.
20 Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.
Les frayeurs le surprennent comme des eaux; l’ouragan l’emporte de nuit;
21 Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.
Le vent d’orient l’enlève, et il s’en va, et dans un tourbillon il l’emporte de son lieu.
22 Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.
[Dieu] lance [ses dards] sur lui et ne l’épargne pas; il voudrait fuir loin de sa main.
23 Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.
On battra des mains sur lui, et on le chassera de son lieu avec des sifflements.
