Rodzaju 12
1 I rzekł Pan do Abrama: Wynijdź z ziemi twej, i od rodziny twojej, i z domu ojca twego, do ziemi, którąć pokażę.
Leleꞌ naa, LAMATUALAIN olaꞌ no Abram nae, “Abram! Lao hela bobꞌonggi ma, ama ma ume na, ma kambo ma. Misiꞌ mamanaꞌ esa, dei fo Au utudꞌu neu nggo.
2 A uczynię cię w naród wielki, i będęć błogosławił, i uwielbię imię twoje, i będziesz błogosławieństwem.
Dei fo Au fee papala-babꞌanggiꞌ neu nggo. Tititi-nonosi mara, boe ramaheta, dadꞌi leo manaseliꞌ losa atahori ra rahine nara ma. Ma ho dadꞌi papala-babꞌanggiꞌ soaꞌ neu atahori feaꞌ.
3 I będę błogosławił błogosławiącym tobie; a przeklinające cię przeklinać będę: i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi.
Dei fo Au fee papala-babꞌanggiꞌ neu atahori mana fee papala-babꞌanggiꞌ neu nggo. Te Au huku-doki atahori mana fee huku-dokiꞌ neu nggo. Rena malolole! Dei fo basa leo sia raefafoꞌ hambu papala-babꞌanggiꞌ laoꞌ mia nggo.”
4 Tedy wyszedł Abram, jako mu rozkazał Pan. Poszedł też z nim i Lot. A było Abramowi siedmdziesiąt lat i pięć lat, gdy wyszedł z Haran.
Abram too hitu nulu lima ma, ana no sao na Sarai, ma odꞌi na anan Lot, ma basa hata-heto na, no basa atahori mana ue-tao nara fo ana hambu mia kambo Haran. Basa ma, ara lao hela Haran, de risiꞌ mamanaꞌ fo LAMATUALAIN nafadꞌe neu e. Ara laoꞌ rakandoo, losa mamanaꞌ esa, naran Kanaꞌan.
5 Wziął też Abram Saraj żonę swoję, i Lota syna brata swego, i wszystkę swą majętność, której nabyli, i dusze, których nabyli w Haranie, i wyszli, aby szli do ziemi Chananejskiej; i przyszli do ziemi Chananejskiej.
6 Tedy przeszedł Abram ziemię onę aż do miejsca Sychem, i aż do równiny Morech; a Chananejczyk na ten czas był w onej ziemi.
Losa naa, Abram lao rereoꞌ rae naa, losa deka no kamboꞌ esa, naran Sikem. De ara leo raꞌatataaꞌ deka no hau huu ineꞌ esa sia More. Leleꞌ naa, atahori Kanaꞌan ra feꞌe leo sia naa.
7 I ukazał się Pan Abramowi, i rzekł: Nasieniu twemu dam ziemię tę; i zbudował tam ołtarz Panu, który mu się ukazał.
LAMATUALAIN natudꞌu Aon neu Abram sia naa. Ana nae, “Au fee nusaꞌ ia neu tititi-nonosi ma.” Basa ma Abram lutu mbatu mei tutunu-hohotuꞌ soaꞌ neu LAMATUALAIN, mana natudꞌu Aon sia naa.
8 A przeszedł stamtąd do góry na wschód Betela, i rozbił tam namiot swój, mając Betel od zachodu, a Haj od wschodu; i zbudował tam ołtarz Panu, i wzywał imienia Pańskiego.
Basa ma, Abram se lali risiꞌ leteꞌ sia ona, de leo raꞌatataaꞌ sia kambo Betel no kambo Ai taladꞌa nara. Ana o lutu mbatu mei tutunu-hohotuꞌ esa, de beꞌutee neu LAMATUALAIN sia naa.
9 Potem ruszył się Abram idąc, i ciągnąc ku południu.
Basa naa ma, ana lali-laliꞌ mamanaꞌ, losa rae Negeb sia Kanaꞌan seriꞌ ona.
10 A był głód w ziemi onej: przeto zstąpił Abram do Egiptu, aby tam był gościem do czasu, ciężki bowiem był głód w ziemi.
Faiꞌ sa boe, ndoe-laꞌas manaseliꞌ mia rae Kanaꞌan. Naa de Abram se lao rakandoo risiꞌ seriꞌ ona, losa nusa Masir. Ara leo raꞌatataaꞌ sia naa.
11 I stało się, gdy już blisko był, aby wszedł do Egiptu, rzekł do Sarai, żony swej: Oto teraz wiem, żeś niewiasta piękna na wejrzeniu.
Ara rae risiꞌ nusa Masir rala reu ma, nafadꞌe sao na Sarai nae, “Sarai. Ho ia, meulau ma seli.
12 I stanie się, że gdy cię obaczą Egipczanie, rzeką: Żona to jego; i zabiją mię, a ciebie żywo zostawią.
Te mete ma atahori Masir ra rita ho meulau ma ia, ara tao risa au, huu au ia, ho sao ma. No taꞌo naa, ara sao rala nggo.
13 Mów, proszę, żeś jest siostrą moją, aby mi dobrze było dla ciebie, i żywa została dla ciebie dusza moja.
De malole lenaꞌ, mufadꞌe se mae, au ia, ho aꞌa ma. Naa fo, ara nda tati-mbau risa au sa, te ara maloleꞌ ro au, huu ho.”
14 I stało się, gdy wszedł Abram do Egiptu, ujrzeli Egipczanie niewiastę onę, iż była bardzo piękną.
De Abram se losa Masir ma, atahori ra rita inaꞌ a meulau na seli.
15 Widzieli ją też książęta Faraonowe, i chwalili ją przed nim; i wzięto onę niewiastę do domu Faraonowego.
Pagau mane Masir ra rita e ma, ara koa inaꞌ meulau na mia maneꞌ a mata na. Basa ma, ara rendi e nisiꞌ maneꞌ a ume na.
16 Który Abramowi dobrze czynił dla niej; i miał Abram owce, i woły, i osły i sługi, i służebnice, i oślice, i wielbłądy.
De maneꞌ a malolole no Abram, huu Sarai. Ana fee mudꞌaꞌ Abram bibꞌi lombo, hiek, sapi, keledei, no banda onta. Ana o fee ate touꞌ ma inaꞌ boe.
17 Ale uderzył Pan Faraona plagami wielkiemi, i dom jego dla Sarai, żony Abramowej.
Te huu maneꞌ a haꞌi nala atahori sao na nisiꞌ ume na, naa de LAMATUALAIN huku-doki mataꞌ-mataꞌ neu e no atahori nara.
18 Przetoż wezwał Farao Abrama, i rzekł: Cóżeś mi to uczynił? czemuś mi nie oznajmił, że to żona twoja?
Dei de maneꞌ a noꞌe Abram ma natane nae, “Abram! Ho tao au taꞌo bee ia? Saa de nda mufadꞌe mae, inaꞌ ia, sao ma sa!?
19 Przeczżeś powiedział, siostra to moja? i wziąłem ją sobie za żonę; a teraz, oto żona twoja, weźmijże ją, a idź.
Te mae odꞌi ma! Helaꞌ a mbei na, au sao ala e! Sie, haꞌi mendi e! Dinggoꞌ hela mata ngga!”
20 I przykazał o nim Farao mężom, i puścili go wolno i żonę jego, i wszystko, co było jego.
Basa ma maneꞌ a parenda pagau nara, fo oi hendi Abram, no sao na, ma sudꞌiꞌ a saa nara mia nusaꞌ naa.
