Łukasza 17

1 Innym razem rzekł Jezus do uczniów: —Zepsucie jest nieuniknione, ale marny los człowieka, który nakłania innych do grzechu!

Jesu chati kuva lutwana bakwe, “kwina kusakusimwa mukuve ni zintu zete ziwole ku tuletala ku tenda chivi, kono kwina vumai koozo muntu kwete ni zize!

2 Lepiej byłoby, aby przywiązano mu do szyi młyński kamień i utopiono go w morzu, niż żeby z jego powodu upadł choćby jeden z najmniejszych moich uczniów.

Ni kuvavi ni vutuka kwali haiva ivwe ikando nili vikwa kuzimbuluka insingo yakwe mi na va sohelwa mwi wate, kuhita kuti a letele zumwi kwava va nini kuti sanzi a sihwa inkulo.

3 Uważajcie na siebie!—kontynuował. —Jeśli inny wierzący zgrzeszy, upomnij go, a jeśli się opamięta, okaż mu przebaczenie.

Mulitokomele muvene. haiva mukwako va chita chivi, mu kalimere, mi cha linyansa, mu wondere.

4 Nawet gdyby grzeszył przeciw tobie siedem razy dziennie, lecz za każdym razem przychodził mówiąc: „Opamiętałem się, wybacz mi!”, przebacz mu.

Hachita chivi kwako kusikahe yanza ni tovele mwizuva, ni yanza ni tovele na vola kwako, nati, 'na linyansa,' u swanela ku mu kumu wondera!”

5 Apostołowie zwrócili się wtedy do Jezusa: —Panie, spraw, byśmy mocniej wierzyli.

Vaapositola va vati kwa Simwine, yekeze intumelo yetu.

6 —Gdybyście mieli wiarę choćby jak ziarnko gorczycy—odpowiedział—moglibyście powiedzieć do tego drzewa morwowego: „Wyrwij się z korzeniami i rzuć się do morza!”, a ono by was posłuchało.

Simwine chati, kamba muvena intumelo uvu lutanga lwa masitete, ni mu vawambi izi kwi samu lye feiga, U nyukuke, mi ukavwalwe mwi wate,' mi nili vami kukuteki.

7 I dodał: —Jeśli wasz sługa wraca do domu po pracy w polu lub na pastwisku, czy mówicie mu: „Idź i odpocznij”?

Kono njeni kwenu, yo wina muhikana yolima kapa kilisa i mberere, yeta wambe kwali haka vola kuzwa kuluwa, 'wize kavu hweluhwelu mi zo wikale tulye'?

8 Nie. Mówicie raczej: „Teraz przygotuj kolację i usługuj mi, aż się najem i napiję. A potem ty będziesz mógł zjeść”.

Keta wambe kwali, ni vakanyeze zakulya, mi mu sumine mambanti mi munihe kutwala china mana kulya nikunwa. linu kuzwa aho njete mulye ni kunwa'?

9 Przecież nie dziękujecie słudze za wykonanie tego, co jest jego normalnym obowiązkiem.

Kalitumeli ku muhikana mukuti watenda ziva laitwe, utenda?

10 Dlatego i wy nie spodziewajcie się pochwały, gdy wykonacie to, co wam poleciłem, ale mówcie: „Jesteśmy sługami. Spełniliśmy jedynie nasz obowiązek”.

Ni hakuva vulyo iwe, hete chiwa wamana zonse zova laitwe, mu wamba, tu vahikana va sena intuso. Twa tenda vulyo ze zi tu telwe kuti tu tende.

11 Podążając w kierunku Jerozolimy, Jezus przechodził przez graniczne tereny Galilei i Samarii.

kuva kezi kuva kuti ha ya kwa Jerusalema, ava hiti vulyo mwi nyinza ya Somaria ni Galilea.

12 Gdy wchodził do pewnej wioski, spotkał dziesięciu trędowatych.

Ha va ke njila mu kamwi kanzi, ava katanwa vakwe vena ikumi va lwala imbingwa, va va zimene vatavule naye

13 Ci, zachowując obowiązujący dystans, zawołali: —Jezusie, Mistrzu, zlituj się nad nami!

chi va katula manzwii avo, nibati, “Jesu, Nfumwetu, tufwile insoni.

14 On spojrzał na nich i rzekł: —Idźcie i poproście, aby zbadali was kapłani. A gdy byli jeszcze w drodze, zostali całkowicie uzdrowieni.

Ha va vona, chati ku vali, “Mu kali vona haze ku Muprista.” kuvezi kuva kuti hava yenda, chi va jolozwa.

15 Jeden z nich, widząc, co się stało, szybko powrócił do Jezusa, głośno wielbiąc Boga.

zumi kuvali havona kuti cha hozwa, cha vola li nzwi linyemukite na temba Ireeza.

16 Rzucił się Mu do stóp i gorąco dziękował za uzdrowienie. A był to człowiek z pogardzanej przez wszystkich Samarii.

Cha kuvama hamatende a Jesu, nali tumela kwali, avali Musamaria.

17 —Czy nie uzdrowiłem dziesięciu?—zapytał Jezus. —Gdzie jest pozostałych dziewięciu?

Mi che tava, Jesu chati, “Kana vena ikumi va va jolozwa? Vena Iyanza ni vone vena kuhi?

18 Dlaczego i oni nie wrócili, aby podziękować za to Bogu—tylko ten cudzoziemiec?

Ka kwina vamwi va vola kwiza kutemba Ireeza. Kunde yo zu muzwakule?”

19 Potem zwrócił się do uzdrowionego: —Możesz odejść. Uwierzyłeś i dlatego odzyskałeś zdrowie.

Cha wamba kwali, zime, mi uyende. Intumelo yako ya kuhoza.

20 Pewnego razu faryzeusze zapytali Jezusa, kiedy nastanie królestwo Boże. —Królestwo Boże nadejdzie niezauważalnie—odpowiedział.

Cha vuzwa Vafalisi muvuso wa Ireeza ukeza lili, Jesu cha veta mi chati, “Muvuso wa Ireeza kaukezi ni mu uli tekele.

21 —Nikt nie powie: „Tu jest!” albo: „Jest tam!”. Królestwo Boże jest bowiem wśród was.

Kau woli kuwambiwa kuti, 'Lole kunu!' kapa, 'Lole kuna!', Muvone, Muvuso wa Ireeza wina mwenu.”

22 Później, zwracając się do uczniów, powiedział: —Przyjdzie czas, że zapragniecie abym Ja, Syn Człowieczy, choć na chwilę znów był z wami, ale nie będzie Mnie.

Cha wamba ku valutwana, Mazuva a keza heti ni mutavele kuvona izuva lyonke ku mazuva a Mwana mutu, kono kete mu avone.

23 Będą wam mówili: „Mesjasz jest tam!” albo: „Tu się pojawił!”, ale nie biegajcie i nie szukajcie Mnie.

Linu kava wambe kwenu, 'Muvone, kuna! Muvone, kunu!' Kono sanzi muyi hanze kapa kuve chilila,

24 Gdy powtórnie przyjdę, będzie to tak widoczne, jak błyskawica na niebie.

imi mumuni kauvenya kwimwi imbali ye wulu ku twala ku yimwi imbali ye wulu, mukuve bulyo ni ku Mwana Muntu mwi zuva lyakwe.

25 Najpierw jednak spotkają Mnie straszne cierpienia i zostanę odrzucony przez to pokolenie.

Kono che ntazi uswanela ku sukuluka mu zintu zingi ni ku kanwa kolu lusika.

26 Czas mojego przybycia będzie podobny do czasów Noego.

Sina mu ku vatenda halili ku ma zuva a Nuwe, mwete ni ku tendahalele mu mazuva a Mwana muntu.

27 Ludzie wtedy zwyczajnie jedli i pili, zawierali małżeństwa—aż do chwili, gdy Noe wszedł do arki. Wtedy przyszedł potop i wszyscy zginęli.

Va valyi, va vanwi, va vasesi, ni kusesisa, kutwala Nuwe he njila mwa Areka - mi chikweza munda mukando ni kwiza kuveha vonse.

28 Czas ten będzie również podobny do czasów Lota, kiedy to ludzie jak zwykle jedli, pili, kupowali, sprzedawali, uprawiali ziemię, budowali

Sina vulyo mukuvapanga halili ku mazuva a lota, va valyi, kunwa, ku ula, ku wuza, ku vwala, ni ku zaka.

29 —aż do dnia, gdy Lot opuścił grzeszną Sodomę. Wtedy na miasto spadł z nieba ogień z siarką i wszystkich wytracił.

Kono izuva lya zwa lota mwa Sodoma, mulilo uva soki ni silufula kwi wulu mi va ve haiwa vonse.

30 Tak samo będzie w czasie mojego objawienia.

kuzwa ku mukwa uswana kuve vulyo ni mwi zuva lyete a voneke Mwana muntu.

31 Jeśli tego dnia będziecie na tarasie, nie wchodźcie do domu, aby zabrać swoje rzeczy. Jeśli będziecie na polu, również nie wracajcie do domu.

Mwe lyo izuva, wina he wulu lye nzovo sanzi ashetumukeli mwate ku kahinda chifumu chakwe. Mi yo wina muluwa sanzi avoli.

32 Przypomnijcie sobie, co spotkało żonę Lota.

Muhupule mwihavwe wa lota.

33 Kto kocha swoje życie, utraci je. Lecz ten, kto poświęci życie dla Mnie, odnajdzie je.

Yense yo saka kuwana buhalo vwakwe mwa vu sinyehelwe. Kono yonse yo sinyehelwa vuhalo vwakwe ka vu vusilele.

34 Wiedzcie, że w noc mojego powrotu z dwóch osób śpiących w jednym łóżku jedna będzie zabrana, a druga pozostawiona.

Nimi wambila, mwawo masiku, mukuve ni bantu vovele hamumbeta wu mwina. Umwina ka hindwe, mi umwina ka shale.

35 Z dwóch kobiet, pracujących w domu, jedna zostanie wzięta, druga zaś pozostawiona.

Ka kuve ni vakulwakazi vo vele vete va kutwa hamwina. Umwina mwa hindwe, mi umwina mwa shale.”

36 Z dwóch ludzi pracujących w polu, jeden zostanie wzięty, a drugi pozostawiony.

Vo vele muluwa, umwina mwa hindwe, mi umwina mwa shale.

37 —Panie, gdzie się to wszystko wydarzy?—zapytali uczniowie. —Gdzie jest padlina, tam w naturalny sposób pojawiają się i sępy—odrzekł Jezus.

Chiva muvuza, “Kuhi, Simwine? Mi chati kuvali, “Kwina muvili, njoko makuvi nao kwete aka kunganele.