Łukasza 17

1 Innym razem rzekł Jezus do uczniów: —Zepsucie jest nieuniknione, ale marny los człowieka, który nakłania innych do grzechu!

UJesu wathi kubafundi bakhe: “Izinto ezenza abantu benze isono zizakuba khona kodwa maye kulowomuntu ezizafika ngaye.

2 Lepiej byłoby, aby przywiązano mu do szyi młyński kamień i utopiono go w morzu, niż żeby z jego powodu upadł choćby jeden z najmniejszych moich uczniów.

Bekungaba ngcono kuye ukuphoselwa olwandle kubotshelwe imbokodo entanyeni yakhe kulokuba yena akhubekise omunye walaba abancinyane ukuthi enze isono.

3 Uważajcie na siebie!—kontynuował. —Jeśli inny wierzący zgrzeszy, upomnij go, a jeśli się opamięta, okaż mu przebaczenie.

Ngakho lina ziqapheleni. Nxa umfowenu esenza isono, mkhuze, kuthi nxa ezisola, mthethelele.

4 Nawet gdyby grzeszył przeciw tobie siedem razy dziennie, lecz za każdym razem przychodził mówiąc: „Opamiętałem się, wybacz mi!”, przebacz mu.

Nxa engakonela kasikhombisa ngosuku lunye, ebuye kuwe kasikhombisa esithi, ‘Ngiyaxolisa,’ mthethelele.”

5 Apostołowie zwrócili się wtedy do Jezusa: —Panie, spraw, byśmy mocniej wierzyli.

Abapostoli bathi eNkosini, “Yengeza ukholo lwethu!”

6 —Gdybyście mieli wiarę choćby jak ziarnko gorczycy—odpowiedział—moglibyście powiedzieć do tego drzewa morwowego: „Wyrwij się z korzeniami i rzuć się do morza!”, a ono by was posłuchało.

Waphendula wathi, “Nxa lilokukholwa loba kukuncinyane njengentanga yemastadi, lingathi kulesisihlahla somabhulosi, ‘Quphuka lapha uyowela olwandle,’ sizalilalela.

7 I dodał: —Jeśli wasz sługa wraca do domu po pracy w polu lub na pastwisku, czy mówicie mu: „Idź i odpocznij”?

Kesithi omunye wenu ulesisebenzi, silima loba siselusa izimvu. Kambe kungenzeka yini ukuthi nxa isisebenzi singena sivela emasimini athi kuso, ‘Kulungile, hlala phansi udle’?

8 Nie. Mówicie raczej: „Teraz przygotuj kolację i usługuj mi, aż się najem i napiję. A potem ty będziesz mógł zjeść”.

Kambe kayikuqala athi, ‘Lungisa ukudla kwami, ulungele ukungiphakela ngize ngidle, nginathe; ngemva kwalokho lawe usungadla, unathe’?

9 Przecież nie dziękujecie słudze za wykonanie tego, co jest jego normalnym obowiązkiem.

Angasibonga na isisebenzi ngoba senze lokho ebesikuyaliwe na?

10 Dlatego i wy nie spodziewajcie się pochwały, gdy wykonacie to, co wam poleciłem, ale mówcie: „Jesteśmy sługami. Spełniliśmy jedynie nasz obowiązek”.

Kunjalo lani nxa selenzile konke okuthiwe likwenze kufanele lithi, ‘Siyizinceku ezingafanelanga; sesenze kuphela lokho okungumlandu wethu.’”

11 Podążając w kierunku Jerozolimy, Jezus przechodził przez graniczne tereny Galilei i Samarii.

Ngalesosikhathi eseqonde ukuya eJerusalema, uJesu wahamba ngendlela esemngceleni phakathi kweSamariya leGalile.

12 Gdy wchodził do pewnej wioski, spotkał dziesięciu trędowatych.

Wathi efika komunye umuzi, wahlangabezwa ngamadoda alitshumi ayelobulephero. Ema bucwala,

13 Ci, zachowując obowiązujący dystans, zawołali: —Jezusie, Mistrzu, zlituj się nad nami!

amemeza ngelizwi elikhulu athi, “Jesu, Nkosi, sihawukele!”

14 On spojrzał na nich i rzekł: —Idźcie i poproście, aby zbadali was kapłani. A gdy byli jeszcze w drodze, zostali całkowicie uzdrowieni.

Wathi ewabona wathi kuwo, “Hambani liyoziveza kubaphristi.” Athi esahamba ahlambuluka.

15 Jeden z nich, widząc, co się stało, szybko powrócił do Jezusa, głośno wielbiąc Boga.

Omunye wawo wathi ngokubona ukuthi usesilile waphenduka, edumisa uNkulunkulu ngelizwi elikhulu.

16 Rzucił się Mu do stóp i gorąco dziękował za uzdrowienie. A był to człowiek z pogardzanej przez wszystkich Samarii.

Wazilahla phansi ezinyaweni zikaJesu wambonga, yena wayengumSamariya.

17 —Czy nie uzdrowiłem dziesięciu?—zapytał Jezus. —Gdzie jest pozostałych dziewięciu?

UJesu wabuza wathi, “Kanti kabahlanjululwanga bonke abalitshumi yini? Bangaphi abanye abayisificamunwemunye na?

18 Dlaczego i oni nie wrócili, aby podziękować za to Bogu—tylko ten cudzoziemiec?

Ubengekho yini obengabuya azoletha udumo kuNkulunkulu ngaphandle kwalo owezizweni na?”

19 Potem zwrócił się do uzdrowionego: —Możesz odejść. Uwierzyłeś i dlatego odzyskałeś zdrowie.

Wasesithi kuye, “Phakama uhambe; ukukholwa kwakho kukusilisile.”

20 Pewnego razu faryzeusze zapytali Jezusa, kiedy nastanie królestwo Boże. —Królestwo Boże nadejdzie niezauważalnie—odpowiedział.

Ngesinye isikhathi uJesu ebuzwe ngabaFarisi ukuthi umbuso kaNkulunkulu wawuzafika nini, waphendula wathi, “Umbuso kaNkulunkulu kawuzi ngendlela yokucubungula kwenu ukuma kwezinto,

21 —Nikt nie powie: „Tu jest!” albo: „Jest tam!”. Królestwo Boże jest bowiem wśród was.

njalo abantu kabayikutsho bathi, ‘Nanku lapha,’ loba bathi, ‘Nanko laphaya,’ ngoba umbuso kaNkulunkulu uphakathi kwenu.”

22 Później, zwracając się do uczniów, powiedział: —Przyjdzie czas, że zapragniecie abym Ja, Syn Człowieczy, choć na chwilę znów był z wami, ale nie będzie Mnie.

Wasesithi kubafundi bakhe, “Siyeza isikhathi lapho elizaloyisa khona ukubona olunye lwezinsuku zeNdodana yoMuntu kodwa kalisoze lilubone.

23 Będą wam mówili: „Mesjasz jest tam!” albo: „Tu się pojawił!”, ale nie biegajcie i nie szukajcie Mnie.

Abantu bazalitshela bathi, ‘Nanguyana laphaya!’ kumbe, ‘Nangu lapha!’ Lingathatheki ngabo.

24 Gdy powtórnie przyjdę, będzie to tak widoczne, jak błyskawica na niebie.

Ngoba ngosuku lwayo iNdodana yoMuntu izakuba njengombane ophazima ukhanyise umkhathi kusukela ngapha kusiyafika ngale.

25 Najpierw jednak spotkają Mnie straszne cierpienia i zostanę odrzucony przez to pokolenie.

Kodwa kumele iqale ihlupheke ezintweni ezinengi njalo ilahlwe yilesisizukulwane.

26 Czas mojego przybycia będzie podobny do czasów Noego.

Njengoba kwakunjalo ensukwini zikaNowa, kuzakuba njalo ensukwini zeNdodana yoMuntu.

27 Ludzie wtedy zwyczajnie jedli i pili, zawierali małżeństwa—aż do chwili, gdy Noe wszedł do arki. Wtedy przyszedł potop i wszyscy zginęli.

Abantu babesidla, benatha, bethathana njalo besendiselana kwaze kwafika usuku uNowa angena ngalo emkhunjini. Kwasekufika uzamcolo wababhubhisa bonke.

28 Czas ten będzie również podobny do czasów Lota, kiedy to ludzie jak zwykle jedli, pili, kupowali, sprzedawali, uprawiali ziemię, budowali

Kwakunjalo futhi ngezinsuku zikaLothi. Abantu babesidla, benatha, njalo bethenga, bethengisa, behlanyela njalo besakha.

29 —aż do dnia, gdy Lot opuścił grzeszną Sodomę. Wtedy na miasto spadł z nieba ogień z siarką i wszystkich wytracił.

Kodwa ngosuku uLothi aphuma ngalo eSodoma, umlilo lesalufa kwathululeka kuvela ezulwini kwababhubhisa bonke.

30 Tak samo będzie w czasie mojego objawienia.

Kuzakuba njalo langosuku lapho iNdodana yoMuntu ifika.

31 Jeśli tego dnia będziecie na tarasie, nie wchodźcie do domu, aby zabrać swoje rzeczy. Jeśli będziecie na polu, również nie wracajcie do domu.

Ngalolosuku kakho ozakuthi ephezulu ophahleni lwendlu yakhe, impahla zakhe ziphakathi, ehle ukuyazithatha. Njalo kakho osensimini ozakuyathatha loba yini.

32 Przypomnijcie sobie, co spotkało żonę Lota.

Khumbulani umkaLothi!

33 Kto kocha swoje życie, utraci je. Lecz ten, kto poświęci życie dla Mnie, odnajdzie je.

Lowo ozama ukulondoloza impilo yakhe izamlahlekela, lalowo olahlekelwa yimpilo yakhe uzayilondoloza.

34 Wiedzcie, że w noc mojego powrotu z dwóch osób śpiących w jednym łóżku jedna będzie zabrana, a druga pozostawiona.

Ngiyalitshela, kuzakuthi ngalobobusuku abantu bebabili embhedeni omunye uzathathwa, kodwa omunye atshiywe.

35 Z dwóch kobiet, pracujących w domu, jedna zostanie wzięta, druga zaś pozostawiona.

Abesifazane ababili bazabe bechola elitsheni ndawonye; omunye uzathathwa omunye atshiywe. [

36 Z dwóch ludzi pracujących w polu, jeden zostanie wzięty, a drugi pozostawiony.

Ababili bazabe besensimini; oyedwa uzathathwa omunye atshiywe.]”

37 —Panie, gdzie się to wszystko wydarzy?—zapytali uczniowie. —Gdzie jest padlina, tam w naturalny sposób pojawiają się i sępy—odrzekł Jezus.

Babuza bathi, “Ngaphi, Nkosi?” Waphendula wathi, “Lapho okulesidumbu khona, kulapho okuqoqana khona amanqe.”