Hioba 20
1 A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
A LAILA olelo aku la o Zopara, no Naama, i aku la,
2 Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
O kuu mau manao ka mea e olelo aku ai au, A no kuu ikaika iloko o'u.
3 Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
O ke ao ana o kuu hoinoia ka'u i lohe, A o ka uhane o kuu naauao, oia ka'u mea e pane aku nei.
4 Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
Ua ike anei oe i keia, mai ka wa kahiko mai, Mai ka manawa i hoonohoia'i ke kanaka maluna o ka honua,
5 Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
O ka olioli o ka poe hewa, he pokole ia, A o ka lealea o ka aia, no ka minute ia?
6 By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
Ina e pii ae kona kiekie i na lani, A e hiki kona poo i na ao;
7 A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
E nalo loa oia e like me kona lepo: E olelo nuanei ka poe i ike ia ia, Auhea oia?
8 Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
E like me ka moeuhane e lele aku ia, aole e loaa oia: A e holo aku oia e like me ka hihio o ka po.
9 Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
O ka maka i ike ia ia, aole ia e ike hou ia ia; Aole hoi e ike hou kona wahi ia ia.
10 Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
E hoolaulea kana mau keiki i ka poe ilihune, A e hoihoi aku kona mau lima i ko lakou waiwai.
11 Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
Ua piha kona mau iwi i kona opiopio, A e moe pu ia me ia ma ka lepo.
12 A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
Ina e ono ka hewa ma kona wana, A e huna ia mea malalo o kona alelo;
13 Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
Ina e aua ia mea, a haalele ole ia, A e malama hoi ia mawaena konu o kona waha;
14 Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
O ka ai iloko o kona naau e hoololiia, Oia ka mea make o na moonihoawa iloko ona.
15 Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
Ua moni no ia i ka waiwai, A e luai hou aku no ia mea; Na ke Akua e hoohemo ia mea mai kona opu aku.
16 Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
E omo no oia i ka mea make o na moonihoawa: O ke elelo o ka moomake e pepehi ia ia.
17 Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
Aole ia e ike i ua kahawai, I na muliwai, me na kahawai o ka meli, a me ka waiu.
18 Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
E hoihoi aku no ia i ka mea ana i luhi ai, aole ia e moni iho ia; E like me ka waiwai e hoihoiia'aku, aole ia e olioli ilaila.
19 Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,
No ka mea, na hookaumaha, ua haalele i ka poe ilihune; Ua lawe wale aku ia i ka hale ana i kukulu ole ai.
20 Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.
No ia hoi, aole ia e ike i ka oluolu maloko o kona opu, Aole ia e hookoe i kana mea i makemake ai.
21 Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.
Aohe mea e koe no kana ai; Nolaila, aole he manaolana no kona pomaikai.
22 Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.
Ma ka nui ana o kona waiwai, e hiki ka popilikia ia ia; O kela lima keia lima o ka poino e hiki mai ia maluna ona.
23 Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.
I ka wa e hoopiha ai ia i kona opu, E hoolei mai no ko Akua i kona inaina maluna ona, A e hooua mai no ia maluna ona i kana ai ana.
24 Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.
E holo aku ia mai ka mea kana hao aku, E houia oia i ke kakaka keleawe.
25 Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.
Hukiia mai la ia a puka ae mai ke kino mai; A puka ae hoi ka pahikaua huali mai kona au mai; Maluna ona na mea weliweli.
26 Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.
Ua hoahuia ka poino a pau no kona waiwai; O ke ahi i hoa ole ia e hoopau ia ia; E popilikia ka mea o koe iloko o kona halelewa.
27 Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
E hoike mai ka lani i kona hewa; E ku e mai ka honua ia ia.
28 Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.
O ka waiwai o kona hale, e nalowale ia, E uininiia aku ia i ka la o kona inaina.
29 Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.
Oia ka uku o ke kanaka hewa mai ke Akua mai, Oia kona hoilina i oleloia mai e ke Akua.
