Hioba 15

1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:

Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:

2 Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?

Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?

3 Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?

Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?

4 Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.

Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.

5 Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,

Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.

6 Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.

Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.

7 Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?

Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?

8 Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?

Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?

9 Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?

Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?

10 I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.

Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.

11 I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?

Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?

12 Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?

Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,

13 Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?

Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!

14 Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?

15 Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.

16 Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.

17 Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,

Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,

18 Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;

Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -

19 Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.

Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -

20 Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.

21 Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.

Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.

22 Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.

23 Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.

Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.

24 Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.

25 Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.

Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.

26 Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.

Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.

27 Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.

Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.

28 I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.

Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.

29 Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.

(Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.

30 Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.

Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.

31 Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.

Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.

32 Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.

Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.

33 Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.

Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.

34 Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.

Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.

35 Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.

Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.