Hioba 19

1 A odpowiadając Ijob rzekł:

Respondens autem Iob, dixit:

2 Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?

3 Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.

4 A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.

5 A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.

6 Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.

7 Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.

8 Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.

9 Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.

10 Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.

11 Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.

12 Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.

13 Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.

14 Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.

15 Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

Inquilini domus meæ, et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.

16 Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.

17 Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.

18 I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.

19 Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.

20 Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.

21 Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.

22 Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?

23 Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro

24 Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?

25 Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:

26 A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.

27 Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.

28 Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?

29 Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.

Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.