Rodzaju 27
1 I stało się, gdy się zestarzał Izaak, i zaćmiły się oczy jego, tak, iż widzieć nie mógł: tedy wezwał Ezawa, syna swego starszego, i rzekł mu: Synu mój! a on odpowiedział: Owom ja.
Issak loe mitong moe, miktha om ai boeh pongah, mik doeh amtueng ai boeh, to naah a capa kacoeh Esau to kawk moe, Ka capa, tiah a naa. Anih mah, Khenah, haeah ka oh, tiah a naa.
2 I rzekł Izaak: Otom się już zestarzał, a nie wiem dnia śmierci swej.
Issak mah, Khenah, kai loe vaihi mitong boeh moe, natuek naah maw ka duek han, tito ka panoek ai.
3 Przetoż teraz weźmij proszę naczynia twoje, sajdak twój, i łuk twój, a wynijdź w pole, i ułów mi zwierzynę.
To pongah vaihi na sin ih hmuen, kalii hoi palaa to la ah; taw ah caeh ah loe, kai han moi na kat paeh.
4 I nagotuj mi potrawy smaczne, w jakich się kocham, i przynieś mi, a będę jadł, abyć błogosławiła dusza moja, pierwej, niż umrę.
Ka caak koeh ih moi to kakhraem ah thong ah loe, caak han ka hmaa ah na patoem ah; ka dueh ai naah tahamhoihaih kang paek han, tiah a naa.
5 Ale Rebeka słyszała, gdy to mówił Izaak do Ezawa, syna swego; tedy wyszedł Ezaw na pole, aby ułowił zwierzynę i przyniósł.
Issak mah a capa Esau khae thuih ih lok to Rebekah mah thaih. To pongah Esau loe moi kah han taw ah caeh.
6 I rzekła Rebeka do Jakóba, syna swego, mówiąc: Otom słyszała, gdy ojciec twój mówił do Ezawa, brata twego, i rzekł:
Rebekah mah a capa Jakob khaeah, Khenah, Nam pa mah nam ya Esau khaeah,
7 Przynieś mi co z obłowu, a nagotuj mi potrawy smaczne, abym jadł, i błogosławił ci przed obliczem Pańskiem, pierwej, niż umrę.
taw ih moi to kat ah loe kakhraem ah thongh pacoengah, ka caak hanah na sin ah; ka dueh ai naah Angraeng hmaa ah tahamhoihaih kang paek han, tiah thuih ih lok to ka thaih.
8 A tak teraz synu mój, usłuchaj głosu mego w tem, co ja rozkazuję tobie.
To pongah, Ka capa, vaihi kang thuih ih lok hae tahngai ah loe sah ah.
9 A szedłszy do trzody, przynieś mi stamtąd dwoje koźląt dobrych, a nagotuję z nich potrawy smaczne ojcu twemu, jako rad jada.
Vaihi tuu khongkha thungah caeh ah loe kahoih maeh caa hnetto la ah; nam pa mah koeh baktih toengah ka thongh pae han;
10 I zaniesiesz ojcu twemu, a będzie jadł; dlatego abyć błogosławił, pierwej niż umrze.
to pacoengah nam pa caak hanah sin paeh, dueh ai naah tahamhoihaih na paek nasoe, tiah a naa.
11 Tedy rzekł Jakób do Rebeki, matki swej: Oto, Ezaw brat mój, człowiek kosmaty, a jam człowiek gładki;
Jakob mah amno Rebekah khaeah, Khenah, kam ya Esau loe ngnmui tawnh moe, kai loe nganmui ka tawn ai, tiah a naa.
12 Jeźli mię pomaca ojciec mój, a będzie rozumiał, że z niego szydzę, przywiodę na się przeklęstwo, a nie błogosławieństwo.
Pa mah na pathoep doeh om tih, to naah kai loe minawk aling kami baktiah ka om ueloe, tahamhoihaih hnu ai ah, tangoenghaih ka hnu lat tih, tiah a naa.
13 I rzekła mu matka jego: Na mię niech będzie przeklęstwo twoje, synu mój; tylko usłuchaj głosu mego, a szedłszy, przynieś mi.
Amno mah anih khaeah, Ka capa, nang tangoenghaih loe ka nuiah krah nasoe; ka thuih ih lok hae tahngai ah loe, kahoih maeh caa to la ah, tiah a naa.
14 Tedy on szedłszy wziął, i przyniósł matce swej; i nagotowała matka jego potrawy smaczne, jako rad jadał ojciec jego.
To pongah anih loe caeh moe, amno khaeah maeh caa to sinh pae; amno mah ampa caak koeh baktih toengah moi to thongh pae.
15 I wziąwszy Rebeka szaty Ezawa, syna swego starszego, najkosztowniejsze, które miała u siebie w domu, oblokła w nie Jakóba, syna swego młodszego.
To naah Rebekah mah a capa kacoeh Esau ih khukbuen kahoih to imthung ah lak moe, a capa kanawk Jakob to angkhuksak.
16 A skórkami koźlęcemi obwinęła ręce jego, i gładkość szyi jego.
To pacoengah Rebakah mah Jakob ih ban hoi tahnong to maeh caa ahin hoiah khuk pae.
17 I dała chleb i potrawy smaczne, które nagotowała, w ręce Jakóba syna swego.
To pacoengah a capa Jakob ban ah, caak khraem ah a thong het ih takaw hoi moi to a paek.
18 A on wszedłszy do ojca swego mówił: Ojcze mój! a on rzekł: Owom ja! Ktoś ty jest, synu mój?
Anih loe ampa khaeah caeh moe, Pa, tiah a naa. Anih mah, Haeah ka oh, ka capa, nang loe mi aa? tiah a naa.
19 I rzekł Jakób do ojca swego: Jam jest Ezaw, pierworodny twój. Uczyniłem, jakoś mi rozkazał; wstań proszę, siądź, a jedz z obłowu mego, aby mi błogosławiła dusza twoja.
Jakob mah ampa khaeah, Kai loe na calu Esau ni, nang thuih ih lok baktih toengah ka sak boeh; tahamhoihaih nang paek hanah, angthawk ah loe anghnut pacoengah, ka kah ih moi hae caa lai ah, tiah a naa.
20 I rzekł Izaak do syna swego: Cóż to jest? Prędkoś to znalazł, synu mój? a on odpowiedział: Sposobił to Pan Bóg twój, że mi się nagodziło.
Issak mah a capa khaeah, Kawbang maw akra ai ah moi na hak thaih takan loe? Ka capa? tiah a naa. Anih mah, Na Angraeng Sithaw mah, ang haksak, tiah a naa.
21 Zatem Izaak rzekł do Jakóba: Przystąp sam, abym cię pomacał, synu mój, jeźliś ty jest syn mój Ezaw, czyli nie.
To naah Issak mah Jakob khaeah, Ka capa, kai khaeah angzo ah, Esau tangtang maw, tangtang ai, tito kang pathoep han vop, tiah a naa.
22 Tedy przystąpił Jakób do Izaaka, ojca swego, który pomacawszy go, rzekł: Głos jest głos Jakóbów, ale ręce Ezawowe.
Jakob loe ampa Issak khaeah caeh, anih mah pathoep pacoengah, Lok loe Jakob ih lok, toe ban loe Esau ih ban ah oh, tiah a naa.
23 I nie poznał go; albowiem były ręce jego jako ręce Ezawa, brata jego, kosmate; i błogosławił mu.
Ban loe amya Esau ih ban baktiah amui oh pongah, anih mah panoek thai ai; to pongah anih han tahamhoihaih to a paek.
24 I rzekł: Tyżeś jest syn mój Ezaw? a on odpowiedział: Ja.
Anih mah, Nang hae ka capa Esau tangtang maw? tiah a naa. Anih mah, Ue, tiah a naa.
25 Zatem rzekł: Podajże mi, żebym jadł z obłowu syna mego, abyć błogosławiła dusza moja. Tedy mu podał, i jadł. Przyniósł mu też wina, i pił.
To pacoengah anih mah, Tahamhoihaih kang paek hanah, na kah ih moi to caak han na sin ah, tiah a naa. Jakob mah moi to a taengah patoemh pae moe, a caak. To pacoengah misurtui doeh patoemh pae moe, a naek.
26 I rzekł mu Izaak, ojciec jego: Przystąpże teraz a pocałuj mię, synu mój.
To pacoengah ampa Issak mah anih khaeah, Ka capa, ka taengah angzo ah loe, na mok ah, tiah a naa.
27 Tedy przystąpiwszy pocałował go, a skoro poczuł wonność szat jego, błogosławił mu, mówiąc: Oto wonność syna mego, jako wonność pola, któremu błogosławił Pan.
Anih mah caeh moe, a mok. Issak mah khukbuen hmui to thaih naah, anih han tahamhoihaih a paek; khenah, ka capa ih hmui loe, Angraeng mah tahamhoihaih paek ih lawk hmui hoiah anghmong;
28 Niechajżeć da Bóg z rosy niebieskiej, i z tłustości ziemskiej, i obfitość zboża i wina.
to pongah Sithaw mah van ih dantui hoi kathawk long to paek nasoe loe, cang hoi misurtui doeh pungsak nasoe;
29 Niechaj ci służą ludzie, a niech ci się kłaniają narodowie. Bądź panem braci twojej, a niech ci się kłaniają synowie matki twojej; którzy by cię przeklinali, niech będą przeklętymi, a którzy by cię błogosławili, niech będą błogosławionymi.
prae kaminawk boih mah nang ih tok to sah o nasoe loe, kaminawk na hmaa ah akuep o nasoe; nam nawkamyanawk nuiah angraeng ah om ah loe, nam no ih caanawk doeh na hmaa ah akuep o nasoe; nang tangoeng kaminawk loe tangoenghaih tongh o nasoe loe, nang tahamhoihaih paek kaminawk to tahamhoihaih hnu o nasoe, tiah a naa.
30 I stało się, gdy przestał Izaak błogosławić Jakóbowi, i ledwie Jakób odszedł od oblicza Izaaka, ojca swego, tedy Ezaw brat jego, przyszedł z łowu swego.
Issak mah Jakob tahamhoihaih paek pacoengah, ampa hmaa hoiah tacawt; akra ai ah Esau loe moi zoephaih ahmuen hoiah phak.
31 Który nagotowawszy potrawy smaczne, przyniósł je ojcu swemu, i mówił do ojca swego: Wstańże ojcze mój, a jedz z obłowu syna twego, aby mi błogosławiła dusza twoja.
Anih mah doeh moi to caak khraem ah thongh moe, ampa hanah patoem pae; ampa khaeah, Pa, tahamhoihaih nang paek hanah, angthawk ah loe ka kah ih moi hae caa ah, tiah a naa.
32 Tedy mu rzekł Izaak, ojciec jego: Któżeś ty? A on rzekł: Jam jest syn twój, pierworodny twój, Ezaw.
Ampa Issak mah anih khaeah, Nang loe mi aa? tiah a naa. Anih mah, Kai loe na calu, Esau ni, tiah a naa.
33 I zląkł się Izaak zlęknieniem bardzo wielkiem, i rzekł: Któż to, a gdzie jest ten, co ułowił zwierzynę, i przyniósł mi? i jadłem ze wszystkiego, pierwej, niżeś ty przyszedł, i błogosławiłem mu, i będzie błogosławionym.
To naah Issak loe paroeai tasoeh moe, Moi kah moe, ka caak hanah moi sin kami loe naa ah maw oh? Nang, nang zo ai naah moi to ka caak ving boeh moe, anih han tahamhoihaih ka paek moeng boeh; tahamhoihaih loe anih mah ni hnu tih boeh, tiah a naa.
34 A usłyszawszy Ezaw słowa ojca swego, zawołał głosem wielkiem, i był żałością wielką zjęty, i rzekł ojcu swemu: Błogosławże też i mnie, ojcze mój.
Esau mah ampa ih lok to thaih naah, tha hoi qah moe, ampa khaeah, Aw, pa, kai doeh tahamhoihaih na paek toeng ah, Pa, kai doeh, tahamhoihaih na paek toeng ah, tiah a naa.
35 A on mu rzekł: Przyszedł brat twój chytrze, i wziął błogosławieństwo twoje.
Toe anih mah, Nam nawk mah palunghahaih hoiah ang ling boeh moe, nang ih tahamhoihaih to lak boih boeh, tiah a naa.
36 Tedy Ezaw rzekł: Słusznieć nazwano imię jego Jakób, podszedł mię bowiem już dwa kroć; pierworodztwo moje wziął, a teraz oto odniósł błogosławieństwo moje. I rzekł: Toś mi nie zachował błogosławieństwa?
Esau mah, angmah ih ahmin hoi kamcuk ah Jakob, tiah ahmin to phui roe boeh na ai maw? Vaihi a sak ih hmuen hoiah loe kai vai hnetto ang ling boeh; ka calu ah ohhaih to ang lomh pae moe, vaihi doeh tahamhoihaih ang lak pae ving let bae vop, tiah a thuih. To pacoengah anih khaeah, Kai han tahamhoihaih nang suem pae ai boeh maw? tiah a naa.
37 Odpowiedział Izaak, i rzekł do Ezawa: Otom go panem postanowił nad tobą, i wszystkich braci jego dałem mu za sługi, i zbożem, i winem opatrzyłem go; a tobie cóż teraz mam uczynić, synu mój?
Issak mah Esau khaeah, Khenah, Anih loe nang ih angraeng ah ka sak moe, anih ih nawkamyanawk boih doeh anih ih tamna ah ka paek boeh; cang hoi misurtui doeh ka paek boeh; to pongah nang han timaw kang sak pae han loe? Ka capa, tiah a naa.
38 I rzekł Ezaw do ojca swego: Izali tylko jedno błogosławieństwo masz, ojcze mój? Błogosławże i mnie; i jamci syn twój, ojcze mój. I podniósł Ezaw głos swój, a płakał.
Esau mah ampa khaeah, Tahamhoihaih maeto doeh na tawn ai boeh maw, pa? Pa, kai doeh tahamhoihaih na paek toeng ah, tiah a naa. To pacoengah Esau loe tha hoi qah.
39 I odpowiedział Izaak, ojciec jego, i rzekł mu: Oto w tłustości ziemi będzie mieszkanie twoje, i w rosie niebieskiej z góry.
Ampa Issak mah anih han hae tiah lok pathim pae; khenah, Na ohhaih ahmuen loe kathawk long ah om ueloe, van bang hoiah dantui to krah tih.
40 A z miecza twego żyć będziesz, i bratu twemu będziesz służył; ale stanie się, że i ty panować będziesz, i zrzucisz jarzmo jego z szyi twojej.
Nang loe sumsen hoi kho na sah ueloe, nam nawk ih tok to na sah pae tih; toe ukhaih atue phak naah loe anih mah phawsak ih kazit hmuen to na tahnong nui hoiah nang khring tih, tiah a naa.
41 Przetoż nienawidził Ezaw Jakóba dla błogosławieństwa, którem mu błogosławił ojciec jego; i mówił Ezaw w sercu swem: Przybliżają się dni żałoby ojca mego, a zabiję Jakóba, brata mego.
Ampa mah Jakob han tahamhoihaih paek king boeh pongah, Esau mah Jakob to hnukma; pa duekhaih ni loe zoi boeh; to na niah kamnawk Jakob hae ka hum han, tiah a poek.
42 I oznajmiono Rebece słowa Ezawa, syna jej starszego, która posławszy, wezwała Jakóba, syna swego młodszego, i rzekła do niego: Oto Ezaw, brat twój, cieszy się tem, iż cię zabije.
A capa kacoeh Esau ih lok to amno Rebekah mah thaih; to pongah capa kanawk Jakob to kami kawksak moe, anih khaeah, Khenah, nam ya Esau palungphuihaih dip thai hanah, na hum tih boeh.
43 Przetoż teraz, synu mój, usłuchaj głosu mego, a wstawszy, uciecz do Labana, brata mego, do Haranu,
To pongah ka capa, vaihi kang thuih ih lok hae tahngai ah; vaihi Haran ah kaom ka thangqoi Laban khaeah cawn ah.
44 I pomieszkaj z nim przez jaki czas, aż ucichnie gniew brata twego,
Nam ya palungphuihaih dip ai karoek to anih khaeah om ah.
45 Aż się odwróci zapalczywość brata twego od ciebie, i zapomni tego, coś mu uczynił; potem ja poślę, a wezmę stamtąd; bo czemuż mam was obydwóch postradać jednego dnia?
Nam ya palungphuihaih to dip moe, a nuiah na sak ih hmuen to pahnet pacoengah, nang zoh let hanah lok kang pat moe, nang to kang kawksak han hmang; kawbang maw nito thungah ka capa hnik hanah palung ka sae thuih hmaek thai tih? tiah a thuih.
46 I rzekła Rebeka do Izaaka: Obmierzł mi żywot mój dla córek Hetejskich; jeźliże i Jakób weźmie sobie żonę z córek Hetejskich, jakie są córki ziemi tej, cóż mi po żywocie?
Rebekah mah Issak khaeah, Heth ih canunawk pongah poek kang pho boeh; Jakob mah hae prae kami canunawk baktih, Heth ih canunawk hoiah imthong krah nahaeloe, kai han hinghaih atho timaw om tih? tiah a naa.
