مزامیر 18

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود: ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم!

Au chef des chantres. Du serviteur de l’Éternel, de David, qui adressa à l’Éternel les paroles de ce cantique, lorsque l’Éternel l’eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül. Il dit: Je t’aime, ô Éternel, ma force!

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

Éternel, mon rocher, ma forteresse, mon libérateur! Mon Dieu, mon rocher, où je trouve un abri! Mon bouclier, la force qui me sauve, ma haute retraite!

3 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

Je m’écrie: Loué soit l’Éternel! Et je suis délivré de mes ennemis.

4 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

Les liens de la mort m’avaient environné, Et les torrents de la destruction m’avaient épouvanté;

5 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

Les liens du sépulcre m’avaient entouré, Les filets de la mort m’avaient surpris. (Sheol h7585)

6 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

Dans ma détresse, j’ai invoqué l’Éternel, J’ai crié à mon Dieu; De son palais, il a entendu ma voix, Et mon cri est parvenu devant lui à ses oreilles.

7 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

La terre fut ébranlée et trembla, Les fondements des montagnes frémirent, Et ils furent ébranlés, parce qu’il était irrité.

8 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

Il s’élevait de la fumée dans ses narines, Et un feu dévorant sortait de sa bouche: Il en jaillissait des charbons embrasés.

9 او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

Il abaissa les cieux, et il descendit: Il y avait une épaisse nuée sous ses pieds.

10 سوار بر فرشته‌ای پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت.

Il était monté sur un chérubin, et il volait, Il planait sur les ailes du vent.

11 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

Il faisait des ténèbres sa retraite, sa tente autour de lui, Il était enveloppé des eaux obscures et de sombres nuages.

12 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

De la splendeur qui le précédait s’échappaient les nuées, Lançant de la grêle et des charbons de feu.

13 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

L’Éternel tonna dans les cieux, Le Très-Haut fit retentir sa voix, Avec la grêle et les charbons de feu.

14 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

Il lança ses flèches et dispersa mes ennemis, Il multiplia les coups de la foudre et les mit en déroute.

15 آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد.

Le lit des eaux apparut, Les fondements du monde furent découverts, Par ta menace, ô Éternel! Par le bruit du souffle de tes narines.

16 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

Il étendit sa main d’en haut, il me saisit, Il me retira des grandes eaux;

17 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید.

Il me délivra de mon adversaire puissant, De mes ennemis qui étaient plus forts que moi.

18 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

Ils m’avaient surpris au jour de ma détresse; Mais l’Éternel fut mon appui.

19 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

Il m’a mis au large, Il m’a sauvé, parce qu’il m’aime.

20 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

L’Éternel m’a traité selon ma droiture, Il m’a rendu selon la pureté de mes mains;

21 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

Car j’ai observé les voies de l’Éternel, Et je n’ai point été coupable envers mon Dieu.

22 همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

Toutes ses ordonnances ont été devant moi, Et je ne me suis point écarté de ses lois.

23 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

J’ai été sans reproche envers lui, Et je me suis tenu en garde contre mon iniquité.

24 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام.

Aussi l’Éternel m’a rendu selon ma droiture, Selon la pureté de mes mains devant ses yeux.

25 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

Avec celui qui est bon tu te montres bon, Avec l’homme droit tu agis selon la droiture,

26 اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی.

Avec celui qui est pur tu te montres pur, Et avec le pervers tu agis selon sa perversité.

27 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

Tu sauves le peuple qui s’humilie, Et tu abaisses les regards hautains.

28 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

Oui, tu fais briller ma lumière; L’Éternel, mon Dieu, éclaire mes ténèbres.

29 با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

Avec toi je me précipite sur une troupe en armes, Avec mon Dieu je franchis une muraille.

30 راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

Les voies de Dieu sont parfaites, La parole de l’Éternel est éprouvée; Il est un bouclier pour tous ceux qui se confient en lui.

31 کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟

Car qui est Dieu, si ce n’est l’Éternel; Et qui est un rocher, si ce n’est notre Dieu?

32 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

C’est Dieu qui me ceint de force, Et qui me conduit dans la voie droite.

33 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

Il rend mes pieds semblables à ceux des biches, Et il me place sur mes lieux élevés.

34 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

Il exerce mes mains au combat, Et mes bras tendent l’arc d’airain.

35 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

Tu me donnes le bouclier de ton salut, Ta droite me soutient, Et je deviens grand par ta bonté.

36 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Tu élargis le chemin sous mes pas, Et mes pieds ne chancellent point.

37 دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

Je poursuis mes ennemis, je les atteins, Et je ne reviens pas avant de les avoir anéantis.

38 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

Je les brise, et ils ne peuvent se relever; Ils tombent sous mes pieds.

39 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

Tu me ceins de force pour le combat, Tu fais plier sous moi mes adversaires.

40 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

Tu fais tourner le dos à mes ennemis devant moi, Et j’extermine ceux qui me haïssent.

41 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

Ils crient, et personne pour les sauver! Ils crient à l’Éternel, et il ne leur répond pas!

42 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

Je les broie comme la poussière qu’emporte le vent, Je les foule comme la boue des rues.

43 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Tu me délivres des dissensions du peuple; Tu me mets à la tête des nations; Un peuple que je ne connaissais pas m’est asservi.

44 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

Ils m’obéissent au premier ordre, Les fils de l’étranger me flattent;

45 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

Les fils de l’étranger sont en défaillance, Ils tremblent hors de leurs forteresses.

46 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

Vive l’Éternel, et béni soit mon rocher! Que le Dieu de mon salut soit exalté,

47 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

Le Dieu qui est mon vengeur, Qui m’assujettit les peuples,

48 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

Qui me délivre de mes ennemis! Tu m’élèves au-dessus de mes adversaires, Tu me sauves de l’homme violent.

49 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

C’est pourquoi je te louerai parmi les nations, ô Éternel! Et je chanterai à la gloire de ton nom.

50 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند.

Il accorde de grandes délivrances à son roi, Et il fait miséricorde à son oint, A David, et à sa postérité, pour toujours.

David Escapes through a Window