Hioba 16
1 Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
respondens autem Iob dixit
2 Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
audivi frequenter talia consolatores onerosi omnes vos estis
3 I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
numquid habebunt finem verba ventosa aut aliquid tibi molestum est si loquaris
4 Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
poteram et ego similia vestri loqui atque utinam esset anima vestra pro anima mea consolarer et ego vos sermonibus et moverem caput meum super vos
5 Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
roborarem vos ore meo et moverem labia quasi parcens vobis
6 Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me
7 A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
nunc autem oppressit me dolor meus et in nihili redacti sunt omnes artus mei
8 Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
rugae meae testimonium dicunt contra me et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi
9 Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
collegit furorem suum in me et comminans mihi infremuit contra me dentibus suis hostis meus terribilibus oculis me intuitus est
10 Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
aperuerunt super me ora sua exprobrantes percusserunt maxillam meam satiati sunt poenis meis
11 Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
conclusit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradidit
12 Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
ego ille quondam opulentus repente contritus sum tenuit cervicem meam confregit me et posuit sibi quasi in signum
13 Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
circumdedit me lanceis suis convulneravit lumbos meos non pepercit et effudit in terra viscera mea
14 Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
concidit me vulnere super vulnus inruit in me quasi gigans
15 Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
saccum consui super cutem meam et operui cinere cornu meum
16 Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
facies mea intumuit a fletu et palpebrae meae caligaverunt
17 Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
haec passus sum absque iniquitate manus meae cum haberem mundas ad Deum preces
18 O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
terra ne operias sanguinem meum neque inveniat locum in te latendi clamor meus
19 Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
ecce enim in caelo testis meus et conscius meus in excelsis
20 O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
verbosi mei amici mei ad Deum stillat oculus meus
21 Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo
22 Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
ecce enim breves anni transeunt et semitam per quam non revertar ambulo
