< II Kronik 21 >

1 Potem zasnął Jozafat z ojcami swymi, i pochowany jest z ojcami swymi w mieście Dawidowem, a królował Joram, syn jego, miasto niego.
To pacoengah, Jehosaphat loe ampanawk khaeah anghak moe, David vangpui ah ampanaw khaeah aphum o; anih zuengah a capa Jehoram to siangpahrang ah oh.
2 Który miał braci, synów Jozafatowych: Azaryjasza i Jehijela, i Zacharyjasza, i Azaryjasza, i Michaela, i Sefatyjasza; wszyscy ci byli synowie Jozafata, króla Izraelskiego.
Jehosaphat capa, Jehoram ih nawkamyanawk loe Azariah, Jehiel, Zekariah, Azariah, Mikael hoi Shephatiah; hae kaminawk loe Israel siangpahrang Jehosaphat ih caa ah oh o boih.
3 Którym był dał ojciec ich upominków wiele, srebra i złota, i rzeczy kosztownych z miastami obronnemi w Judzie; ale królestwo oddał Joramowi, ponieważ on był pierworodny.
Ampa mah nihcae hanah paroeai kapop sui hoi sum kanglungnawk, atho kana hmuenmaenawk hoi sipae hoi thungh ih Judah vangpuinawk to tangqum ah paek; toe prae loe calu Jehoram hanah paek.
4 Nastąpił tedy Joram na królestwo ojca swego, a zmocniwszy się pozabijał wszystkich braci swoich mieczem, także i niektórych z przedniejszych w Izraelu.
Jehoram loe ampa ih prae to toep moe, kacak siangpahrang ah oh, anih loe angmah ih nawkamyanawk to sumsen hoiah hum boih, thoemto Israel angraengnawk doeh a hum.
5 Trzydzieści i dwa lata miał Joram, gdy począł królować, a ośm lat królował w Jeruzalemie.
Siangpahrang ah oh amtong naah, Jehoram loe saning quithum, hnetto oh, anih mah Jerusalem to saning tazetto thung uk.
6 I chodził drogami królów Izraelskich, jako czynił dom Achabowy, bo córka Achabowa była żoną jego; i czynił złe przed oczyma Pańskiemi.
Anih loe Ahab canu to lak moe, Ahab imthung takoh khosakhaih baktiah, Israel siangpahrangnawk caehhaih loklam to pazui; Angraeng mikhnukah hmuen kahoih to sak.
7 Ale nie chciał Pan wytracić domu Dawidowego, dla przymierza, które był uczynił z Dawidem, a iż był przyrzekł dać mu pochodnię i synom jego po wszystkie dni.
Toe Angraeng mah David hoiah lokmaihaih to sak pongah, David imthung to phrae mak ai; anih hoi a caanawk khaeah dungzan aanghaih to paek hanah loksuek boeh.
8 Za jego dni odstąpili Edomczycy, aby nie byli poddanymi Judzie, a postanowili nad sobą króla.
Jehoram dung naah, Edom loe Judah prae nuiah misa angthawk moe, angmacae koeh ah siangpahrang to suek o.
9 Przetoż się ruszył Joram z hetmanami swymi, i ze wszystkiemi wozami swemi, a wstawszy w nocy, poraził Edomczyków, którzy go byli otoczyli i hetmanów wozów jego.
To pongah Jehoram loe angmah ih angraengnawk hoi hrangleengnawk boih to kawk moe, anih hoi nawnto caeh; anih loe aqum ah angthawk moe, nihcae takui khoep Edom kaminawk hoi hrangleeng angthueng misatuh angraengnawk to tuk.
10 Ale przecież odstąpili Edomczycy, aby nie byli pod mocą Judy, aż do dnia tego; odstąpiła też i Lebna tegoż czasu, aby nie była pod mocą jego, przeto, iż był Joram opuścił Pana, Boga ojców swoich.
To pongah vaihni ni khoek to Edom kaminawk loe Judahnawk ih misa ah oh o. Jehoram loe ampanawk ih Angraeng Sithaw to pahnawt ving pongah, to nathuem ah Libnah prae doeh misa angthawk toeng.
11 Nadto nabudował wyżyn po górach Judzkich, i przywiódł w cudzołóstwo obywateli Jeruzalemskich, i przymuszał jako i Judę.
Judah prae ah kaom maenawk nuiah hmuensangnawk to a sak, Jerusalem ah kaom kaminawk to tangzat zawhsak moe, Judah to loklam amkhraengsak.
12 Tedy przyszło do niego pisanie od Elijasza proroka w ten sposób: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, ojca twego: Przeto, iżeś nie chodził drogami Jozafata, ojca twego, i drogami Azy, króla Judzkiego;
To naah tahmaa Elijah khae ih capat to anih khaeah phak, capat pongah, nam pa David ih Angraeng Sithaw mah hae tiah thuih; nam pa Jehosaphat hoi Judah siangpahrang Asa caehhaih loklam ah na caeh ai boeh,
13 Aleś chodził drogą królów Izraelskich, a przywiodłeś w cudzołóstwo Judę, i obywateli Jeruzalemskich, tak jako cudzołożył dom Achabowy; nadto i braci twoich, dom ojca twego, lepszych nad cię, pomordowałeś:
toe Israel siangpahrangnawk caehhaih loklam to na pazui, Ahab imthung takoh mah sak ih baktih toengah, Judah hoi Jerusalem ah kaom kaminawk to tangzat zaw kami ah nang coengsak; nangmah pong kahoih kue, nam pa imthung takoh ih nam nawkamya khaeh mataeng doeh na hum boih;
14 Otoż Pan uderzy plagą wielką lud twój, i synów twoich, i żony twoje, i wszystkę majętność twoję;
to pongah khenah, vaihiah Angraeng mah nang ih kaminawk, na caanawk, na zunawk hoi na tawnh ih hmuenmaenawk boih nuiah kanung parai danpaekhaih phasak tih boeh.
15 Na cię też przyjdą niemocy wielkie, boleść wnętrza twego, aż wypłyną trzewa twoje dla boleści dzień ode dnia cięższej.
Nangmah to doeh ni thokkruek na nathaih kasae mah, na zok thung ih tazae to tasa bangah tacawt ai karoek to, kanung parai nathaih mah pha thui tih, tiah tarik pae.
16 A tak pobudził Pan przeciwko Joramowi ducha Filistyńczyków, i Arabczyków, którzy byli pograniczni Etyjopczykom;
Jehoram tuk hanah Angraeng mah Philistin hoi Ethiopia kaminawk taengah kaom Arab kaminawk ih palungthin to pahruek pae.
17 Którzy wtargnąwszy do ziemi Judzkiej, splundrowali ją i pobrali wszystkę majętność, która się znalazła w domu królewskim; do tego i synów jego, i żony jego, tak, iż mu nie został syn, jedno Joachaz, najmłodszy z synów jego.
Nihcae loe Judah prae thungah angzoh o moe, misatuk o; siangpahrang imthung ah a hnuk o ih hmuennawk to lak pae o boih moe, a capa hoi a zunawk doeh hoih pae o king; a capa kanawk koek Jehoahaz ai ah loe capa maeto doeh tahmat o ai.
18 A nad to wszystko zaraził go Pan na wnętrzu jego niemocą nieuleczoną.
Hae tiah oh pacoengah, Angraeng mah kahoih thai ai tazae nathaih to phaksak.
19 A gdy dzień po dniu następował, a czas dwóch lat wychodził, wypłynęły wnętrzności jego z boleścią, i umarł w niemocach ciężkich; a nie uczynił mu lud jego przy pogrzebie zapału, jako czynili zapał ojcom jego.
Siangpahrang loe atue sawk ah ngannat, saning hnetto boenghaih bangah loe, a nathaih to nung parai pongah, tazae to tasa bangah tacawt pae, anih loe kana nung parai pongah duek. Prae kaminawk loe anih ampanawk han sak pae o ih hmaiqoenghaih baktiah anih hanah sah pae o ai.
20 Trzydzieści i dwa lata miał, gdy królować począł, a ośm lat królował w Jeruzalemie, a zszedł tak, iż go nikt nie żałował; i pogrzebiony jest w mieście Dawidowem, wszakże nie w grobach królewskich.
Jehoram siangpahrang ah oh tangsuek naah, saning quithum, hnetto oh moe, Jerusalem to saning tazetto thung uk; anih duek naah, mi doeh palungsae o ai. Anih loe David vangpui ah aphum o, siangpahrangnawk ih taprong ah aphum o ai.

< II Kronik 21 >