Hioba 20

1 A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:

Zoofaari Naaʼimaatichi akkana jedhee deebise:

2 Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.

“Waan ani akka malee jeeqameef, yaadni koo akka ani deebii kennu na kakaasa.

3 Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.

Ani dheekkamsa na qaanessu dhagaʼaan jira; qalbiin koos akka ani deebii kennu na kakaasa.

4 Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?

“Ati erga namni lafa irra kaaʼamee bara duriitii jalqabee wanni kun akkam akka ture ni beekta mitii?

5 Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?

Burraaquun jalʼootaa yeroo gabaabaaf tura; gammachuun warra Waaqaaf hin bullees akkuma liphsuu ijaa ti.

6 By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:

Of tuulummaan isaa samiiwwan gaʼee mataan isaa duumessawwan tuqus,

7 A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?

inni akkuma awwaaraa bara baraan bada; warri duraan isa arganis, ‘Inni eessa jira?’ jedhu.

8 Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.

Inni akkuma abjuu fiigee bada; deebiʼees hin argamu; akkuma mulʼata halkaniis dafee dhabama.

9 Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.

Iji isaa argee ture deebiʼee isa hin argu; iddoon isaas siʼachi isa hin ilaalu.

10 Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.

Ijoolleen isaa hiyyeeyyiif beenyaa baasu; harki isaas qabeenya inni saame deebisee kennuu qaba.

11 Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.

Jabinni dargaggummaa kan lafee isaa keessa guute sun, isa wajjin biyyoo keessa ciisa.

12 A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;

“Hamminni afaan isaa keessatti miʼaawee inni arraba isaa jala dhokfatu iyyuu,

13 Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:

inni afaanii baafatee gatuu jibbee afaanuma ofii isaa keessa turfatu iyyuu,

14 Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.

nyaanni isaa garaa isaa keessatti dhangaggaaʼa; isa keessattis hadhaa bofaa taʼa.

15 Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.

Inni qabeenya liqimse sana ni tufa; Waaqnis akka garaan isaa waan sana diddigu ni godha.

16 Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.

Inni summii bofaa xuuxa; arrabni buutiis isa ajjeesa.

17 Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.

Inni laga yaaʼu, burqaa dammaatii fi dhadhaa hin argu.

18 Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.

Inni waan itti dadhabe utuu hin nyaatin deebisa; buʼaa daldala isaa irraa argatettis hin gammadu.

19 Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,

Inni hiyyeeyyii hacuucee harka duwwaa hambiseeraatii; mana ofii hin ijaarinis humnaan fudhateera.

20 Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.

“Hawwii isaa hamaa sana irraa boqonnaa hin argatu; inni qabeenya isaatiin of oolchuu hin dandaʼu.

21 Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.

Wanni inni nyaatu tokko iyyuu hin hafuuf; badhaadhummaan isaas itti fufee hin jiraatu.

22 Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.

Utuma inni waan hunda qabuu rakkinni isatti dhufa; dhiphinni cimaanis isa qabata.

23 Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.

Yeroo inni garaa isaa guutatutti, Waaqni dheekkamsa isaa sodaachisaa sana itti erga; dhaʼicha isaa illee itti roobsa.

24 Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.

Inni miʼa lolaa sibiilaa baqatu illee, xiyya naasiitu isa waraana.

25 Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.

Dudga isaa keessaa xiyya, tiruu isaa keessaa immoo fiixee calaqqisu buqqisa. Sodaan guddaan isa qabata;

26 Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.

dukkanni limixiinis riphee qabeenya isaa eeggata. Ibiddi namni tokko iyyuu hin afarsin gubee isa fixa; waan dunkaana isaa keessatti hafes ni barbadeessa.

27 Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

Samiiwwan balleessaa isaa saaxilu; laftis isatti kaati.

28 Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.

Guyyaa dheekkamsa Waaqaatti lolaan mana isaa, bishaan yaaʼus miʼa isaa fudhatee deema.

29 Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.

Carraan Waaqni cubbamootaaf kennu, dhaalli Waaqni isaaniif qoodes kanuma.”