ایوب 7

1 زندگی انسان روی زمین مثل زندگی یک برده، طولانی و طاقت فرساست.

Knyythod is lijf of man on erthe, and his daies ben as the daies of an hired man.

2 مانند زندگی غلامی است که آرزو می‌کند زیر سایه‌ای بیارامد، و مثل زندگی کارگری است که منتظر است مزدش را بگیرد.

As an hert desireth schadowe, and as an hirede man abideth the ende of his werk;

3 ماههای عمر من بی‌ثمر می‌گذرد؛ شبهای من طولانی و خسته کننده است.

so and Y hadde voide monethis, and Y noumbrede trauailous niytes to me.

4 شب که سر بر بالین می‌گذارم می‌گویم: «ای کاش زودتر صبح شود.» و تا سپیده دم از این پهلو به آن پهلو می‌غلتم.

If Y schal slepe, Y schal seie, Whanne schal Y rise? and eft Y schal abide the euentid, and Y schal be fillid with sorewis `til to derknessis.

5 بدنم پر از کرم و زخم است. پوست بدنم ترک خورده و پر از چرک است.

Mi fleisch is clothid with rot, and filthis of dust; my skyn driede vp, and is drawun togidere.

6 روزهای عمرم به سرعت می‌گذرد و با نومیدی سپری می‌شود.

My daies passiden swiftliere thanne a web is kit doun `of a webstere; and tho daies ben wastid with outen ony hope.

7 به یاد آورید که عمر من دمی بیش نیست و چشمانم دیگر روزهای خوش را نخواهد دید.

God, haue thou mynde, for my lijf is wynde, and myn iye schal not turne ayen, that it se goodis.

8 چشمان شما که الان مرا می‌بیند دیگر مرا نخواهد دید. به دنبال من خواهید گشت، ولی من دیگر نخواهم بود.

Nethir the siyt of man schal biholde me; but thin iyen ben in me, and Y schal not `be in deedli lijf.

9 کسانی که می‌میرند مثل ابری که پراکنده و ناپدید می‌شود، برای همیشه از این دنیا می‌روند. (Sheol h7585)

As a cloude is wastid, and passith, so he that goith doun to helle, schal not stie; (Sheol h7585)

10 تا به ابد از خانه و خانوادهٔ خود دور می‌شوند و دیگر هرگز کسی آنها را نخواهد دید.

nether schal turne ayen more in to his hows, and his place schal no more knowe hym.

11 پس بگذارید غم و غصه‌ام را بیان کنم؛ بگذارید از تلخی جانم سخن بگویم.

Wherfor and Y schal not spare my mouth; Y schal speke in the tribulacioun of my spirit, Y schal talke togidere with the bitternesse of my soule.

12 مگر من جانور وحشی هستم که مرا در بند گذاشته‌ای؟

Whether Y am the see, ethir a whal, for thou hast cumpassid me with prisoun?

13 حتی وقتی در بسترم دراز می‌کشم تا بخوابم و بدبختی‌ام را فراموش کنم، تو با کابوس شب مرا می‌ترسانی.

If Y seie, My bed schal coumfort me, and Y schal be releeuyd, spekynge with me in my bed;

14

thou schalt make me aferd bi dremys, and thou schalt schake me with `orrour, ethir hidousnesse, `bi siytis.

15 برایم بهتر می‌بود گلویم را می‌فشردند و خفه‌ام می‌کردند تا اینکه به چنین زندگی نکبت‌باری ادامه بدهم.

Wherfor my soule `chees hangyng, and my boonys cheesiden deth.

16 از زندگی بیزارم و نمی‌خواهم زنده بمانم. مرا به حال خود رها کن زیرا روزهایم دمی بیش نیست.

`Y dispeiride, now Y schal no more lyue; Lord, spare thou me, for my daies ben nouyt.

17 انسان چیست که او را به حساب آوری، و این همه به او فکر کنی؟

What is a man, for thou `magnifiest hym? ether what settist thou thin herte toward hym?

18 هر روز صبح از او بازجویی کنی و هر لحظه او را بیازمایی؟

Thou visitist hym eerly, and sudeynli thou preuest hym.

19 چرا حتی یک لحظه تنهایم نمی‌گذاری تا آب دهانم را فرو برم؟

Hou long sparist thou not me, nether suffrist me, that Y swolowe my spotele?

20 ای خدایی که ناظر بر اعمال آدمیان هستی، اگر مرتکب گناهی شده‌ام، آیا آن گناه به تو لطمه‌ای زده است؟ برای چه مرا هدف تیرهای خود قرار داده‌ای؟ آیا من برای تو باری سنگین شده‌ام؟

Y haue synned; A! thou kepere of men, what schal Y do to thee? Whi hast thou set me contrarie to thee, and Y am maad greuouse to my silf?

21 چرا گناهم را نمی‌بخشی و از تقصیر من در نمی‌گذری؟ من به‌زودی زیر خاک خواهم رفت و تو به دنبالم خواهی گشت، ولی من دیگر نخواهم بود.

Whi doist thou not awei my sinne, and whi takist thou not awei my wickidnesse? Lo! now Y schal slepe in dust, and if thou sekist me eerli, Y schal not abide.