مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»