Izajasza 58

1 Wołaj wszystkiem gardłem, nie zawściągaj; wynoś głos swój jako trąba, a opowiedz ludowi mojemu przestępstwa ich, a domowi Jakóbowemu grzechy ich;

“Tangi kalanga, ʻoua ʻe taʻofi, hiki hake ho leʻo ʻo hangē ko e meʻalea, pea fakahā ki hoku kakai ʻenau angahala, pea ki he fale ʻo Sēkope ʻenau ngaahi hia.

2 Chociaż mię każdego dnia szukają, a znać chcą drogi moje, jako naród, który sprawiedliwość czyni, a sądu Boga swego nie opuszcza; pytają mię o sądach sprawiedliwości a przgną się przybliżyć do Boga mówiąc:

Ka ʻoku nau kumi ʻi he ʻaho kotoa pē kiate au, pea fiefia ʻi he ʻilo ki hoku ngaahi hala, ʻo hangē ko e puleʻanga naʻe fai māʻoniʻoni, pea taʻeliʻaki ʻae tuʻutuʻuni ʻa honau ʻOtua: ʻoku nau kole kiate au ʻae ngaahi tuʻutuʻuni ʻoe angatonu; ʻoku nau fiefia ʻi he ʻunuʻunu atu ki he ʻOtua.

3 Przeczże pościmy, gdyż na to nie patrzysz? trapimy duszę naszę, a nie widzisz? Oto w dzień postu waszego przewodzicie wolę swoję, a wszystkie prace swoje wyciągacie.

‌ʻOku nau pehē, ‘Ko e hā kuo mau ʻaukai, ka ʻoku ʻikai te ke ʻafioʻi? Ko e hā kuo mau fakamamahi ai homau laumālie, pea ʻoku ʻikai te ke tokangaʻi?’ “Vakai ʻi he ʻaho ʻo hoʻomou ʻaukai ʻoku mou ʻilo ʻae fiemālie, pea pule ke fai hoʻomou ngāue kotoa pē.

4 Oto pościcie na swary, i na zwady, i bijecie pięścią niemiłościwie; nie pościcie, jak się godzi tych dni, aby był słyszany na wysokości głos wasz.

Vakai, ʻoku mou ʻaukai ke fakakikihi mo alea lalahi, pea ke tā ʻaki ʻae nima ʻoe angahala: ʻe ʻikai te mou ʻaukai ʻo hangē ko e ʻaho ni, ke ngaohi ke ongo homou leʻo ki ʻolunga.

5 Izali to jest takowy post, jakim obrał, a dzień, w któryby trapił człowiek duszę swoję? żeby zwiesił jako sitowie głowę swoję, a wór i popiół sobie podścielał? Toż to nazwiesz postem, i dniem przyjemnym Panu?

‌ʻOku pehē koā ʻae ʻaukai kuo u fili? Ko e ʻaho ke fakamamahi ʻe he tangata hono laumālie? Ko e meʻa ia ke mapelu ki lalo hono ʻulu ʻo hangē ko e kaho, pea ke fofola ʻae tauangaʻa mo e efuefu ki lalo ʻiate ia? Te ke ui ʻae meʻa ni ko e ʻaukai, pea ko e ʻaho fakatuʻotuʻamelie kia Sihova?

6 Ale to jest post, którym obrał: Rozwiąż związki niepobożności, rozwiąz brzemiona ciężkie, i wolno puść skruszonych, a tak wszelakie jarzmo rozerwij;

“ʻIkai ko eni ʻae ʻaukai kuo u fili? Ke vete ʻae ngaahi noʻo ʻoe angahala, ke vete ʻae ngaahi kavenga mamafa, pea ke tukuange ʻae kau tamaioʻeiki, pea ke motumotuhi ʻae ngaahi haʻamonga kotoa pē?

7 Ułamuj łaknącemu chleba twego, a ubogich wygnańców wprowadź do domu twego; ujrzyszli nagiego, przyodziej go, a przed ciałem swojem nie ukrywaj się.

‌ʻIkai ko e meʻa ke tufaki hoʻo mā ki he fiekaia, pea ke ʻomi ʻae masiva kuo lī kituʻa ki ho fale? ʻOka ke ka mamata ki he telefua, ke fakakofu ia; pea ʻoua naʻa ke fufū koe mei ho sino ʻoʻou?

8 Tedy wyniknie jako zorza ranna światłość twoja, a zdrowie twoje prędko zakwitnie! i pójdzie przed tobą sprawiedliwość twoja, a chwała Pańska zbierze cię.

Ka pehē ʻe toki ulo atu hoʻo maama ʻo hangē ko e pongipongi, pea ʻe tupu vave hoʻo moʻui lelei: pea ʻe muʻomuʻa ʻi ho ʻao ʻa hoʻo māʻoniʻoni; pea ʻe muimui ʻiate koe ʻae nāunau ʻo Sihova.

9 Tedy wzywać będziesz, a Pan wysłucha; zawołasz, a odpowieć: Owom Ja. Jeźli odejmiesz z pośrodku siebie i jarzmo, a przestaniesz palca wyciągać, i mówić nieprawości;

Pea te ke toki ui pea ʻe tali ʻe Sihova; te ke kalanga, pea te ne pehē, ‘Ko au eni.’ “Kapau te ke toʻo mei ho ʻao ʻae haʻamonga, ʻae tuhutuhu ʻoe nima, mo e lea taʻeʻaonga.

10 Jeźli wylejesz łaknącemu duszę swoję, a duszę utrapioną nasycisz: tedy wejdzie w ciemności światłość twoja, a zmierzk twój będzie jako południe.

Pea kapau te ke tangaki ho laumālie ki he fiekaia, pea fafanga ʻae laumālie ʻoku mamahi; pea ʻe toki ʻalu hake ho maama ʻi he fakapoʻuli, pea tatau ʻae fakapoʻuli mo e hoʻatāmālie:

11 Bo cię Pan ustawicznie poprowadzi, i nasyci pod największą suszą duszę twoję, a kości twoje utuczy, i będziesz jako ogród wilgotny, a jako zdrój wód, którego wody nie ustawają.

Pea ʻe fakahinohino koe ʻe Sihova maʻuaipē, pea ʻe fakainu ho laumālie ʻoka ʻikai ha vai, pea ʻe fakamālohi ho ngaahi hui: pea te ke hangē ko e ngoue ʻoku fakaviviku, pea hangē ko e matavai moʻui, ʻoku tupu maʻuaipē hono vai.

12 I pobudują spłodzeni od ciebie pustynie starodawne, grunty od narodu do narodu wywiedziesz; i nazwą cię naprawcą obalin, i przeprawcą ścieżek ku mieszkaniu.

Pea ko kinautolu ʻoku ʻiate koe te nau toe langa ʻae ngaahi potu lala: te ke fokotuʻu hake ʻae tuʻunga ʻoe ngaahi toʻutangata lahi; pea ʻe ui koe, ko e fakalelei ʻoe potu ʻā kuo maumau, mo e toe fakapapa ʻoe hala ke ʻalu ai ʻae kakai.

13 Jeźliże odwrócisz od sabatu nogę swoję, abyś nie przewodził woli swojej w dzień mój święty; i jeżeli nazwiesz sabat rozkoszą, dniem świętym a Panu sławnym, i będzieszli go miał w uczciwości, tak, abyś weń nie czynił dróg swoich, i nie przewodził woli swej, i nie mówił słowo próżnego:

“Kapau te ke taʻofi ho vaʻe ʻi he ʻaho tapu, pea ʻoua naʻa fai ki ho loto ʻi hoku ʻaho māʻoniʻoni; pea ke ui ʻae ʻaho tapu ko e fakafiefia, ko e ʻaho māʻoniʻoni ʻo Sihova, ko e ongoongolelei; pea fakaʻapaʻapa ki ai, ʻo taʻefai ki ho ngaahi hala, ʻo taʻefai ki ho loto, pea taʻeleaʻaki ʻae ngaahi lea ʻaʻau:

14 Tedy będziesz rozkoszował w Panu; i wprowadzą cię na wysokie miejsca ziemi, i sprawię to, abyś pożywał dziedzictwa Jakóba, ojca twego; bo usta Pańskie mówiły.

Pehē, te ke toki fiefia koe ʻia Sihova; pea te u ngaohi koe ke ke heka ʻi he ngaahi potu māʻolunga ʻo māmani, pea te u fafanga ʻaki koe ʻae tofiʻa ʻo Sēkope ko hoʻo tamai:” he kuo folofola pehē ʻae fofonga ʻo Sihova.