< مزامیر 109 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! 1
למנצח לדוד מזמור אלהי תהלתי אל תחרש׃
بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند. 2
כי פי רשע ופי מרמה עלי פתחו דברו אתי לשון שקר׃
با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. 3
ודברי שנאה סבבוני וילחמוני חנם׃
من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. 4
תחת אהבתי ישטנוני ואני תפלה׃
به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند. 5
וישימו עלי רעה תחת טובה ושנאה תחת אהבתי׃
ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد. 6
הפקד עליו רשע ושטן יעמד על ימינו׃
بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد. 7
בהשפטו יצא רשע ותפלתו תהיה לחטאה׃
عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند. 8
יהיו ימיו מעטים פקדתו יקח אחר׃
فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود. 9
יהיו בניו יתומים ואשתו אלמנה׃
فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند. 10
ונוע ינועו בניו ושאלו ודרשו מחרבותיהם׃
طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند. 11
ינקש נושה לכל אשר לו ויבזו זרים יגיעו׃
کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند. 12
אל יהי לו משך חסד ואל יהי חונן ליתומיו׃
نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند. 13
יהי אחריתו להכרית בדור אחר ימח שמם׃
خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد. 14
יזכר עון אבתיו אל יהוה וחטאת אמו אל תמח׃
گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد. 15
יהיו נגד יהוה תמיד ויכרת מארץ זכרם׃
این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت. 16
יען אשר לא זכר עשות חסד וירדף איש עני ואביון ונכאה לבב למותת׃
دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود. 17
ויאהב קללה ותבואהו ולא חפץ בברכה ותרחק ממנו׃
تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند. 18
וילבש קללה כמדו ותבא כמים בקרבו וכשמן בעצמותיו׃
19
תהי לו כבגד יעטה ולמזח תמיד יחגרה׃
ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن. 20
זאת פעלת שטני מאת יהוה והדברים רע על נפשי׃
اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده، 21
ואתה יהוה אדני עשה אתי למען שמך כי טוב חסדך הצילני׃
زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛ 22
כי עני ואביון אנכי ולבי חלל בקרבי׃
همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. 23
כצל כנטותו נהלכתי ננערתי כארבה׃
از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. 24
ברכי כשלו מצום ובשרי כחש משמן׃
نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند. 25
ואני הייתי חרפה להם יראוני יניעון ראשם׃
ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده، 26
עזרני יהוה אלהי הושיעני כחסדך׃
تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. 27
וידעו כי ידך זאת אתה יהוה עשיתה׃
آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. 28
יקללו המה ואתה תברך קמו ויבשו ועבדך ישמח׃
دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد. 29
ילבשו שוטני כלמה ויעטו כמעיל בשתם׃
خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد، 30
אודה יהוה מאד בפי ובתוך רבים אהללנו׃
زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند. 31
כי יעמד לימין אביון להושיע משפטי נפשו׃

< مزامیر 109 >