Kaznodziei 3
1 Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
For everything there is a season, and a time for every purpose under heaven:
2 Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
a time to be born, and a time to die, a time to plant, and a time to pluck up that which is planted,
3 Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
a time to kill, and a time to heal, a time to break down, and a time to build up,
4 Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
a time to weep, and a time to laugh, a time to mourn, and a time to dance,
5 Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
a time to cast away stones, and a time to gather stones together, a time to embrace, and a time to refrain from embracing,
6 Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
a time to seek, and a time to lose, a time to keep, and a time to cast away,
7 Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
a time to tear, and a time to sew, a time to keep silence, and a time to speak,
8 Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
a time to love, and a time to hate, a time for war, and a time for peace.
9 Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
What profit has he who works in that in which he labors?
10 Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
I have seen the travail which God has given to the sons of men to be employed therewith.
11 Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
He has made everything beautiful in its time. Also he has set eternity in their heart, yet so that man cannot find out the work that God has done from the beginning even to the end.
12 Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
I know that there is nothing better for them, than to rejoice, and to do good as long as they live.
13 Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
And also that every man should eat and drink, and enjoy good in all his labor. It is the gift of God.
14 Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
I know that, whatever God does, it shall be forever. Nothing can be put to it, nor anything taken from it. And God has done it that men should fear before him.
15 To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
That which is, has been long ago, and that which is to be, has long ago been. And God seeks again that which has passed away.
16 Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
And moreover I saw under the sun, in the place of justice, that wickedness was there, and in the place of righteousness, that wickedness was there.
17 I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
I said in my heart, God will judge the righteous man and the wicked man, for there is a time there for every purpose and for every work.
18 Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
I said in my heart, It is because of the sons of men, that God may prove them, and that they may see that they themselves are beasts.
19 Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
For that which befalls the sons of men befalls beasts, even one thing befalls them; as the one dies, so dies the other. Yea, they all have one breath, and man has no preeminence above the beasts; for all is vanity.
20 Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
All go to one place. All are of the dust, and all turn to dust again.
21 A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
Who knows the spirit of man, whether it goes upward, and the spirit of the beast, whether it goes downward to the earth?
22 Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
Therefore I saw that there is nothing better, than that a man should rejoice in his works, for that is his portion. For who shall bring him back to see what shall be after him?
