Izajasza 31

1 Biada tym, którzy zstępują do Egiptu o pomoc, a na koniach spolegają, i ufają w wozach, że ich wiele, i w jezdnych, iż są mocni bardzo, a nie oglądają się na Świętego Izraelskiego, a Pana nie szukają!

‌ʻE malaʻia ʻakinautolu ʻoku ʻalu hifo ki ʻIsipite ke kumi ʻae tokoni; pea faʻaki ki he fanga hoosi, mo falala ki he ngaahi saliote, koeʻuhi ʻoku nau tokolahi; pea ʻi he kau tangata heka hoosi, koeʻuhi ʻoku nau mālohi ʻaupito; ka ʻoku ʻikai te nau vakai ki he tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli, pe kumi kia Sihova!

2 Aleć on też jest mądry, przetoż przywiedzie złe, a słów swoich nie odmieni; lecz powstanie przeciw domowi złośników i przeciwko ratunkowi tych, którzy broją nieprawość.

Ka ʻoku ne poto foki mo ia, pea te ne fakahoko mai ʻae kovi, pea ʻe ʻikai fakafoki ʻene ngaahi folofola: ka te ne tuʻu hake ki he fale ʻoe fai kovi, pea kiate kinautolu ʻoku tokoni ki he kau fai kovi.

3 Albowiem Egipczanie są ludzie a nie Bóg, a konie ich ciało, a nie duch. Przetoż skoro Pan wyciągnie rękę swą, padnie i pomocnik, padnie i ten, któremu dawają pomoc; a tak wszyscy społem zginą.

Ko eni, ko e tangata pe ʻae kau ʻIsipite, ka ʻoku ʻikai ko e ʻOtua; pea ko e kakano pe ʻa ʻenau fanga hoosi, ka ʻoku ʻikai ke laumālie. ʻOku mafao atu ʻe Sihova hono nima, ʻe hinga ia ʻaia naʻe tokoni, pea ko ia naʻe maʻu ʻae tokoni ʻe tō ki lalo, pea te na vaivai fakataha.

4 Bo tak rzekł Pan do mnie: Jako gdy ryczy lew, i szczenię lwie nad łupem swym, a choć zwoływają przeciwko niemu gromadę pasterzy, przecie się on wrzasku ich nie lęka, ani się korzy przed hukiem ich; tak Pan zastępów zstąpi, aby walczył o górę Syońską, i o pagórek jej.

He kuo folofola pehē ʻe Sihova kiate au, “ʻO hangē ko e ngungulu ʻoe laione mo e laione mui ʻi heʻene kai, ʻoka fakataha ʻae kau tauhi kotoa pē ke fai mo ia, ʻe ʻikai te ne manavahē ki honau leʻo, pe fakavaivai ia koeʻuhi ko honau tokolahi: ʻe pehē ʻae hāʻele hifo ʻa Sihova ʻoe ngaahi kautau ke fai ʻae tau, maʻa e moʻunga ko Saione, pea mo hono tafungofunga.

5 Jako ptaki latają około gniazda swego, tak obroni Pan zastępów Jeruzalem, i owszem, broni i wybawia, a przechodząc z pomstę zachowa.

‌ʻO hangē ko e puna ʻae fanga manu, ʻe fakahaofi pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau ʻa Selūsalema: ʻi heʻene maluʻi te ne fakamoʻui ia; pea ʻi heʻene hāʻele atu te ne fakahaofi ia.”

6 Nawróćcie się do tego, od którego głęboko zabrnęli synowie Izraelscy,

Tafoki ʻakimoutolu kiate ia ʻaia kuo angatuʻu ʻaupito ki ai ʻae fānau ʻa ʻIsileli.

7 Albowiem dnia onego odrzuci każdy bałwany swe srebrne, i bałwany swe złote, które wam naczyniły ręce wasze na grzech.

Pea ʻi he ʻaho ko ia ʻe liʻaki ʻe he tangata kotoa pē ʻene ngaahi tamapua siliva, pea mo ʻene ngaahi tamapua koula, ʻaia kuo ngaohi ʻe homou nima kiate kimoutolu ko e angahala.

8 I upadnie Assyryjczyk od miecza nie męskiego, a miecz nie człowieczy pożre go: i uciecze przed mieczem, a młodzieńcy jego hołdownikami będą.

“Pea ʻe toki tō ʻae tangata ʻAsilia ʻi he heletā, kae ʻikai ʻo ha tangata mālohi; pea ʻe kai ia ʻe he heletā, kae ʻikai ʻo ha tangata meʻa vale: ka te ne hola mei he heletā, pea ʻe vaivai ʻene kau talavou.

9 A tak opokę swoję od strachu minie, a książęta jego ulękną się przed chorągwią, mówi Pan, którego ogień jest na Syonie, a piec w Jeruzalemie.

Pea ʻi he manavahē te ne ʻalu ki hono potu mālohi, pea ʻe manavahē hono ngaahi houʻeiki ki he fuka,” ʻoku pehē ʻe Sihova, ʻaia ʻoku ʻi Saione ʻene afi, pea ʻoku ʻi Selūsalema ʻene ngotoʻumu vela.