Izajasza 21

1 Brzemię pustego morza. Jako wicher na południe bieży, tak przyjdzie z puszczy, z ziemi strasznej.

Ko e tala mamafa ʻoku kau ki he toafa ʻoe tahi. ʻO hangē ʻoku ʻasi ʻi he feituʻu tonga ʻae ngaahi ʻahiohio; ʻoku pehē ʻae haʻu ia mei he toafa, mei he fonua fakamanavahē.

2 Widzenie srogie jest mi okazane. Przewrotny przewrotność broi, a pustoszyciel pustoszy. Przyciągnijże, Elamie! Oblęż, Medzie! Babilon; wszelkiemu wzdychaniu jego koniec uczynię.

‌ʻOku fakahā mai kiate au ʻae meʻa hā mai fakamanavahē; ʻoku fai kākā ʻe he kākā, pea kuo veteki ʻe ia ʻoku vete. ʻE ʻIlami, ke ke ʻalu hake: ʻE Mitia, ke ke fai ʻae kāpui; he kuo u fakaʻosi ʻene ngaahi mamahi kotoa pē.

3 Dlatego napełnione są biodra moje boleścią, a ucisk ogarnął mię, jako ucisk rodzącą. Skrzywiłem się słysząc, a strwożyłem się widząc.

Ko ia kuo fonu ai ʻi he mamahi hoku kongaloto: kuo kuku au ʻe he mamahi, ʻo hangē ko e mamahi ʻae fefine ʻoku langā: naʻaku mapelu ʻi he fanongo ki ai; pea ne u manavahē ʻi he sio ki ai.

4 Ulękło się serce moje, strach mię ogarnął; noc rozkoszy moich obróciła mi się w lękanie.

‌ʻOku tateme hoku mafu, ʻoku ilifia ʻi he manavahē: kuo ne liliu ʻae pō ʻo ʻeku fiefia ko e manavahē kiate au.

5 Przygotuj stół; niech straż na straży będzie; jedz, pij; wstańcie książęta, smarujcie tarcze.

“Teuteu ʻae keinangaʻanga, leʻo ʻi he fale leʻo, pea kai, mo inu: mou tuʻu hake ʻae ngaahi houʻeiki, pea tākai ʻae fakaū.”

6 Albowiem tak mi rzekł Pan: Idź, postaw stróża, któryby powiedział, cokolwiek ujrzy.

He kuo pehē ʻae folofola ʻa Sihova kiate au, “ʻAlu, ʻo fakanofo ha tangata leʻo, ke ne fakahā ʻaia ʻoku ne mamata ki ai.

7 I ujrzał wozy, i dwa rzędy jezdnych; wozy, które osły, i wozy, które wielbłądy ciągnęły: i przypatrywał się im z wielką bardzo pilnością.

Pea naʻa ne mamata ki he saliote mo e ongo tangata heka hoosi, ko e saliote mo e ngaahi ʻasi, pea mo e saliote mo e fanga kāmeli; pea naʻa ne fanongo ʻi he tokanga lahi:”

8 Tedy zawołał jako lew: Panie mój! jać stoję na straży ustawicznie we dnie; nawet na straży mojej staję na każdą noc.

Pea naʻa ne kalanga, ʻo hangē ko e laione: “Ko hoku ʻEiki, ʻoku ou tuʻumaʻu aipē ʻi he fale leʻo ʻi he ʻaho, pea ʻoku ou nofo ʻi hoku potu leʻo ʻi he ngaahi pō kotoa pē:

9 (A oto wtem przyjechali mężowie na wozach, i jazda dwoma rzędami.) I zawołał strażnik, a rzekł: Upadł, upadł Babilon, i wszystkie ryte obrazy bogów jego pokruszone o ziemię.

Pea vakai, ʻoku haʻu ʻae saliote mo e kau tangata, mo e ongo tangata heka hoosi.” Pea naʻa ne lea ʻo pehē mai, “Kuo hinga ʻa Papilone, kuo hinga; pea kuo ne laiki ki he kelekele ʻae fakatātā kotoa pē ʻo hono ngaahi ʻotua ʻoku tongi.”

10 Babilon jest gumno moje, i zboże bojewiska mego. Com słyszał od Pana zastępów, Boga Izraelskiego, tom wam opowiedział.

‌ʻOiauē! ʻAe meʻa kuo u haha, pea mo e uite ʻo hoku hahaʻanga: ko ia kuo u fanongo meia Sihova ʻoe ngaahi kautau, ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli, ko ia kuo u fakahā kiate koe.

11 Brzemię Dumy. Woła na mię ktoś z Seiru: Hej, stróżu! co się stało w nocy? Stróżu! co się stało w nocy?

Ko e tala mamafa ʻoku kau ki Toma. ʻOku ne ui kiate au mei Seia, ʻae tangata leʻo, “ʻOku fēfē ʻae pō? ʻAe tangata leʻo, ʻoku fēfē ʻae pō?”

12 Rzekł stróż: Przyszedł poranek, także i noc. Chcecieli szukać, szukajcie, nawróćcie się a przyjdźcie.

Naʻe pehē ʻe he tangata leʻo, “ʻOku haʻu ʻae pongipongi, pea mo e pō foki: kapau te mou fehuʻi, mou fehuʻi: tafoki, haʻu.”

13 Brzemię na Arabiję. Po lasach Arabii noclegi miewać będziecie, o podróżni Dedańscy!

Ko e tala mamafa ʻoku kau ki ʻAlepea. ʻI he vao lahi ʻi ʻAlepea, te mou mohe, ʻakimoutolu ko e kaunga fononga ʻo Tetanimi.

14 Niech zabieżą pragnącemu, niosąc wodę obywatele ziemi Temańskiej; z chlebem jego niech wynijdą przeciw uciekającemu.

Naʻe ʻomi ʻe he kakai ʻoe fonua ko Tima ʻae vai kiate ia naʻe fieinu, naʻa nau tokoni ʻaki ʻenau mā ʻakinautolu naʻe hola.

15 Bo przed mieczami uciekać będą, przed mieczem dobytym, przed łukiem napiętym, przed ciężkością bitwy.

He naʻa nau hola mei he ngaahi heletā, mei he heletā kuo toʻo, pea mei he kaufana kuo teke, pea mo e ngaahi mamahi ʻoe tau.

16 Gdyż tak rzekł Pan do mnie: Że po roku, jaki jest rok najemniczy, ustanie wszystka sława Kedar.

He kuo pehē ʻae folofola ʻae ʻEiki kiate au, “ʻI he teʻeki ai kakato ha taʻu ʻe taha, hangē ko e ngaahi taʻu ʻo ha taha ʻoku ngāue kae totongi, ʻe ngata ʻo ʻosi ʻae lelei kotoa pē ʻo Keta:

17 A ostatek pocztu strzelców mężnych synów Kedar będzie umniejszony; albowiem to Pan Bóg Izraelski mówił.

Pea ʻe fakatokosiʻi hono toe ʻoe lau ʻoe kau tangata fana, ʻi he kau tangata mālohi ʻoe fānau ʻo Keta: he kuo folofola ʻa Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli.”