Kaznodziei 3
1 Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
For every thing there is a fixed period, and an appointed time to every thing under heaven: —
2 Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
A time to be born, and a time to die. A time to plant, and a time to pluck up what is planted.
3 Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
A time to kill, and a time to heal. A time to breaking down, and a time to build up.
4 Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
A time to weep, and a time to laugh. A time to mourn, and a time to dance.
5 Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
A time to cast stones asunder, and a time to gather stones together. A time to embrace, and a time to refrain from embracing.
6 Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
A time to seek, and a time to lose. A time to keep, and a time to cast away.
7 Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
A time to rend, and a time to sew. A time to keep silence, and a time to speak.
8 Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
A time to love, and a time to hate. A time of war, and a time of peace.—
9 Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
What profit hath he who laboreth from that with which he wearieth himself?
10 Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
I have seen the business which God hath given to the sons of men to exercise themselves therewith.
11 Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
God maketh every thing good in its time; but he hath put the world into the heart of man, so that he understandeth not the work which God doeth, from the beginning to the end.
12 Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
I know that there is nothing better for a man than that he should rejoice and enjoy good his life long.
13 Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
But when a man eateth and drinketh, and enjoyeth good through all his labor, this is the gift of God.
14 Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
I know that whatever God doeth, that shall be for ever. Nothing can be added to it, and nothing taken from it; and God doeth it that men may fear before him.
15 To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
That which is, was long ago; and that which is to be, hath already been; and God recalleth that which is past.
16 Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
Moreover, I saw under the sun that in the place of justice there was iniquity; and in the place of righteousness, iniquity.
17 I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
Then said I in my heart, “God will judge the righteous and the wicked.” For there shall be a time for every matter and for every work.
18 Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
I said in my heart concerning the sons of men, that God will prove them, in order that they may see that they are like the beasts.
19 Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
For that which befalleth the sons of men befalleth beasts: one lot befalleth both. As the one dieth, so dieth the other. Yea, there is one spirit in them, and a man hath no pre-eminence above a beast; for all is vanity.
20 Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
All go to one place; all are from the dust, and all turn to dust again.
21 A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
Who knoweth the spirit of man, whether it goeth upward, and the spirit of a beast, whether it goeth downward to the earth?
22 Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
And so I saw that there is nothing better than that a man should rejoice in his labors; for that is his portion. For who shall bring him to see what shall be after him?
