Hebrajczyków 6
1 Przetoż zaniechawszy początkowych nauk o Chrystusie, miejmy się ku doskonałości, nie znowu zakładając grunty pokuty od uczynków martwych i wiary w Boga.
Ainsi donc, laissant les premiers enseignements de l'Évangile du Christ, tendons à ce qui est parfait, sans poser de nouveau les vérités élémentaires, c'est-à-dire le renoncement aux oeuvres mortes et la foi en Dieu,
la doctrine des baptêmes et l'imposition des mains, la résurrection des morts et le jugement éternel: (aiōnios g166)
3 A to uczynimy, jeźli tylko Bóg dopuści.
c'est là ce que nous ferons, si Dieu le permet.
4 Albowiem niemożebne jest, aby ci, którzy są raz oświeceni i skosztowali daru niebieskiego, i uczestnikami się stali Ducha Świętego,
Pour ceux qui ont été une fois éclairés, qui ont goûté le don céleste, qui ont eu part à l'Esprit saint,
qui ont goûté la bonne parole de Dieu et les puissances du siècle à venir, (aiōn g165)
6 Gdyby odpadli, aby się zaś odnowili ku pokucie, jako ci, którzy sobie znowu krzyżują Syna Bożego i jawnie go sromocą.
il n'est pas possible, s'ils viennent à retomber, de les amener à une nouvelle repentance, puisqu'ils crucifient de nouveau, pour leur part, le Fils de Dieu, et l'exposent à l'ignominie.
7 Albowiem ziemia, która często na się przychodzący deszcz pije i rodzi ziele przygodne tym, którzy ją sprawują, bierze błogosławieństwo od Boga;
En effet, lorsqu'une terre, abreuvée par les pluies fréquentes, produit des plantes utiles à ceux pour qui elle est cultivée, elle a part à la bénédiction de Dieu.
8 Lecz która przynosi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęstwa, która na koniec bywa spalona.
Mais celle qui ne porte que des épines et des chardons est considérée comme sans valeur; elle est près d'être maudite, et l'on finit par y mettre le feu.
9 A wszakże, najmilsi! pewniśmy o was coś lepszego i zbawienia bliższego, chociaż tak mówimy.
Cependant, mes bien-aimés, quoique nous parlions ainsi, nous sommes persuadés, en ce qui vous concerne, que vous continuerez à suivre la voie bien meilleure qui conduit au salut.
10 Albowiem nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapamiętał pracy waszej i pracowitej miłości, którąście okazali ku imieniu jego, gdyście służyli świętym i jeszcze służycie.
Dieu n'est pas injuste pour oublier votre travail, l'amour que vous avez montré pour son nom par les services que vous avez rendus et que vous rendez encore aux saints.
11 A żądamy, aby każdy z was toż staranie pokazywał ku nabyciu zupełnej nadziei aż do końca.
Toutefois, nous désirons que chacun de vous montre le même zèle pour conserver une pleine espérance jusqu'à la fin;
12 Abyście nie byli gnuśnymi, ale naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczyli obietnicę.
en sorte que vous ne vous relâchiez point, mais que vous imitiez ceux qui, par la foi et la patience, sont devenus les héritiers des promesses.
13 Albowiem Bóg obietnicę czyniąc Abrahamowi, gdy nie miał przez kogo większego przysiąc, przysiągł przez siebie samego,
Lorsque Dieu fit la promesse à Abraham, ne pouvant jurer par un plus grand que Lui, il jura par lui-même,
14 Mówiąc: Zaiste błogosławiąc błogosławić ci będę i rozmnażając rozmnożę cię.
et il dit: «Certainement, je te bénirai abondamment, et je multiplierai beaucoup ta postérité»
15 A tak długo czekając, dostąpił obietnicy.
C'est ainsi qu'Abraham, ayant attendu avec patience, obtint ce qui lui avait été promis.
16 Ludzieć wprawdzie przez większego przysięgają, a przysięga, która się dzieje ku potwierdzeniu, jest między nimi końcem wszystkich sporów.
Les hommes prêtent serment au nom d'un plus grand qu'eux, et le serment est une garantie qui met fin à tous leurs différends.
17 Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,
De même, Dieu, voulant montrer encore mieux aux héritiers de la promesse la fermeté immuable de sa résolution, fit intervenir le serment,
18 Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,
afin que, par ces deux choses immuables et dans lesquelles il est impossible que Dieu mente, nous trouvions un puissant, encouragement, dont le seul refuge a été de saisir l'espérance qui nous était proposée.
19 Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,
Cette espérance, nous la gardons comme l'ancre de notre âme, ferme et solide, qui pénètre au delà du voile, dans le sanctuaire
