Hioba 20
1 A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
Zofar il Naamatita prese a dire:
2 Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
Per questo i miei pensieri mi spingono a rispondere e perciò v'è questa fretta dentro di me.
3 Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
Ho ascoltato un rimprovero per me offensivo, ma uno spirito, dal mio interno, mi spinge a replicare.
4 Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
Non sai tu che da sempre, da quando l'uomo fu posto sulla terra,
5 Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
il trionfo degli empi è breve e la gioia del perverso è d'un istante?
6 By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
Anche se innalzasse fino al cielo la sua statura e il suo capo toccasse le nubi,
7 A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
come lo sterco sarebbe spazzato per sempre e chi lo aveva visto direbbe: «Dov'è?».
8 Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
Svanirà come un sogno, e non si troverà più, si dileguerà come visione notturna.
9 Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
L'occhio avvezzo a vederlo più non lo vedrà, né più lo scorgerà la sua dimora.
10 Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
I suoi figli dovranno risarcire i poveri, le loro mani restituiranno le sue ricchezze.
11 Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
Le sue ossa erano ancora piene di giovinezza, ma con lui giacciono nella polvere.
12 A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
Se alla sua bocca fu dolce il male, se lo teneva nascosto sotto la sua lingua,
13 Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
assaporandolo senza inghiottirlo, se lo tratteneva in mezzo al suo palato:
14 Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
il suo cibo gli si guasterà nelle viscere, veleno d'aspidi gli sarà nell'intestino.
15 Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
I beni divorati ora rivomita, Dio glieli caccia fuori dal ventre.
16 Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
Veleno d'aspide ha succhiato, una lingua di vipera lo uccide.
17 Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
Non vedrà più ruscelli d'olio, fiumi di miele e fior di latte;
18 Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
renderà i sudati acquisti senza assaggiarli, come non godrà del frutto del suo commercio,
19 Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,
perché ha oppresso e abbandonato i miseri, ha rubato case invece di costruirle;
20 Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.
perché non ha saputo essere pago dei suoi beni, con i suoi tesori non si salverà.
21 Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.
Nulla è sfuggito alla sua voracità, per questo non durerà il suo benessere.
22 Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.
Nel colmo della sua abbondanza si troverà in miseria; ogni sorta di sciagura piomberà su di lui.
23 Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.
Quando starà per riempire il suo ventre, Dio scaglierà su di lui la fiamma del suo sdegno, e gli farà piovere addosso brace.
24 Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.
Se sfuggirà l'arma di ferro, lo trafiggerà l'arco di bronzo:
25 Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.
gli uscirà il dardo dalla schiena, una spada lucente dal fegato. Lo assaliranno i terrori;
26 Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.
tutte le tenebre gli sono riservate. Lo divorerà un fuoco non acceso da un uomo, esso consumerà quanto è rimasto nella sua tenda.
27 Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
Riveleranno i cieli la sua iniquità e la terra si alzerà contro di lui.
28 Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.
Un'alluvione travolgerà la sua casa, scorrerà nel giorno dell'ira.
29 Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.
Questa è la sorte che Dio riserva all'uomo perverso, la parte a lui decretata da Dio.
