< Lukaj 18 >

1 A PIL kotin majani on irail karajeraj eu, me ren poden kapakap o der panada.
Les narró también una parábola con respecto a la necesidad de hablar ellos siempre con Dios y no desmayar:
2 A kotin majani: Jaunkapun amen mi nan kanim eu, me jota lan Kot, o jota injenoki aramaj amen.
Había un juez en una ciudad que no temía a Dios ni respetaba a hombre.
3 A li odi men mi nan kanim ota, me poto don i potoan on: Kom kotin jauaja ia on me kailon kin ia!
Había también una viuda en aquella ciudad que iba ante él y decía: Hazme justicia contra mi oponente.
4 A a kan maj o, a kadekadeo a monemoneloleki: Nan i jota lan Kot, o pil jota injenoki aramaj,
No quería por un tiempo, pero después de esto se dijo: Aunque no temo a Dios, ni respeto a hombre,
5 A pweki li odi men et a kadiropa ia. i pan jauaja i. pwender purodo kadiropa ia.
por cuanto esta viuda me causa molestia, le haré justicia, no sea que al venir de continuo me agote la paciencia.
6 Kaun o ap kotin majani: Komail ron, me jaunkapun japun indada!
Y dijo el Señor: Oigan al juez injusto.
7 A iaduen Kot, a jota pan kotin jauaja japwilim a pilipildar akan, me kin likelikwir on i ni ran o ni pon? Pala a pan kotin pwapwand?
¿Dios de ningún modo hará la justicia a sus escogidos que claman a Él día y noche? ¿Demorará en responderles?
8 I indai on komail: nan a pan madan jauaja ir. Ari jo, Nain aramaj lao pwarado, da, a pan diar pojon ni jappa?
Les digo que con prontitud les hará justicia. Pero cuando el Hijo del Hombre venga, ¿hallará la fe en la tierra?
9 A pil kotin karajai on irail me kin aka punki pein irail, ap aka japunki me tei kan:
Narró esta parábola a unos que confiaban en ellos mismos como justos y menospreciaban a los demás:
10 Aramaj riamen kodala on nan im en kaudok pwen kapakap. Amen ira Parijar, a amen jaunopwei men.
Dos hombres subieron al Templo a hablar con Dios: el uno fariseo y el otro publicano.
11 Parijar o kajinenda kelepela ekij waja kapakap due met: Main Kot, i danke ir, me i jota dueta aramaj tei kan: Lolap, japun, kamal, de dueta jaunopwei men et.
El fariseo se puso en pie y hablaba consigo mismo: Dios, te doy gracias porque no soy como los demás hombres: ladrones, injustos, adúlteros, ni aun como este publicano.
12 I kin kaikaijole pan riapak ni wik eu o koleireki eijokkij eu en ai kapwa karoj.
Ayuno dos veces [por] semana y doy diezmo de todo lo que me gano.
13 A jaunopwei u doo jan ekij waja, ap jota men jarada nanlan, a a pikir maramar a indada: Main Kot, re kotin kupura ia me dipan!
Pero el publicano, situado lejos, no quería ni aun levantar los ojos al cielo, sino golpeaba su pecho y decía: ¡Dios, compadécete de mí, pecador!
14 I indai on komail, ol men et kodila deu a punala mon me teio. Pwe me kin kajapwilada pein i, pan kajapwilidi, a me kin kajapwilidi pein i pan kajapwilada,
Les digo que éste bajó a su casa justificado y no el otro, porque todo el que se enaltece será humillado, y el que se humilla será enaltecido.
15 Irail ap wa don i kijin jeri kai, pwen kotin jair ir. A japwilim a tounpadak kan lao kilaner, re ap kapoui irail.
Le presentaban también los niños para que los tocara. Al ver esto, los discípulos los reprendían.
16 A Iejuj kotin molipe ir majani: Mueid on kijin jeri kan, en kodo re i! Der kalik irail edi! Pwe irail me udan wein Kot.
Pero Jesús los llamó y les dijo: Dejen que los niños vengan a Mí, y no se lo impidan, porque de ellos es el reino de Dios.
17 Melel I indai on komail, meamen, me jota ale wein Kot rajon kijin jeri men, a jota pan pedelon on lole.
En verdad les digo: El que no reciba el reino de Dios como un niño, que de ningún modo entre en él.
18 A monjap amen idok re a majani: Jaunpadak mau, da me I en wiada, pwen jojoki maur joutuk? (aiōnios g166)
Un dignatario le preguntó: Maestro bueno, ¿qué hago para heredar [la] vida eterna? (aiōnios g166)
19 Iejuj ari kotin majani on i: Da me koe indaki, me I me mau? Jota me mau men, Kot eta.
Jesús le preguntó: ¿Por qué me llamas bueno? Nadie es bueno, sino uno solo: Dios.
20 Koe kin aja kujoned akan: Koe der kamal; koe der kamela aramaj; koe der pirap, koe der kinekine mal, kakaki jam om
Sabes los Mandamientos: No adulteres, no asesines, no robes, no des falso testimonio, honra a tu padre y a tu madre.
21 I ari indada: Nan mepukat karoj i kin wiawia jan ni ai tikitik kokodo.
Y él respondió: Todo esto guardé desde [la] juventud.
22 Iejuj lao mani mepukat, ap majani on i: Me ta kij me lua, netikila om kapwa karoj, o nene on me jamama kan, a om pai pan mi nanlan, ap kodo idauen ia do.
Cuando Jesús lo oyó le dijo: Aún te falta uno: Vende todo lo que tienes. Repártelo a los pobres y tendrás un tesoro en [el] cielo. Y ven, sígueme.
23 A lao ronadar met, ap injenjuede kila melel, pwe a kapwapwa kaualap.
Cuando oyó esto se entristeció profundamente porque era muy rico.
24 A Iejuj lao kotin majani, me a injenjuedela, ap majani: Nan me apwal on me kapwapwa kan, en pedelon on nan wein Kot.
Jesús lo miró y dijo: ¡Cuán difícilmente entran los ricos en el reino de Dios!
25 Pwe me manai, kamel en tilon nan por en dikok, jan ol kapwapwa men pedelon on nan wein Kot.
Es más fácil pasar un camello por un ojo de aguja que entrar un rico en el reino de Dios.
26 Irail me roneron indada: Ari, ij me kak on maur?
Entonces los que lo oyeron le preguntaron: ¿Quién puede ser salvo?
27 A kotin majani: Me aramaj akan jo kak on, Kot me pan kak on.
Y Él respondió: Lo imposible para [los] hombres es posible para Dios.
28 Petruj ap potoan on: Re kotin mani, kit me likid maliela meakaroj ap idauen la ir.
Luego Pedro le dijo: Mira: Nosotros dejamos todo y te seguimos.
29 A kotin majani on irail: Melel I indai on komail, nan jota me likidmaliela im a, de jam, de in a, de ri a ol akan, de a paud, de na jeri kan pweki wein Kot,
Entonces Él les contestó: En verdad les digo que nadie hay que deje casa, esposa, hermanos, padres o hijos por causa del reino de Dios
30 Me jo pan id aneki me lapalap ni anjau wet o ni muei kokodo maur joutuk. (aiōn g165, aiōnios g166)
que no reciba muchas veces más en este tiempo, y en la era que viene, [la] vida eterna. (aiōn g165, aiōnios g166)
31 A kotin ukala ekriamen ko majani on irail: Kilan, kitail kin kodalan Ierujalem, o karoj pan pwaida, me intinidier ren jaukop akan duen Nain aramaj.
[Jesús] tomó consigo a los 12 y les dijo: Miren, subimos a Jerusalén. Se cumplirán todas las cosas que fueron escritas por los profetas con respecto al Hijo del Hombre.
32 Pwe a pan panala ren men liki kan, pwe re pan kapikapiti I o ki jan wau i, o kondipi on i.
Porque será entregado a los gentiles, ridiculizado, maltratado, escupido,
33 O re pan woki i o kamela, a ni kajilu en ran a pan maureda.
y después de azotarlo, lo asesinarán. Pero al tercer día será resucitado.
34 Irail ari jota man weweki mepukat, o majan pot et me rir jan irail. Re pil jaja, me a kotin majani.
Ellos nada de esto entendieron. Esta Palabra era oculta de ellos. No entendían lo que se les decía.
35 A kadekadeo ni a koren ion Ieriko, ol majkun amen momod pon kailan al, poekipoeki.
Cuando [Él] se acercó a Jericó, un ciego estaba sentado junto al camino y mendigaba.
36 I lao ronadar pokon o me daudaulul, ap idok due.
Al oír que pasaba una multitud, preguntaba qué sería aquello,
37 Irail ari indan i, me Iejuj men Najaret kotin daulul.
y le informaron: Que viene Jesús el Nazareno.
38 I ari nil laudeda potoan on: Iejuj, japwilim en Dawid, kotin kupura ia!
Entonces gritó: ¡Jesús, Hijo de David, ten misericordia de mí!
39 A me tion moa kidekidaue i, en nenenla: a i ap kalaudela a poekipoeki: Japwilim en Dawid, kotin kupura ia!
Y los que iban delante lo reprendían para que callara. Pero él gritaba mucho más: ¡Hijo de David, ten misericordia de mí!
40 Iejuj ap kotin udi on waja o, majani, ol o en wijike don i. A lao koren ion imp a, ap kotin kainoma re a.
Entonces Jesús se detuvo y pidió que se lo trajeran. Cuando se acercó, le preguntó:
41 Majani: Da me koe men, I en wiai on uk? A potoan on: Main, i men potoan narada waja.
¿Qué quieres que te haga? Y él contestó: Señor, que vea.
42 A Iejuj kotin majani on i: Kilan waja, om pojon me kakel uk ada!
Jesús le ordenó: Ve. Tu fe te salvó.
43 Ap pitipit kilanada waja, o idauenla i, o kapina Kot, o aramaj karoj, me udial met, ap kapikapina Kot.
Al instante vio. Lo seguía y glorificaba a Dios. Cuando todo el pueblo lo vio, alabó a Dios.

< Lukaj 18 >