Hioba 10

1 Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.

Kahinkho hi kahechen tai, lhangphong tah in kiphin inge, kahin gentheina jeh a hi kiphin ding ahi.

2 Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

Pathen koma ima hilouvin nei themmo sah hih in kati ding ahi. Keidouna mona eihin lhut khum peh ding chu nei seipeh in.

3 Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

Kei nei suhgenthei na chu ipi phatchomna naneijem? Nakhut monga nasemsa keihi ibola nei paidoh ham? Migilou thilgon chunga meheuva naumpet nahi.

4 Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?

Namit teni hi mihemte mit tobang hija, mihem hon amuthei hou bou hi namu thei ham?

5 Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?

Nahinkho hi mihem hinkho chanbep bou saova ham? Nahinkho hi chomlheh jenga ham?

6 Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?

Hijeh chun kathemmo naho kintah in neikhol chil peh in lang chule kachonsetna nahol hol jeng ding ham?

7 Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.

Themmona bei kahi nahet jeng vang'in nakhut teni a konin koiman eihuhdoh jou ponte.

8 Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.

Nakhut tenia neigonna neisem ahijeng vang'in tun nei sumang hel tai.

9 Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.

Leivuija konna neisem ahi, neigeldoh in lang, leivui nei nungso sah loi kit ding ham?

10 Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?

Nangin kathilgon hoa neipui hoijin, chule naobu a neigong in ahi.

11 Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.

Katahsa leh kavunin neitomin, kagu le kachang ho neijop mat peh in,

12 Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.

Nangin hinkho neipen chule nangailutna thonlou neimu sah in; ame hoidamna noija kahinkho neihoitup peh e.

13 A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.

Ahijeng vang'in nachaloh dan adih tah, nathilgon dihtah ho,

14 Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

Nangin neivet lhih jinga chule kachonsetna ahileh kachonsetna chu nei ngaidam pon nate.

15 Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,

Kachonset khah a ahileh keija dinga phamo lheh jeng ahin, chule nolna bei hijeng jong leng kalu kadomsang theipoi. Ajeh chu jachatna leh gentheinan eikidip letset e.

16 Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.

Ijem tin kalu domsang taleng, nangin keipi bahkai sadel bangin neidellin natin, keidouna a kichat tijat naumna nathanei nachuneimu sah bep ding ahi.

17 Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.

Kei douna a nanatoh chu avel vellin nahet tohsah jin, nalung hanna khang toujing chun kachunga neisun khumin chule kei dou dingin sepai hon thah thah nahin puilut ji'e.

18 Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!

Chuti chu ahileh ipi dinga kanu naobua konna nei lahdoh ham? Kapenna chu ipi dinga nei thiden sah lou ham?

19 Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!

Chutile ahung peng khalou hel kabah a naobua konna jangkeija lhahkhuh anache tadinga,

20 Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

Keiman nikho lhomcha bou kanei ahitan hijeh chun kachangin nei dalha tan phat chomcha khat beh nopsahna phat kanei nadingin,

21 Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;

Kile kit lou dinga kadalhah a khojin le muthim lhangkhal kiheh nagam kajot masangin,

22 Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.

Jan khangkim lai banga khojin nagam muthim leh nohphah nagam, khovah jeng jong jan khang kim lai khojin toh abah nagam chu!