Hioba 23

1 A odpowiadając Ijob rzekł:

Job prit la parole et dit:

2 Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

Maintenant encore ma plainte est une révolte, Mais la souffrance étouffe mes soupirs.

3 Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

Oh! Si je savais où le trouver, Si je pouvais arriver jusqu’à son trône,

4 Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

Je plaiderais ma cause devant lui, Je remplirais ma bouche d’arguments,

5 Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

Je connaîtrais ce qu’il peut avoir à répondre, Je verrais ce qu’il peut avoir à me dire.

6 Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

Emploierait-il toute sa force à me combattre? Ne daignerait-il pas au moins m’écouter?

7 Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

Ce serait un homme droit qui plaiderait avec lui, Et je serais pour toujours absous par mon juge.

8 Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

Mais, si je vais à l’orient, il n’y est pas; Si je vais à l’occident, je ne le trouve pas;

9 Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

Est-il occupé au nord, je ne puis le voir; Se cache-t-il au midi, je ne puis le découvrir.

10 Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

Il sait néanmoins quelle voie j’ai suivie; Et, s’il m’éprouvait, je sortirais pur comme l’or.

11 Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

Mon pied s’est attaché à ses pas; J’ai gardé sa voie, et je ne m’en suis point détourné.

12 Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

Je n’ai pas abandonné les commandements de ses lèvres; J’ai fait plier ma volonté aux paroles de sa bouche.

13 Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

Mais sa résolution est arrêtée; qui s’y opposera? Ce que son âme désire, il l’exécute.

14 Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

Il accomplira donc ses desseins à mon égard, Et il en concevra bien d’autres encore.

15 Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

Voilà pourquoi sa présence m’épouvante; Quand j’y pense, j’ai peur de lui.

16 Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

Dieu a brisé mon courage, Le Tout-Puissant m’a rempli d’effroi.

17 Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.

Car ce ne sont pas les ténèbres qui m’anéantissent, Ce n’est pas l’obscurité dont je suis couvert.