Kaznodziei 3
1 Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
All things have their season, and in their times all things pass under heaven.
2 Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
A time to be born and a time to die. A time to plant, and a time to pluck up that which is planted.
3 Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
A time to kill, and a time to heal. A time to destroy, and a time to build.
4 Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
A time to weep, and a time to laugh. A time to mourn, and a time to dance.
5 Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
A time to scatter stones, and a time to gather. A time to embrace, and a time to be far from embraces.
6 Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
A time to get, and a time to lose. A time to keep, and a time to cast away.
7 Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
A time to rend, and a time to sew. A time to keep silence, and a time to speak.
8 Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
A time of love, and a time of hatred. A time of war, and a time of peace.
9 Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
What hath man more of his labour?
10 Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
I have seen the trouble, which God hath given the sons of men to be exercised in it.
11 Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
He hath made all things good in their time, and hath delivered the world to their consideration, so that man cannot find out the work which God hath made from the beginning to the end.
12 Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
And I have known that there was no better thing than to rejoice, and to do well in this life.
13 Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
For every man that eateth and drinketh, and seeth good of his labour, this is the gift of God.
14 Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
I have learned that all the works which God hath made, continue for ever: we cannot add any thing, nor take away from those things which God hath made that he may be feared.
15 To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
That which hath been made, the same continueth: the things that shall be, have already been: and God restoreth that which is past.
16 Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
I saw under the sun in the place of judgment wickedness, and in the place of justice iniquity.
17 I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
And I said in my heart: God shall judge both the just and the wicked, and then shall be the time of every thing.
18 Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
I said in my heart concerning the sons of men, that God would prove them, and shew them to be like beasts.
19 Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
Therefore the death of man, and of beasts is one, and the condition of them both is equal: as man dieth, so they also die: all things breathe alike, and man hath nothing more than beast: all things are subject to vanity.
20 Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
And all things go to one place: of earth they were made, and into earth they return together.
21 A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
Who knoweth if the spirit of the children of Adam ascend upward, and if the spirit of the beasts descend downward?
22 Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
And I have found that nothing is better than for a man to rejoice in his work, and that this is his portion. For who shall bring him to know the things that shall be after him?
