Rodzaju 11
1 A była wszystka ziemia jednego języka, i jednej mowy.
Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.
2 I stało się, gdy wyszli od wschodu słońca, znaleźli równinę w ziemi Senaar, i mieszkali tam.
Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Senaar, et habitaverunt in eo.
3 I rzekł jeden do drugiego: Nuże naczyńmy cegły i wypalmy ją ogniem: i mieli cegłę miasto kamienia, a glinę iłowatą mieli miasto wapna.
Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro cæmento:
4 Potem rzekli: Nużeż, zbudujmy sobie miasto i wieżą, której by wierzch dosięgał do nieba, a uczyńmy sobie imię; byśmy się snać nie rozproszyli po obliczu wszystkiej ziemi.
et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad cælum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
5 Tedy Pan zstąpił, aby oglądał miasto ono, i wieżą, którą budowali synowie ludzcy.
Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam ædificabant filii Adam,
6 I rzekł Pan: Oto lud jeden, i język jeden tych wszystkich; a toć jest zaczęcie dzieła ich, a teraz nie zabroni im nikt wszystkiego, co zamyślili uczynić.
et dixit: Ecce, unus est populus, et unum labium omnibus: cœperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.
7 Przetoż zstąpmy, a pomieszajmy tam język ich, aby jeden drugiego języka nie zrozumiał.
Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.
8 A tak rozproszył je Pan stamtąd po obliczu wszystkiej ziemi; i przestali budować miasta onego.
Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt ædificare civitatem.
9 Przetoż nazwał imię jego Babel; iż tam pomieszał Pan język wszystkiej ziemi; i stamtąd rozproszył je Pan po obliczu wszystkiej ziemi.
Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universæ terræ: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.
10 Teć są rodzaje Semowe: Sem gdy miał sto lat, spłodził Arfachsada we dwa lata po potopie.
Hæ sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium.
11 I żył Sem po spłodzeniu Arfachsada pięć set lat, i spłodził syny i córki.
Vixitque Sem postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias.
12 Arfachsad też żył trzydzieści i pięć lat, i spłodził Selecha.
Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale.
13 I żył Arfachsad po spłodzeniu Selecha cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki.
Vixitque Arphaxad postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias.
14 Selech zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Hebera.
Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber.
15 I żył Selech po spłodzeniu Hebera cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki.
Vixitque Sale postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias.
16 I żył Heber trzydzieści lat i cztery, i spłodził Pelega.
Vixit autem Heber triginta quatuor annis, et genuit Phaleg.
17 Żył też Heber po spłodzeniu Pelega, cztery sta lat, i trzydzieści lat, i spłodził syny i córki.
Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias.
18 Żył też Peleg trzydzieści lat, i spłodził Rehu.
Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu.
19 I żył Peleg po spłodzeniu Rehu dwieście lat, i dziewięć lat, i spłodził syny i córki.
Vixitque Phaleg postquam genuit Reu, ducentis novem annis, et genuit filios et filias.
20 Także Rehu żył trzydzieści lat, i dwa, i spłodził Saruga.
Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug.
21 I żył Rehu po spłodzeniu Saruga dwieście lat, i siedem lat, i spłodził syny i córki.
Vixit quoque Reu postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias.
22 Sarug zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Nachora.
Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor.
23 I żył Sarug po spłodzeniu Nachora dwieście lat, i spłodził syny i córki.
Vixitque Sarug postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias.
24 Także Nachor żył dwadzieścia i dziewięć lat, i spłodził Tarego.
Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare.
25 I żył Nachor po spłodzeniu Tarego sto lat i dziewiętnaście lat, i spłodził syny i córki.
Vixitque Nachor postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias.
26 I żył Tare siedemdziesiąt lat, i spłodził Abrama, Nachora i Harana.
Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram et Nachor, et Aran.
27 A teć są rodzaje Tarego: Tare spłodził Abrama, Nachora i Harana. Haran zaś spłodził Lota.
Hæ sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor, et Aran. Porro Aran genuit Lot.
28 I umarł Haran przed obliczem Tarego ojca swego, w ziemi narodzenia swego, w Ur Chaldejskiem.
Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suæ in Ur Chaldæorum.
29 I pojęli Abram i Nachor sobie żony: imię żony Abramowej było Saraj, a imię żony Nachorowej Melcha, córka Harana, ojca Melchy, i ojca Jeschy.
Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran patris Melchæ, et patris Ieschæ.
30 A była Saraj niepłodna, i nie miała dziatek.
Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos.
31 Wziął tedy Tare Abrama syna swego, i Lota syna Haranowego, wnuka swego, i Saraj niewiastę swoję, żonę Abrama syna swego; i wyszli społu z Ur Chaldejskiego, aby szli do ziemi Chananejskiej; a przyszli aż do Haranu, i mieszkali tam.
Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldæorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi.
32 I było dni Tarego dwieście lat, i pięć lat; i umarł Tare w Haranie.
Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran.
