Hioba 16

1 Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

Отвещав же Иов, рече:

2 Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

слышах сицевая многа, утешителие зол вси.

3 I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

Что бо? Еда чин есть во словесех ветра? Или кую ти пакость сотворит, яко отвещаеши?

4 Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

И аз якоже вы возглаголю: аще бы душа ваша подлежала вместо моея, тогда наскочил бых на вы словесы, покиваю же на вы главою моею.

5 Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

Буди же крепость во устех моих, движения же устен не пощажу.

6 Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

Аще бо возглаголю, не возболю ли язвою? Аще же и умолчу, чим менше уязвен буду?

7 A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

Ныне же преутруждена мя сотвори, буя, согнивша, и ят мя.

8 Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

В послушество бых, и воста во мне лжа моя, противно лицу моему отвеща.

9 Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

Гневен быв низложи мя, возскрежета зубы на мя, стрелы разбойников Его нападоша на мя.

10 Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

Остротою очес наскака, мечем порази мя в колена: вкупе же потекоша на мя:

11 Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

предаде бо мя Господь в руки неправедных, нечестивым же поверже мя.

12 Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

Мирствующа разсыпа мя, взяв мя за власы оборва, постави мя аки примету.

13 Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

Обыдоша мя копиями бодуще во истесы моя, не щадяще: излияша на землю желчь мою,

14 Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

низложиша мя труп на труп, текоша ко мне могущии,

15 Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

вретище сошиша на кожу мою, и мощь моя на земли угасе.

16 Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.

Чрево мое сгоре от плача, на веждах же моих стень смертная,

17 Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )

неправедно же ни едино бе в руку моею: молитва же моя чиста.

18 O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

Земле, да не покрыеши над кровию плоти моея, ниже да будет место воплю моему.

19 Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

И ныне се, на небесех Послух мой, Свидетель же ми во вышних.

20 O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

Да приидет моя мольба ко Господу, пред Нимже да каплет око мое.

21 Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

Буди же обличение мужу пред Господем, и сыну человеческому ко ближнему его.

22 Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.

Лета же изочтеная приидоша, и путем, имже не возвращуся, пойду.