Lukaj 21
1 A KOTIN aupwil jili ap majani, me kapwapwa kan kajedi on ar mairon nan deun mairon.
Då han såg upp, vart han var at dei rike lagde gåvorne sine i templekista;
2 A pil kotin majani, me li odi jamama men kajedi on lepta riau.
og han vart var ei armodsleg enkja, som lagde tvo skjervar.
3 A kotin majani: Melel I indai on komail, li odi jamama men et kajedi on laude jan irail karoj
Då sagde han: «Det segjer eg dykk for sant: Denne fatige enkja hev lagt meir enn dei alle.
4 Pwe mepukat karoj kajedi on mairon en Kot jan ni ar pai, a li men et kajedi jan ni a jamama, a dipijou karoj, me a naineki.
For det som desse gav, det gav dei alle av nøgdi si; men ho gav av si fatige råd - gav alt ho hadde til å livberga seg med.»
5 Akai lao kajokajoiadar duen im en kaudok, me kapwata kida takai kajampwal akan o kapwa en mairon kai, ap kotin majani:
Det var nokre som tala um templet, at det var prydt med fagre steinar og vigde gåvor. Då sagde han:
6 Ran oko kokodo, karoj, me komail ududial, pan karank pajan, jota eu takai pan mi pon eu.
«Dette som de skodar, um det skal de vita at det vil koma ei tid då her ikkje vert liggjande stein på stein, som ikkje skal rivast laus.»
7 Irail kalelapok re a potoan on: Jaunpadak iad mepukat pan pwaida? O da pan kilel en mepukat pan wiaui?
«Når skal då dette ganga fyre seg, meister, » spurde dei, «og kva er merket på at den tidi lid nær?»
8 A kotin majani: Komail kalaka, pwe meamen de kotaue komail! Pwe me toto pan kodo ni ad ai o pan inda: Nai I o anjau korendor! A komail der idauen ir ala.
Då svara han: Sjå dykk fyre, so ingen fær ført dykk på villstig! For mange skal taka mitt namn og segja: «Det er eg!» og: «Det lid innpå tidi. Fylg ikkje etter deim!
9 A komail lao ron duen mauin o muei jued, ender majak, pwe mepukat pan wiaui maj, a jaikenta imwi.
Og når de høyrer um ufred og upprør, so vert ikkje fælne! For fyrst lyt det henda; men enden kjem ikkje straks.»
10 A kotin majani on irail: Toun jap eu pan u on eu jap, o wei eu pan u on eu wei.
So sagde han til deim: «Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike;
11 O rerer laud en jap akan pan wiaui, o lek, o jon en jomau pan pwaida, o pil janjal kama japwek kai, o kilel lapalap akan pan pwarada jan nanlan.
store jordskjelvar skal koma, og uår og sott kring i landi; og det skal syna seg skræmor og store teikn frå himmelen.
12 A mon mepukat re pan jaik komail edi, o kame komail, o pana komail la nan jinakoke kan o imaten pwen kalualan ren nanmarki o jaumaj akan pweki ad ai.
Men fyrr alt dette hender, skal dei leggja hand på dykk og forfylgja dykk og draga dykk inn i synagogor og fangehus; og de skal førast fram for kongar og landshovdingar for mitt namn skuld.
13 A mepukat pan wiaui on komail, pwen kadede kin ia.
Då skal de koma til å vitna.
14 Komail ari inauki on pein komail nan monion omail, me komail jota pan patauki, me komail pan japenki.
Legg dykk då på minne at de ikkje fyreåt tarv tenkja på korleis de skal svara for dykk!
15 Pwe nai me pan kalokaia komail, o kalolekonla, pwe me kailon kin komail, en jota kak kalikama, o jo palian.
Eg skal gjeva dykk munn og visdom, som ingen av motmennerne dykkar skal kunna standa seg for eller segja imot.
16 A jam o in omail, o ri ol akan, o jau omail, o kompokepa kan pan pana komail la, o akai komail me re pan kamela.
Jamvel foreldre og brør og skyldfolk og vener skal svika dykk og valda sume av dykk dauden,
17 O aramaj karoj pan kailon kin komail pweki ad ai.
og alle skal hata dykk for mitt namn skuld.
18 A jota pit en mon omail pit pan lokidokila.
Men ikkje eit hår på hovudet dykkar skal forkomast.
19 Dore kila kanonama maur omail:
Haldt ut, so skal de vinna sjælerne dykkar!
20 A komail lao udial, me jaunpei kan kapili pena Ierujalem, komail ap ajaki, me a ola korendor.
Når de ser at stridsherar kringset Jerusalem, då skal de vita at det ikkje er lenge fyrr han vert lagd i øyde.
21 A me mimi Iudaa, ni anjau o, en tandala nan nana; o me mi nan waron a, en pitila jan; o me mimi nan jap, ender purelan i.
Då lyt dei som er i Judaland røma til fjells; dei som er inni byen, lyt flytja ut, og dei som er utpå landet, må ikkje koma inn.
22 Pwe i anjaun depuk, pwe karoj, me intinidier, en pwaida.
For dette er hemnardagarne; då skal det ganga fram alt det som stend skrive.
23 Juedi on me lijean o me kadidi jeri ni ran oko! Pwe kalokolok pan lapalapia nan jap et o onion on aramaj pukat.
Stakkars deim som gjeng med barn eller gjev brjost, i dei dagarne! For det skal vera stor naud i landet og vreide yver dette folket.
24 O re pan kame kila kodlaj, o jalilan wei karoj, o lerujalem pan tiak pajan ren men liki kan, lao anjau en men liki kan, pan lel.
Dei skal falla for sverdseggi og førast hertekne burt til alle heidningfolk, og Jerusalem skal heidningarne trøda under fot, til heidningtidi er ute.
25 O kilel akan pan wiaui ni katipin, o jaunipon, o uju kan, o aramaj nan jappa pan majak onpan pinidar, o madau o iluk kan pan anian nil laudeda;
Det skal syna seg teikn i sol og måne og stjernor, og på jordi skal folki fælast i vonløysa, når havet og brotsjøarne dyn.
26 O aramaj akan pan okila ar majak o auiaui me pan wiaui nan jappa; pwe kel en lan akan pan mokideda.
Folk skal uvita av rædsla og gru for det som kjem yver mannaheimen; for himmelkrafterne skal skakast.
27 Irail ap pan kilanada Nain aramaj a kodido ni dapok ki rojon o linan kaualap.
Då skal dei sjå Menneskjesonen koma i skyi med velde og stor herlegdom.
28 Mepukat lao pikikidi wiaui, komail ap jarada o kajinenda, pwe a leler omail kamaioda.
Men når dette tek til å henda, då rett dykk upp, og lyft hovudet! for det lid mot utløysingi dykkar.»
29 A kotin majani karajeraj eu on irail: Kilan tuka pik o tuka karoj!
So sagde han deim ei likning: «Sjå på fiketreet og alle andre tre!
30 Ni omail kilan me irail wiliada, komail kin ajaki, me rak o me korendor.
So snart de ser dei hev sprotte, då veit de av dykk sjølve at no er sumaren nær.
31 Iduen komail, komail lao kilan mepukat lao wiaui, komail ajaki, me wein Kot korendor.
Soleis når de ser dette hender, då veit de at Guds rike er nær.
32 Melel I indai on komail, di wet jota pan imwila mon mepukat karoj pan pwaida.
Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt saman hev hendt.
33 Lan o jappa pan jorela, a ai majan akan jota pan poula.
Himmel og jord skal forgangast, men mine ord skal aldri forgangast.
34 Komail ari kalaka pein komail, pwe monion omail de toutouki kaped en mana, o kamom jakau, o nononki maur et, o ran o ap madan lel don komail.
Gjev agt på dykk sjølve, at de aldri let hjarta tyngjast av rus og ovdrykk og verdsleg sut, so den dagen kjem uventande på dykk!
35 Pwe likamata injar eu, a pan ko don karoj, me kin kakaujon jappa.
For som eit fuglenet skal han skal koma yver alle som bur kring i vidande verdi.
36 Komail ari majamajan o poden kapakap, pwe komail en war on en piti jan mepukat karoj, me pan wiaui, o en pat on Nain aramaj.
Vak kvar tid og stund, og bed at de kann få styrk til å røma undan alt dette som koma skal, og standa dykk framfor Menneskjesonen!»
37 Ni ran o a kotin kaukawewe nan im en kaudok o, a ni pon a kotieila kotikot pon dol o me adaneki Oliwe.
Um dagarne lærde han i templet; men um kveldarne gjekk han ut or byen og var natti yver på den åsen dei kallar Oljeberget.
38 O aramaj karoj jankonai pokon don i nan im en kaudok o, pwen ron i.
Og alt folket kom tidleg um morgonen til honom i templet og lydde på honom.
