Wyjścia 15

1 Zaśpiewał tedy Mojżesz i synowie Izraelscy tę pieśń Panu, a rzekli mówiąc: Śpiewać będę Panu, iż wielmożnie wywyższon jest; konia i jezdnego jego wrzucił w morze.

Pea naʻe toki hiva ʻe Mōsese mo e fānau ʻa ʻIsileli ʻae hiva ni kia Sihova, ʻonau pehē, “Te u hiva kia Sihova, he kuo ne ikuna fakamanavahē: ko e hoosi mo ia ʻoku heka ai kuo ne lī ki loto tahi.

2 Moc moja i chwała moja Pan, bo mi się stał zbawieniem; ten jest Bogiem moim, przetoż przybytek wystawię mu; Bóg ojca mego, przetoż wywyższać go będę.

Ko hoku mālohi mo ʻeku hiva ʻa Sihova, pea kuo hoko ia ko hoku fakamoʻui: ho hoku ʻOtua ia, pea teu teuteu moʻona ʻae fale nofoʻanga; ko e ʻOtua ia ʻo ʻeku tamai, pea te u fakahikihiki ia.

3 Pan, mąż waleczny, Pan imię jego.

‌ʻOku toʻa ʻa Sihova ʻi he tau: ko Sihova hono huafa.

4 Wozy Faraonowe i wojsko jego wrzucił w morze, a wybrani wodzowie jego potopieni są w morzu czerwonem.

“Ko e ngaahi saliote ʻa Felo mo ʻene kautau kuo ne lī ki tahi: ko ʻene ngaahi ʻeikitau ongoongo kuo ne lōmakiʻi foki ʻi he tahi Kulokula.

5 Przepaści okryły je; poszli w głębią jako kamień.

Kuo ʻufiʻufi ʻakinautolu ʻe he loloto naʻa nau ngalo hifo ki he kilisi tahi ʻo hangē ko e foʻi maka.

6 Prawica twoja, Panie, uwielbiona jest w mocy, prawica twoja, Panie, potarła nieprzyjaciela.

“Ko ho nima toʻomataʻu ʻe Sihova kuo ongoongolelei lahi ʻi he mālohi; ko ho nima toʻomataʻu ʻe Sihova kuo ne laiki ke iikiiki ʻae fili.

7 A w wielkości Majestatu twego podwróciłeś przeciwniki twoje; puściłeś gniew twój, który je pożarł jako słomę.

Pea ʻi hono lahi ʻo hoʻo māfimafi kuo ke fulihi ʻakinautolu naʻe tuʻu hake kiate koe: naʻa ke fekau atu ho houhau, ʻaia naʻa ne fakaʻauha ʻakinautolu ʻo hangē ko e veve.

8 A tchnieniem nozdrzy twoich zebrały się wody; stanęły jako kupa ciekące wody, zsiadły się otchłani w pośród morza.

Pea ʻi he mānava mālohi ʻo hoʻo fofonga, naʻe tānaki fakataha ai ʻae ngaahi vai, naʻe tuʻu totonu ʻae ngaahi vai ʻo hangē ha ʻesi, pea naʻe mohe ʻae loloto ʻi loto tahi.

9 Mówił nieprzyjaciel: Będę gonił, dogonię; będę dzielił łupy; nasyci się ich dusza moja, dobędę miecza mojego, wygładzi je ręka moja.

Naʻe pehē ʻe he fili, ‘Te u tuli, te u lavaʻi, te u vahevahe ʻae koloa ʻoe vete; ʻe mākona ʻeku holi kiate kinautolu; teu unuhi hake ʻeku heletā, ʻe fakaʻauha ʻe hoku nima ʻakinautolu.’

10 Wionąłeś wiatrem twym, okryło je morze; połknieni są jako ołów w wodach gwałtownych.

Naʻa ke ifi ʻaki hoʻo matangi, pea naʻe ʻufiʻufi ʻakinautolu ʻe he tahi: naʻa nau ngalo hifo ʻo hangē ko e ukamea ʻi he loto moana.

11 Któż podobny tobie między bogami, Panie? któż jako ty wielmożny w świątobliwości, straszliwy w chwale, czyniący cuda?

‌ʻE Sihova ko hai ʻi he ngaahi ʻotua, ʻoku tatau mo e ʻafiona? Ko hai ʻoku hangē ko e ʻafiona, ʻoku ke nāunauʻia ʻi he māʻoniʻoni, ʻoku ke fakamanavahē ʻi he fakamālō, ʻoku ke fai ʻae ngaahi meʻa fakaofo?

12 Wyciągnąłeś prawicę twoję, pożarła je ziemia.

Naʻa ke mafao atu ho nima toʻomataʻu, naʻe folo hifo ʻakinautolu ʻe he kelekele.

13 Prowadzisz w miłosierdziu twojem ten lud, któryś odkupił; poprowadzisz w możności twej do mieszkania świątobliwości twojej.

“Naʻe tataki atu ʻe he ʻafiona ʻi hoʻo ʻaloʻofa ʻae kakai ʻaia naʻa ke huhuʻi: kuo ke fakahinohino ʻakinautolu ʻi hoʻo māfimafi ki ho ʻafioʻanga māʻoniʻoni.

14 Usłyszą narodowie, zadrżą; boleść zdejmie obywatele Filistyńskie.

‌ʻE fanongo ʻae kakai, pea manavahē: ʻe pukea ʻi he mamahi ʻae kakai ʻo Filisitia.

15 Tedy się polękają książęta Edomskie, mocarze Moabskie strach zdejmie; struchleją wszyscy obywatele Chananejscy.

‌ʻE ofo ai ʻae ngaahi ʻeiki ʻo ʻItomi; ʻe pukea ʻi he tetetete ʻae kau tangata mālohi ʻo Moape; ʻe fakaʻaʻau ke ʻosi ai ʻae kakai kotoa pē ʻo Kēnani.

16 Padnie na nie strach i lękanie; od wielkości ramienia twego umilkną jako kamień, aż przejdzie lud twój Panie, aż przejdzie lud ten, któregoś sobie nabył.

‌ʻE tō ʻae manavahē mo e ilifia kiate kinautolu: ʻi hono lahi ʻo ho nima te nau longo mate pe ʻo hangē ha maka: kaeʻoua ke hoko atu ho kakai, ʻE Sihova, ke ʻoua ke hoko atu ʻae kakai, ʻaia kuo ke fakatau:

17 Wprowadzisz je, i wszczepisz je na górze dziedzictwa twego, na miejscu, któreś ku mieszkaniu twemu sprawił, Panie; w świątnicy, Panie, którą umocnią ręce twoje.

Pea te ke ʻomi ʻakinautolu ki ai, ʻo tō ʻakinautolu ʻi he moʻunga ʻo ho tofiʻa, ʻi he potu, ʻe Sihova, ʻaia kuo ke teuʻi ke ke ʻafio ki ai, ʻi he Potu toputapu, ʻE ʻEiki, ʻaia kuo fokotuʻumaʻu ʻe ho nima.

18 Pan królować będzie na wieki wieczne.

‌ʻE pule ʻa Sihova ʻo lauikuonga pea taʻengata.”

19 Bo weszły konie Faraonowe z wozami jego, i z jezdnymi jego w morze, a obrócił Pan na nie wody morskie; ale synowie Izraelscy szli po suszy środkiem morza.

He naʻe ʻalu ʻae hoosi ʻa Felo mo ʻene ngaahi saliote, mo ʻene kau tangata heka hoosi ki tahi, pea naʻe toe ʻomi ʻe Sihova ʻae tahi kiate kinautolu; ka naʻe ʻalu ʻae fānau ʻa ʻIsileli ʻi he mōmoa ʻi loto tahi.

20 Tedy Maryja, prorokini, siostra Aaronowa, wzięła bęben w rękę swoję, a wyszły wszystkie niewiasty za nią z bębnami i muzyką.

Pea naʻe toʻo ʻe Miliame ko e palōfita fefine ko e tuofefine ʻo ʻElone, ʻae kihiʻi lali kiliʻi manu ʻi hono nima; pea naʻe muimui ʻiate ia ʻae kau fefine kotoa pē mo ʻenau ngaahi lali mo e meʻe.

21 I mówiła do nich Maryja: Śpiewajcie Panu, albowiem możnie wywyższon jest; konia i jezdnego jego wrzucił do morza.

Pea naʻe talia ʻakinautolu ʻe Miliame, ʻo pehē, “Mou hiva kia Sihova, he kuo ne ikuna fakamanavahē: ko e hoosi mo ia ʻoku heka ai kuo ne lī ki tahi.”

22 Potem ruszył Mojżesz Izraela od morza czerwonego, i weszli w puszczą Sur; a idąc trzy dni przez puszczą, nie znaleźli wody.

Pea naʻe ʻomi ʻe Mōsese ʻa ʻIsileli mei he tahi Kulokula, pea naʻa nau ʻalu atu ki he toafa ʻo Sua; pea naʻa nau fononga ʻi he ʻaho ʻe tolu ʻi he toafa, pea ʻikai ʻilo ha vai.

23 A gdy przyszli do Mara, nie mogli pić wód z Mara, bo gorzkie były; dlategoż nazwano imię onego miejsca Mara.

Pea ʻi heʻenau hoko ki Mala, naʻe ʻikai te nau faʻa inu ʻae vai ʻo Mala, he naʻe kona: ko ia naʻe ui ai hono hingoa ko Mala.

24 Tedy szemrał lud przeciw Mojżeszowi, mówiąc: Cóż będziemy pić?

Pea naʻe lāunga ʻae kakai kia Mōsese, ʻo pehē, “Ko e hā te mau inu?”

25 I wołał (Mojżesz) do Pana; a ukazał mu Pan drzewo, które gdy wrzucił do wód, stały się słodkie wody. Tam mu ustawił prawa i sądy, i tam go kusił;

Pea naʻe tangi ia kia Sihova, pea fakahā kiate ia ʻe Sihova ʻae ʻakau, ʻaia naʻa ne lī ki he vai, pea naʻe melie ai ʻae vai: pea naʻe fokotuʻu ʻe ia ʻi ai ʻae fekau mo e tuʻutuʻuni, mo ne ʻahiʻahiʻi ʻakinautolu ʻi ai.

26 I rzekł: Będzieszli pilnie słuchał głosu Pana Boga twego, a co dobrego w oczach jego czynić będziesz, i nakłonisz uszy ku przykazaniom jego, strzegąc wszystkich ustaw jego, żadnej niemocy, którąm dopuścił na Egipt, nie dopuszczę na cię; bom Ja Pan, który cię leczę.

‌ʻO ne pehē, “Kapau te ke faʻa tokanga ki he leʻo ʻo Sihova ko ho ʻOtua, mo ke fai ʻaia ʻoku totonu ʻi hono ʻao, mo ke fanongo ki heʻene ngaahi fekau, ʻo tauhi ʻene ngaahi tuʻutuʻuni, ʻe ʻikai te u ʻai kiate koe hā mahaki ʻe taha, ʻi he ngaahi mahaki, ʻaia naʻaku ʻomi ki he kakai ʻIsipite: he ko au Sihova, ʻoku ou fakamoʻui koe.”

27 I przyszli do Elim, gdzie było dwanaście źródeł wód, i siedmdziesiąt palm; i położyli się tam obozem nad wodami.

Pea naʻa nau hoko ki ʻElimi, ʻaia naʻe ʻi ai ʻae luo vai ʻe hongofulu ma ua, mo e ʻakau ko e paame ʻe fitungofulu: pea naʻa nau ʻapitanga ʻi ai, ʻo ofi ki he vai.