Hioba 10

1 Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.

taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae

2 Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices

3 Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves

4 Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?

numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis

5 Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?

numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora

6 Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?

ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris

7 Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.

et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere

8 Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.

manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me

9 Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.

memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me

10 Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?

nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti

11 Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.

pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me

12 Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.

vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum

13 A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.

licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris

14 Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris

15 Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,

et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria

16 Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.

et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias

17 Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.

instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me

18 Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!

quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret

19 Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!

fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum

20 Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum

21 Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;

antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine

22 Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.

terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans