Hioba 12

1 Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:

respondens autem Iob dixit

2 Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?

ergo vos estis soli homines et vobiscum morietur sapientia

3 Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?

et mihi est cor sicut et vobis nec inferior vestri sum quis enim haec quae nostis ignorat

4 Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.

qui deridetur ab amico suo sicut ego invocabit Deum et exaudiet eum deridetur enim iusti simplicitas

5 Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.

lampas contempta apud cogitationes divitum parata ad tempus statutum

6 Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.

abundant tabernacula praedonum et audacter provocant Deum cum ipse dederit omnia in manibus eorum

7 A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.

nimirum interroga iumenta et docebunt te et volatilia caeli et indicabunt tibi

8 Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.

loquere terrae et respondebit tibi et narrabunt pisces maris

9 Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?

quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit

10 W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.

in cuius manu anima omnis viventis et spiritus universae carnis hominis

11 Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?

nonne auris verba diiudicat et fauces comedentis saporem

12 W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.

in antiquis est sapientia et in multo tempore prudentia

13 Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.

apud ipsum est sapientia et fortitudo ipse habet consilium et intellegentiam

14 Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.

si destruxerit nemo est qui aedificet et si incluserit hominem nullus est qui aperiat

15 On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.

si continuerit aquas omnia siccabuntur et si emiserit eas subvertent terram

16 U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.

apud ipsum est fortitudo et sapientia ipse novit et decipientem et eum qui decipitur

17 On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.

adducit consiliarios in stultum finem et iudices in stuporem

18 On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.

balteum regum dissolvit et praecingit fune renes eorum

19 Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.

ducit sacerdotes inglorios et optimates subplantat

20 Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.

commutans labium veracium et doctrinam senum auferens

21 Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.

effundit despectionem super principes et eos qui oppressi fuerant relevans

22 On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.

qui revelat profunda de tenebris et producit in lucem umbram mortis

23 Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.

qui multiplicat gentes et perdet eas et subversas in integrum restituet

24 On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;

qui inmutat cor principum populi terrae et decipit eos ut frustra incedant per invium

25 Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.

palpabunt quasi in tenebris et non in luce et errare eos faciet quasi ebrios