Hioba 13
1 Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.
[Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.
2 Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.
Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.
3 Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.
Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:
4 Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.
prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.
5 Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.
Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.
6 Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.
Audite ergo correptionem meam, et judicium labiorum meorum attendite.
7 Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?
Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?
8 Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?
numquid faciem ejus accipitis, et pro Deo judicare nitimini?
9 Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?
aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur, ut homo, vestris fraudulentiis?
10 Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.
Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem ejus accipitis.
11 Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?
Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror ejus irruet super vos.
12 Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.
Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.
13 Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.
Tacete paulisper, ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.
14 Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?
Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?
15 Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.
Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu ejus arguam.
16 Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;
Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu ejus omnis hypocrita.
17 Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.
Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris.
18 Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.
Si fuero judicatus, scio quod justus inveniar.
19 Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?
Quis est qui judicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?
20 Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.
Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:
21 Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.
manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.
22 Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.
Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.
23 Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.
Quantas habeo iniquitates et peccata? scelera mea et delicta ostende mihi.
24 Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?
Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?
25 Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?
Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:
26 Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;
scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.
27 I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.
Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:
28 Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.
qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.]
