Hioba 12

1 Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:

Respondens autem Iob, dixit:

2 Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?

Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?

3 Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?

Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim hæc, quæ nostis, ignorat?

4 Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.

Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.

5 Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.

Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.

6 Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.

Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.

7 A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.

Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia cæli, et indicabunt tibi.

8 Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.

Loquere terræ, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.

9 Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?

Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?

10 W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.

In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.

11 Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?

Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?

12 W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.

In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.

13 Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.

Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.

14 Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.

Si destruxerit, nemo est qui ædificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.

15 On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.

Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.

16 U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.

Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.

17 On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.

Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.

18 On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.

Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.

19 Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.

Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:

20 Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.

Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.

21 Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.

Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.

22 On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.

Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.

23 Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.

Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.

24 On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;

Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium:

25 Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.

Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.