مزامیر 120

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

2 ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

3 ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

4 تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

5 شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

6 از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

7 من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!